4.ได้เจออีกครั้ง
925 Words
ทางจุดตั้งแถว
"นี่เธอใครเห็นอัญญารินทร์นักเรียนเรียนดีเด่นชั้น ม.3 บ้าง../ไม่เห็นค่ะครู/ ไม่เห็นครับ"
อีกด้าน
"หนูมาแล้วค่ะ อัญญารินทร์ ชั้น ม.3 มาแล้วค่ะ" เด็กสาววิ่งกระหืดกระหอบมาหน้าตาตื่น
"นี่ยัยเอ๋ย ไปทำอะไรมาทำไม่ผมเผ้ายุ่งเหยิง เหงื่อไคลไหลย้อยขนาดนี้ มะมาตั้งแถว เดี๋ยวคุณ ๆ เค้าก็มากันแล้ว แล้วเช็ดหน้าเช็ดตาหน่อยเอานี่กระดาษชำระ" อัญญารินทร์ยกมือกระพุ่มไหว้แล้วรับกระดาษชำระมาซับเหงื่ออย่างว่าง่าย
หลังจากนั้นผู้อำนวยการจึงขึ้นกล่าวรายงานและขอบคุณผู้ใจบุญและเป็นรายการเรียกนักเรียนเรียนดีเด่นขึ้นรับทุน
บนเวที
สวัสดีครับ ต่อไปนี้เป็นรายชื่อนักเรียนที่ได้รับทุน ทางโรงเรียนจะแบ่งเป็น
นักเรียนเรียนดีเด่นในทุกปี จำนวน 20 คน นักเรียนเรียนดีแต่ขาดทุนทรัพย์ จำนวน 20 คน และนักเรียนตั้งใจเรียนแต่ขาดทุนทรัพย์ จำนวน 20 คน ครับ โดยจะเรียกนักเรียนเรียนดีเด่นในทุกชั้นปีก่อนนะครับ
เชิญนักเรียนเรียนดีเด่นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ได้แก่ เด็กหญิงขวัญข้าว ประภาศรี เด็กชายปฐวี ศรีอภัย เด็กหญิงมนัสชนก การรำเพย เด็กชายอำพล อมรอาจ เด็กหญิง......เชิญขึ้นรับทุนครับ
เชิญนักเรียนเรียนดีเด่นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ได้แก่ เด็กชายประพล พงษ์ไทย เด็กหญิงวรรณา เกิดกำพล เด็กชายวิบูลย์ ดำรงค์อยู่ เด็กหญิงอุไร วันสถิตย์ เด็กชาย ....ขึ้นรับทุนครับ
เชิญนักเรียนเรียนดีเด่นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ได้แก่ เด็กหญิงกานดา หวังสุธรรม นายมานพ วิจิตรหงษ์ นางสาวมิรันตี จงแจ้ง เด็กหญิงอัญญารินทร์ กาลเวหล เด็กชาย.....ขึ้นรับทุนครับ
ทางด้านปกรณ์แจกทุนพร้อมกับปั้นหน้ายิ้มแย้มจนเมื่อยหน้าไปหมด จิตใจอยู่ที่ใบหน้าของสาวน้อย หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าชัง หน้าตาที่น่าสงสาร ท่าทางตื่นกลัวมันเป็นภาพจำที่ไม่สามารถตัดออกจากหัวเขาไปได้เลย แต่ขณะที่เขากำลังเหนื่อยหน่ายอย่างแสนสาหัสเขาเหลือบไปเห็นสาวน้อยคนนั้นที่ทำให้เขาไม่สามารถละสายตาลงได้เลยเขารู้สึกใจเต้นอย่างลิงโลด ยิ้มอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นยิ้มที่ออกมาจากข้างใน เมื่อถึงคิดที่สาวน้อยเดินขึ้นมารับทุน
ต่อไปเด็กหญิงอัญญารินทร์ กาลเวหล ค่ะ เด็กสาวเดินขึ้นมา ยกมือกระพุ่มไหว้และรับซองทุนทรัพย์ ในจังหวะที่เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาบังเอิญสบสายตากับชายหนุ่มทำให้เด็กสาวถึงกับชะงักไปชั่วครู่
"ทีหลังอย่าเซ่อซ่าให้ใครเขาขังอีกล่ะ อาจไม่โชคดีแบบนี้อีกนะ จำไว้" ชายหนุ่มเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ ใบหน้าเด็กสาว พอให้ได้ยินกันแค่สองคน แล้วยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี "ค่ะ ขอบคุณท่านมากค่ะ" เด็กสาวตอบอย่างรู้สึกขอบคุณเช่นกัน แล้วรีบลงเวทีไป
หลังจากแจกทุนนักเรียนโรงเรียนแห่งนี้เสร็จ เป็นเวลาใกล้เที่ยง เขาและครอบครัวจึงขอตัวลาผู้อำนวยการกลับโดยไม่ขอรับการเลี้ยงอาหารแต่อย่างใด ซึ่งเขาทำแบบนี้ทุก ๆ ปี
@บ้านสหศิลป์ปรีชา
สายโทรออก
อืม..ช่วยค้นประวัติเด็กนักเรียนเรียนดีเด่นชั้น ม.3 ที่ชื่ออัญญารินทร์ให้หน่อยซิ...อืม..สนใจ ..ไม่ต้องถาม...เอาประวัติครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง นิสัยใจคอ ส่งมาในอีเมล์แอดเดรสฉันเลย..รีบ..ขอบใจมาก..บาย
อีกด้าน
"ไง ติดใจใครว๊ะไอ้เสือ ถึงกับให้ค้นประวัติ หรือว่าป๊าจะได้ลูกสะใภ้" "ป๊า เสียมารยาทน่า..ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่ผมสงสัยว่ายัยเด็กคนนี้ทำอะไร นิสัยยังไงถึงถูกเพื่อนแกล้งได้ คือผมออกไปสูดอากาศข้องนอกบังเอิญเห็นเด็กผู้หญิงสองคนทำท่ามีพิรุธก็เลยตามไปดู แล้วเห็นห้อง ๆ นึงมีแม่กุญแจล็อคจากข้างนอก และมีเสียงเด็กผู้หญิงร้องเรียกให้ช่วยจากข้างในน่ะครับ ก็เลยเรียกเจ้าพวกนั้นมาช่วย พอตัดแม่กุญแจเปิดประตูออกมาได้ ยัยเด็กนี่ก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วก็บอกผมว่าจะรีบมารับทุน แล้วก็วิ่งหน้าตั้งหนีผมมาเฉยเลยครับป๊า" ปกรณ์อธิบายยืดยาวที่สุดในชีวิตเขาไม่เคยพยายามเล่าหรืออธิบายอะไรยาว ๆ เท่านี้มาก่อน "..ฮ่า ฮ่า ฮ่า..แกก็เลยเซ็งใช่มั๊ยล่า มีแต่ผู้หญิงวิ่งตาม แต่นี่ผู้หญิงวิ่งหนี แถมยังเด็กขนาดคำนำหน้านามยังเป็นเด็กหญิงอยู่เลย..ระวังด้วยล่ะ คุกนะไอ้ลูกชาย"
"ป๊า..ไม่ใช่แบบนั้น แค่สงสาร ถูกชะตาเพิ่มก็ได้"
"อยากให้ป๊าไปขอมาเลี้ยงเป็นน้องสาวแกมั๊ยล่ะ หรือจะเป็นลูกบุญธรรมของแกเองเลย" กรพัฒน์ลองหยั่งเชิงลูกชาย
"ป๊า ไม่ทั้งสองอย่างเลยครับ ไม่คุยกับป๊าแล้ว ผมไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้กลับ"
"เออ อย่ามาง้อให้ช่วยแล้วกัน ทำปากแข็งไปเถอะ เด็กมันเป็นเด็กดีนะเว้ย ช้ามีคนตัดหน้านะจะบอก หึหึ" กรพัฒน์แกล้งเย้าลูกชายอย่างอารมณ์ดี ความจริงเขาแอบสืบประวัติเด็กน้อยคนนี้อยู่บ้าง เพราะสนใจและสงสาร ประกอบกับมีอะไรบางอย่างที่น่าสงสัยเกี่ยวกับครอบครัวของเด็กสาวที่เขาต้องหาคำตอบให้เจอให้ได้
- Writer
