Elisa
Erkenden uyanıp üzerimi giyindim. Sabahın köründe karakola gidip imza veriyordum. Zaten yurtdışına çıkmam bile yasaktı. Birkaç toplantı ve semineri iptal etmek zorunda kalmıştım. Efe abi beni aklamak için çalışmalara devam etse de elinde bir şey yoktu. Bugün şirkette de çok işim vardı. Karakola geldiğimde kapım korumalar tarafından açıldı. Yine havalı bir şekilde içeriye girdim. Artık polisler benim arkadaşım olmuştu.
İmza atarken yine Ural Baydar denen adamla karşılaştım. “Elisa Hanım.”
Beni süzdü. Onun bakışları bile midemi bulandırıyordu. Onun üzerine kusmak istiyordum. Ona taviz vermediğim her an çıldırıyordu.
“Ural Bey. Sizi gördüğüme hiç sevinmedim.”
“Ben çok sevindim, Elisa Hanım. Sana haberlerim var. Sevgilini bulmak için çok çalışıyorum.”
Güldüm. “Sevgilim mi? Ki
