คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอปกรณ์&น้องเอ๋ย)

21.ปิดเทอม-มัธยม

ทางด้านอัญญารินทร์หลังจากกลับมาจากการรับจ๊อบจัดซุ้มดอกไม้กับมารดาก็เกิดแรงบันดาลใจอยากเรียนรู้เรื่องการจัดดอกไม้ จัดช่อ ร้อยมาลัยสารพัด รบเร้าให้มารดาพาไปหาให้ป้าเหมียว

@ร้านมายาฟลาวเวอร์

มากันแล้ว.. หลานสาวตัวน้อยของป้า /ไปหาน้ำขนมมาให้หลานพี่หน่อยไป... มาริกา เปรยกับพนักงานในร้าน

อีกด้านของผู้มาใหม่

"...พี่เหมียวสวัสดีค่ะ/ ป้าเหมียวสวัสดีค่ะ" สองแม่ลูกยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนอย่างนอบน้อม

"..สวัสดีจ้ะลูก ไหนอยากเรียนรู้เรื่องอะไร ไหนลองบอกป้ามาซิ๊"

"หนูอยากจัดช่อดอกไม้เป็นค่ะ อยากจัดซุ้มดอกไม้ได้สวยเหมือนป้าเหมียว อยากร้อยมาลัยเป็นด้วยค่ะ" อัญญารินทร์บอกเสียงเจื้อยแจ้ว..

"หูย ใฝ่รู้ อายุแค่เนี๊ยะ..มาอยู่กับป้าทั้งวันหรือเปล่าคะ ป้าจะให้ค่าขนมด้วย" คนตัวเล็กไม่ตอบแต่ยิ้มจนตาหยี

"ไม่ต้องห่วงนะอัน ไปทำงานเถอะเดี๋ยวพี่ดูแลให้เอง เย็นก็มารับที่ร้านนี่แหละ" มาริกาหันไปพูดกับผู้เป็นแม่ของหลานสาว..

"ขอบคุณค่าพี่เหมียวไม่ต้องให้ค่าแรงอะไรหรอกค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่ให้อยู่บ้านคนเดียว ก็นึกห่วงอยู่เหมือนกัน ได้มาอยู่กับพี่เหมียวหนูก็เบาใจ พอดีเจ้าตัวเค้าก็อยากมา" อรัญญายิ้ม ๆ

"อือไปเถอะ เดี๋ยวจะสาย/ ปะ น้องเอ๋ยไปกินขนมกับน้ำหวานกับป้าก่อน ป้ามีน้ำกระเจี๊ยบเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ กับขนมกลีบลำดวนหอม ๆ ไว้ให้หนูแล้ว มากินก่อนแล้วเร้ว..." มาริกาตอบเพื่อนรุ่นน้องและหันไปคุยกับหลานสาวตัวน้อย

"ค่ะป้าเหมียว หนูมีข้าวกล่องแล้วก็คุ๊กกี้ไว้กินตอนเที่ยงด้วยนะคะ อยู่ในเป้นี้ค่ะ" อัญญารินทร์ตอบอย่างแสนซื่อ

"โอ๊ย..ยัยอันเอ๊ย...ดูนางเตรียมมาให้ลูกซิ๊ ทำยังกับลูกอยู่อนุบาล ฉั๊นละเหนื่อยใจกับความขี้เกรงใจของเธอจั๊ง.. วันหลังบอกแม่นะลูก ไม่ต้องเตรียมอะไรมา มากินกับป้า ตัวแค่เนี๊ยะ คงกินไม่เยอะหรอก ไม่ต้องเกรงใจ รับรองป้าใช้งานหนูคุ้มแน่นอน..นะลุก"

"ค่ะ ป้าเหมียว"

"งั้นกินขนมต่อเถอะลูกอิ่มแล้วค่อยเรียนรู้งาน"

หลังจากเห็นว่าหลานสาวกินขนมและน้ำหวานจนอิ่มแล้ว จึงพาหลานสาวมาเรียนรู้เรื่องดอกไม้ แต่ละชนิด ความหมายของดอก สีแต่ละดอกหมายถึงอะไร เรียนรู้สีและกลิ่น และเริ่มเรียนรู้การจัดเข้าช่อ เด็กสาวก็เรียนรู้อย่างรวดเร็วหัวไว แถมมีฝีมืออีกต่างหาก มาริกาเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้มากเหมือนลูกหลานแท้ ๆ ซึ่งเธอไม่มีพี่น้องที่ไหนเพราะเป็นเด็กกำพร้า มีเพียงเพื่อนพ้องที่รักกันเหมือนพี่น้องเท่านั้น

กรุ๊ง..กริ๊ง...เสียงกระดิ่งเซ็นเซอร์หน้าประตูร้านแสดงว่ามีคนเปิดเข้ามา

"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ" อัญญารินกล่าวทักทายเสียงใส พร้อมกับยกมือไหว้เพราะสังเกตเห็นว่าผู้มาใหม่มีอาวุโสมากกว่าตน

"เอ่อ สวัสดีครับ มารับดอกไม้ที่สั่งไว้ครับ ในนามของบริษัท ที.ดี.จำกัด ครับ" ชายวัยสามสิบต้น ๆ กล่าว

"อ๋อ..ได้ค่ะเดี๋ยวหนูไปเรียนเจ้าของร้านให้นะคะ กรุณานั่งรอที่โซฟาสักครู่นะคะ" ว่าจบก็เข้าไปเรียกมาริกาทันที เพราะพี่ ๆ พนักงานในร้านออกไปกินไก่ย่างส้มตำกันหมดเพราะเป็นเวลาพักเที่ยง

อีกด้าน

"อ๋อ..น้อง..เอ นี่เอง คิดว่าใคร ดอกไม้เสร็จแล้วจ้า เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้.." สักพักนางก็เดินเข้ามาพร้อมกับดอกลิลลี่ช่อโต ๆ ตามด้วยกระเช้าดอกไม้ทิวลิปช่อสวย ๆ มองดูเผิน ๆ คล้ายแปลงดอกทิวลิปขนาดย่อม ๆ ....ส่วนอัญญารินทร์มองตาโตเพราะมันสวยมาก

"สวยจังเลยครับพี่เหมียว ถึงว่านายถึงไม่เคยเปลี่ยนร้านเลย ไม่มีผิดหวังจริง ๆ ..นี่พนักงานใหม่เหรอครับ ยังดูเด็กอยู่เลย"

"หลานสาวน่ะ ปิดเทอม แม่เค้าห่วงไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียวก็เลยเอามาฝากเลี้ยง พอดีตัวเด็กเค้าก็อยากเรียนรู้เรื่องการจัดดอกไม้"

"เหรอครับ ดีจัง ตัดภาพมาที่น้องสาวตัวดีของผม 18 ปีล๊ะ ปีหน้าก็จะขึ้นปีหนึ่ง ปิดเทอมก็นั่งเล่นแต่มือถือ ดูแต่ซีรีย์ พอผมไปกลับถึงบ้านมันทำท่าดีอกดีใจใหญ่เลยไอ้เราก็นึกดีใจที่น้องคิดถึง เปล๊า มันให้ผมทำกับข้าวให้มันกิน คงหิว ไอ้เราก็เหนื่อยงานแทนที่มันจะทำให้เรากิน กลายเป็นเราต้องทำให้มันกิน หึหึ.."

"แต่ก็ยอมใช่มั๊ยล่ะ"..มาริกาเอ่ยขึ้น

"ครับ..ก็น้องน่ะครับ ลำพังตัวนางเองทำไข่เจียวยังไม่อร่อยเลยครับผมละห่วง ก่อนออกมาทำงานก็ต้องทำกับข้าวไว้ให้นางเผื่อมื้อกลางวันใส่ตู้เย็นไว้ให้อุ่นกินเอง เห็นดีอย่างนางประหยัด มีเท่าไรนางก็เก็บใส่บัญชีไว้ ได้รับเงินใครให้เป็นเงินสดก็หยอดกระปุก ครั้งนึงผมช็อต หาไม่ทัน นางโอนให้ผมทีละหลายหมื่นผมละอึ้ง ตกใจ ว่านางเอามาจากไหน นางบอกก็ที่ผมโอนค่าไปโรงเรียนให้ แล้วก็ค่าทุนการศึกษาของนาง คือที่บริษัทมีสวัสดิการสำหรับการศึกษาของคนในครอบครัวด้วยนะครับ นี่คือปณิธานของนายใหญ่กับนายหญิงที่พนักงานทุกคนและในเครือรักและนับถือท่านทั้งต่อหน้าและลับหลัง ลูก ๆ ของท่านก็ยึดเป็นแบบอย่าง นี่ไงครับที่ผมทำงานอย่างถวายหัว เพราะผมไม่กลัวว่าถ้าไม่มีผมแล้วน้องจะลำบาก ถ้าน้องไม่เลือกงานคงได้ทำงานที่บริษัทนี้..โอ้ ผมเสียมารยาทพูดเรื่องส่วนตัวเสียยืดยาวเลย"

"ไม่เป็นไร พี่ชอบฟัง การมีญาติพี่น้องนี่มันอบอุ่นนะ..นี่จ้ะ ดอกไม้"

"นี่เป็นเช็คเงินสดค่าดอกไม้ครับ พี่ไปขึ้นเงินได้เลยรับรองไม่เด้ง หึหึ.."

"จ้า...เชื่อจ้ะ..ขอบคุณมาก กินน้ำกินขนมก่อนมั๊ยหรือจะไปกินบนรถ พี่มีน้ำกระเจี๊ยบกับขนมกลีบลำดวน"

"โอ..ยินดีครับ รบกวนด้วยนะครับ..."

"ได้จ้า../น้องเอ๋ยไปตักน้ำแข็งใส่น้ำกระเจี๊ยบใส่แก้วเก็บความเย็นนะ แล้วก็เอาขนมกลีบลำดวนใส่กล่องมาด้วยสองกล่องน๊า ป้าจะเอาไปให้พี่เค้า"

"ได้ค่ะ..อัญญารินทร์รับคำเสร็จก็รีบวิ่งไปหลังร้านสักพักก็ถือแก้วน้ำและขนมเข้ามา..ได้แล้วค่ะ...ดีมากเดินถือไปส่งพี่เค้าที่รถหน่อยลุกเดี๋ยวป้าช่วยพี่เค้าถือช่อดอกไม้นี่กับตะกร้านี่ พี่เค้าจะได้เปิดรถถนัด ๆ"

"ได้ค่ะป้า.../ขอบคุณครับพี่แต่ขอแก้วน้ำกระเจี๊ยบเลยนะครับน้องหนู...อื้มชื่นใจเปรี้ยวหวานพอดีเลยครับพี่เหมียว ทำเองหรือครับ"

"ใช่จ้า พอดีน้อง ๆ ในร้านที่บ้านเค้าปลูกเลยเก็บตากแห้งไว้ให้ก็เลยเอามาต้มแจกกันอากาศร้อนกินแล้วก็ชื่นใจดี" ทั้งสามเดินคุยกันไปจนถึงรถ และส่งมอบช่อดอกไม้และขนมกันเสร็จสองป้าหลานจึงเดินจูงมือกันเข้าร้าน และเหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกเป็นวิดีโอเก็บไว้ในมือถือของใครอีกคนแล้ว