20.ได้พบโดยบังเอิญ
1183 Words
สองแม่ลูก อรัญญาและอัญญารินทร์ยังคงมีความสุขในการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย อัญญารินทร์ตัดสินใจที่จะเรียนคณะบริหารและจะพยายามเก็บหน่วยให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำไหวเพราะอยากจะเรียนจบเร็วเพื่อจะได้ทำงานช่วยมารดาหารายได้เพิ่มขึ้นอีกทาง
@บ้านกาลเวหล
"น้องเอ๋ยจ้ะ สัปดาห์หน้าก็ปิดเทอมแล้ว เราไปเที่ยวสระบุรีกันดีมั๊ย"
"สระบุรีเหรอคะหนูอยากไปค่ะ"
"ได้เลย ป้าเหมียวเค้าได้งานใหญ่รับจัดดอกไม้งานแต่งระดับเศรษฐีเชียวแหละ ป้าแกเลยให้แม่ไปช่วยจัดดอกไม้ แล้วก็พักที่นั่นหนึ่งคืนจ้ะ"
"ดีจังเลยค่ะ หนูจะได้ขอวิชาป้าเหมียวด้วย" อัญญารินทร์ยิ้มกริ่มในตาเป็นประกาย
"อืมคนเก่งของแม่ มะกอดหน่อย" สองแม่ลูกกอดกันกลม
อีกด้าน
..งื๊ก ๆ .. (เสียงเจ้าสี่ขาตัวอ้วนเดินตุ๊ต๊ะเข้ามายืนเอียงคอคิ้วคางคล้ายจะบอกว่านุดกอดไรกันน่ะ กอดเราด้วย
..ฮ่า ฮ่า ฮ่า อยากกอดด้วยเหรอบุญเก็บ มะ.. สองแม่ลูกยีขนเจ้าตูบตัวอ้วนกลมอย่างมันมือและหัวร่วนกับอาการหงายท้องของเจ้าตูบ
ส่วนคนที่แอบมอง ที่อยู่อีกซีกนึงของมุมโลกเพราะเขามาเรียนเพิ่มเติมเจาะลึกเฉพาะทางที่ต่างประเทศนั่งมองโทรศัพท์มือถือมุมปากยกยิ้ม แล้วเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม ..จะได้เจอกันแล้วซินะ
______________________
ด้านร้านมายาฟลาวเวอร์
ทางร้านได้รับความไว้วางใจให้ไปจัดตกแต่งซุ้มต่างด้วยดอกไม้สดนานาพันธุ์ซึ่งงานจะมีขึ้นเร็ว ๆ นี้ ทางร้านจึงขอไปดูสถานที่เพื่อประมาณการดอกไม้ไว้แล้วและเตรียมวัสดุอุปกรณ์ไปก่อนวันงานหนึ่งวัน
@ฟาร์มดวงเดือน@ฟาร์มสวัสดิรักษ์
"โอ้โห สถานที่สวยมากเลยพี่เหมียว บรรยากาศร่มรื่นมากเลยค่ะ นั่นน้ำตกจริงหรือน้ำตกจำลองคะ สวยมากเลย"
"เจ้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่สวยเน๊าะ เดี๋ยวก็ถึงที่พักแล้ว เดี๋ยวจอดถามป้อมยามก่อนนะ ลุงคะที่พักของร้านจัดดอกไม้มายาฟลาวเวอร์อยู่ทางไหนคะ"
"อ้อไปทางนั้นเลยครับ จะมีป้ายชื่อติดไว้ครับ"
"ขอบคุณมากค่ะลุง/ปะทางนั้นโชว์เฟอร์" เมื่อถึงที่พัก สาว ๆ ช่วยกันยกข้าวของลงอย่างขันแข็งและต่างคนไปทำธุระส่วนตัว นั่งล้อมวงกินข้าว แล้วเริ่มคัดแยกดอกไม้ และไปดูสถานที่เพื่อจัดดอกไม้ตามที่ได้เสนอไว้ก่อนนี้แล้ว
"ป้าเหมียวคะ น้องเอ๋ยอยากฝึกทำบางค่ะ เผื่อจะได้ช่วยแม่อีกแรง"
"ได้ซิลูก เดี๋ยวป้าเหมียวให้ค่าแรงหนูด้วยลูกแถมสอนงานให้ด้วย"
"ขอบคุณค่ะป้าเหมียว นอกจากสวยแล้วยังใจดีอีกนะเนี่ย" อัญญารินทร์โปรยยาหอม
"อย่ามาปากหวานเอาใจคนแก่เลยต่อไปจะขี้คร้านมาซิไม่ว่า"
"มาค่ะ ถ้ามีโอกาสหนูจะมาฝึกงานกับป้าเหมียวคนสวยอีกแน่ค่ะ"
"เก็บแรงไว้เถอะ เดี๋ยวคืนนี้ได้เหนื่อยแน่เราต้องช่วยกันเก็บของนะคะ"
"ได้เลยค่ะคุณป้า" งานเลี้ยงผ่านพ้นไป ได้ฤกษ์ส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าสู่เวลากลางดึก งานเลี้ยงเลิกรา ยังมีเพื่อนสนิท และญาติสนิทที่ยังคงคุยกันอยู่เป็นหย่อม ๆ
"อัน รีบเก็บของเถอะ จะได้กลับกรุงเทพฯ เสียที คิดถึงเจ้าสี่ขาแล้วเนี่ย"
"อันก็เหมือนกันค่ะเจ้เหมียวทิ้งบุญเก็บไว้คนเดียวมาหนึ่งวันหนึ่งคืน คิดถึงเหมือนกัน" ด้านอัญญารินทร์กำลังขมักเขม้นในการเก็บโครงซุ้มดอกไม้ทันใดนั้นก็มีลมพัดมาวูบหนึ่ง และ เคร้ง…….
"ขะ ขะ ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ เดี๋ยวจะเก็บให้เรียบร้อยเลยนะคะ" อัญญารินทร์ละล่ำละลักบอก ชายหนุ่ม สองสามคนที่กำลังดื่มกินและยืนคุยกันอยู่
"อะไรกันน่ะ มีใครเป็นอะไรมั๊ย?" หนุ่มใหญ่หน้าตาดีรูปร่างสูงโปร่งเข้ามาไถ่ถาม
"เอ่อ พอดีลมมันแรงเมื่อตะกี้นะคะ เลยอุปกรณ์ซุ้มดอกไม้มันหล่นแล้วปลิวมาทางนี้ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ระวัง ไม่มีใครเป็นอะไรใช่มั๊ยคะ" เด็กสาวเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"ไม่มี เรานั่นแหละเป็นอะไรมั๊ย มะพี่ช่วยเก็บ" หนุ่มใหญ่รูปร่างสูงโปร่งกล่าว
"มะไม่เป็นไรเลยค่ะ หนูเก็บเองค่ะ แฮร่ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" อัญญารินทร์กล่าวอย่างเกรงใจ
"เรามาทำอะไรที่นี่ ท่าทางยังเด็กอยู่เลย ถึง 18 ปี รึยังเรา"
"หนูอายุ 17 ปีค่ะ มากับคุณแม่ค่ะ มาช่วยคุณแม่ทำงานรับจัดดอกไม้อยู่ทางโน้นค่ะ"
"เหรอ แม่อยู่ไกลมั๊ยเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง เอ๋ยไปเองได้ ลาละค่ะ สวัสดีค่ะ" ว่าจบสาวน้อยหน้าตาน่ารักก็วิ่งตื๋อไปหามารดาทันที เมื่อเด็กสาวเดินถึงบริเวณทีทุกคนช่วยกันเก็บข้าวของอยู่ จึงรีบเอาของไปวางรวมไว้ด้วยกันเพื่อยกเก็บใส่รถบรรทุกกลับในวันรุ่งขึ้น
"น้องเอ๋ย ตะกี้ไปไหนมา แม่มองหาไม่เห็นเลย ใจหายหมด" อรัญญากล่าวขึ้น
"อ๋อ หนูไปเก็บซุ้มทางโน้นค่ะ บังเอิญลมพัดไปหาพี่ ๆ ที่ยืนอยู่เค้าเลยช่วยเก็บให้ค่ะ"
"อ้อ เหรอลุก ปะพักผ่อนกัน พรุ่งนี้เราต้องเช้ากลับบ้านกัน คิดถึงน้องมั๊ย"
"คิดถึงที่สุด ป่านนนี้คุณลุงปกป้องกับพี่ ๆ คงจะเบื่อแล้วหละ ซนแล้วก็กินเก่งขนาดนั้น"
"จริงด้วย ปะ รีบเก็บลูก" อีกด้านของคนที่แอบฟังอยู่รู้สึกคุ้น ๆ เอ๋ยเหรอ จะใช่เอ๋ยคนเดียวกันรึเปล่านะ
ทางด้านเปรมมนัสหลังจากกลับจากงานแต่งงานเพื่อนรัก นึกสะกิดใจกับชื่อนี้จึงได้ติดต่อไปยังเพื่อนรักอีกครั้ง สายโทรออกแดนไตร หลังจากรอสัญญาณได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงปลายสายตอบรับ
แดนไตร: ครับคุณหมอกีมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ
เปรมมนัส: เฮ่ย มีเรื่องให้ช่วยว่ะ แดนไตร: ว่ามา
เปรมมนัส: ช่วยสืบให้หน่อยได้มั๊ยว่าคนที่รับจัดซุ้มดอกไม้ในงานแต่งแกน่ะชื่ออะไร มีใครบ้าง แล้วมีเด็กผู้หญิงอายุ 17 ปี ชื่อน้องเอ๋ยมั๊ย
แดนไตร: มีไรว๊ะ เปรมมนัส: เรื่องมันยาวว่ะ คุณพ่อสืบรู้ว่าพี่กิจมีลูกกับผู้หญิงที่เลิกรากันไปแล้วชื่อน้องเอ๋ย เมื่อ 2 ปีที่แล้ว โดยแอบตรวจ ดี.เอ็น.เอ.
แดนไตร: แล้ว อย่าบอกนะว่านายเจอ
เปรมมนัส: แค่สงสัย เพราะมีเด็กผู้หญิงคนนึงหน้าตาน่ารัก คิดไปคิดมาก็คล้ายพี่กิจอยู่นะ ชื่อน้องเอ๋ยอายุ 17 ปี มาช่วยแม่จัดดอกไม้
แดนไตร: ได้เดี๋ยวจัดให้ รอรับข่าวได้เลย ขอให้ใช่นะ
เปรมมนัส: ขอบใจมากเพื่อน งั้นรบกวนแค่นี้ก่อน บาย
แดนไตร: บาย แล้วสัญญาณก็ถูกตัดไป
- Writer
