Alaz
Yalnız kaldığında ve sevdiklerini teker teker kaybedince insan; çevreden ve etrafındaki herkesten soyutlanıyordu. Ben daha küçükken annemi kaybetmiştim. O gün gözlerimi kapatmadan önce annem kardeşini koru demişti ama ben kardeşimi koruyamamıştım.
Gözlerimi açtığımda yapayalnız kalmıştım. Tıpkı şimdi gibi… İnsanın acıları yıllar geçse de devam ederdi. Hayat aynı döngülerden ibaretti. Yalnız kalıp yetimhaneye gittiğimde orada keşfedilip Türkiye için ajan olmuştum. Bu sayede kız kardeşimi bulmuştum. Mia’yla yani sevdiğim kadınla tanışmam ise tamamen tesadüf eseriydi. Ona ilk görüşte aşık olmuştum ve yalnızlığıma gelen en büyük hediye olmuştu.
O ve bebeğim…
Ama işler istediğim gibi gitmemişti. Serpent örgütü benim ajan olduğumu öğrenince peşime düşmüştü. En acısı da onun başındak
