12.ปฏิเสธไม่ได้
1273 Words
เช้าวันใหม่อรัญญาลางานหนึ่งวันเพื่อไปทำธุระที่โรงเรียนของลูกสาวเพราะมันผิดปกติวิสัยและเธอก็รู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ ส่วนเด็กหญิงอัญญารินทร์ก็เข้าเรียนตามปกติ มีเพียงเธอเท่านั้นที่มาขอเข้าพบท่าน ผู้อำนวยการ
@หน้าห้องผู้อำนวยการ
เจ้าหน้าที่ "สวัสดีค่ะ มาติดต่อเรื่องอะไรคะ"
"คือดิฉันเป็นมารดาของเด็กหญิงอัญญารินทร์นักเรียนชั้น ม.3 ที่ได้ทุนเรียนดีน่ะค่ะ" อรัญญารีบบอกวัตถุประสงค์การมา
"เอ่อ..มีปัญหาอะไรเหรอคะคุณแม่หรือว่าเอกสารผิดพลาดดิฉันจะได้เรียน ผอ.ให้ประสานไปทางผู้ให้ทุนให้"
"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ เอกสารถูกต้องค่ะ แต่จำนวนเงินมันเยอะไป ดิฉันไม่สบายใจค่ะก็เลยอยากมาเรียนปรึกษาท่านหน่อยนะค่ะ"
"อ๋อ ได้ค่ะ เดี๋ยวกรุณารอสักครู่นะคะ" สักพักคุณเลขาก็หายเข้าไปในห้องท่าน ผอ. และออกมา
"เชิญคุณผู้ปกครองเข้าไปได้เลยค่า"
"ขอบคุณค่ะ" เมื่อเข้าไปในห้อง
"อ้าวผู้ปกครองอัญญารินทร์เชิญนั่งครับ"
"ขอบคุณค่ะท่าน ผอ.วันนี้มารบกวนหน่อยนะคะ คือ ดิฉันจะมาเรื่องเช็คทุนการศึกษานี่น่ะค่ะ มันเยอะไปมั๊ยคะ คือ..ดิฉันไม่สบายใจอยากจะเอามาคืนน่ะค่ะ ยังไงช่วยประสานกับเจ้าของทุนให้หน่อยได้มั๊ยคะ" อรัญญาพูดมันออกมาจนได้
"อ้าว..ทำไมละครับ"
"เอ่อ..คือว่า.."
"เดี๋ยวผมจะลองประสานให้นะครับ"
"งั้นดิฉันฝากเอกสารนี้ไว้กับท่าน ผอ.เลยนะคะ" อรัญญากล่าวพร้อมทำท่าจะยื่นเอกสารให้
"เดี๋ยวครับ ๆ เอกสารในซองเป็นเอกสารตัวแทนเช็คของจริง ส่วนของจริงผู้ปกครองต้องไปรับที่บ้านใหญ่ครับ" (บ้านใหญ่หมายถึงสำนักงานมูลนิธิของครอบครัวสหศิลป์ปรีชาค่ะ)
"บ้านใหญ่ คือที่ไหนคะ" อรัญญาถามอย่างซื่อ ๆ
"อ้อ..บ้านใหญ่คือสำนักงานมูลนิธิครอบครัวสหศิลป์ปรีชาครับ นี่ครับนามบัตร ผู้ปกครองไปที่มูลนิธินะครับแล้วสอบถามกับเจ้าหน้าที่ได้เลย ส่วนผมเป็นแค่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องครับ"
"อ้อ เหรอคะ ได้ค่ะ ขอบคุณท่าน ผอ.มากนะคะ งั้นดิฉันลาละค่ะ" อรัญญารีบถอยฉากออกมาและรีบตรงไปที่สำนักงานของมูลนิธิฯ ทันที
@มูลนิธิสหศิลป์ปรีชา
อรัญญาเดินเข้ามาที่โต๊ะด้านหน้าดูคล้ายเป็นจุดใหข้อมูลหรือประชาสัมพันธ์
"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบมีอะไรให้ช่วยเหลือคะ" เจ้าหน้าที่มูลนิธิเอ่ยถามอย่างรู้มารยาท
"สวัสดีค่ะ คือดิฉันมาเรื่องทุนการศึกษาของเด็กหญิงอัญญารินทร์ กาลเวหล นักเรียนชั้น ม.3 โรงเรียนxxx ค่ะ ดิฉันเป็นมารดาของเด็กค่ะ"
"อ๋อ..ค่ะ..ไม่ทราบว่ามีอะไรผิดพลาดหรือเปล่าคะ"
"เอ่อ ไม่มีค่ะแต่ว่าดิฉันรู้สึกแปลก ๆ ตรงที่จำนวนของทุนการศึกษามันเยอะมากดิฉันไม่สะดวกรับน่ะค่ะก็เลยอยากจะขอคืนทุนค่ะ" อรัญญาแจ้งวัตถุประสงค์ไป
"เอ่อ ขอโทษจริง ๆ นะคะ คือเรื่องนี้มันเกินขอบข่ายหน้าที่ของทางมูลนิธิค่ะ เอางี้ค่ะ เชิญผู้ปกครองไปคุยกับท่านเองจะดีกว่านะคะ เชิญทางนี้เลยค่ะ ดิฉันจะพาไป"
"เอ่อ ก็ได้ค่ะ" อรัญญาตัดสินใจคืนเช็คให้มันแล้ว ๆ ไป จะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจ
@ห้องท่านประธานมูลนิธิ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ../เข้ามา
"ท่านคะ คือมีคุณผู้หญิงท่านนึงบอกว่าเป็นมารดาของเด็กหญิงอัญญารินทร์ กาลเวหลนักเรียนชั้น ม.3 โรงเรียนxxx จะมาคืนทุนการศึกษาของเด็กค่ะ" เจ้าหน้าที่มูลนิธิเกริ่นนำ
"อือ..ไปทำงานเถอะ ผมรู้แล้วเชิญเขาเข้ามาเลย"
"ค่ะท่าน" เจ้าหน้าที่กล่าวพร้อมกับเดินออกมา
"เชิญคุณผู้ปกครองเข้าไปเลยค่ะ" เจ้าหน้าที่กล่าวเชิญพร้อมกับเปิดประตูให้
"ขอบคุณค่ะ" อรัญญากล่าวขอบคุณเจ้าหน้าที่และเดินเข้าไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่แล้วยกมือกระพุ่มไหว้อย่างนอบน้อม
"สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อนครับ"
"ขอบคุณค่ะ" อรัญญานั่งลงอย่างว่าง่าย
"ผมได้ยินว่าผู้ปกครองอยากจะมาคืนทุนหรือครับ ผู้ปกครองมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับทำไมถึงอยากคืนทุน ทั้งที่ได้เอกสารไปตั้งหลายวันพึ่งจะมาคืนวันนี้ละครับ"
"คือดิฉันเพิ่งเปิดอ่านเมื่อวานค่ะ แล้วเห็นจำนวนเงินมันเยอะเกินไป รู้สึกไม่สบายใจค่ะ อีกอย่างลูกสาวดิฉันก็เรียนชั้น ม.3 แล้ว ไม่นานก็จบการศึกษาแล้ว คิดว่าเก็บไว้ให้เด็กคนอื่นจะดีกว่าค่ะ" อรัญญากล่าวอย่างละมุนละม่อม
"อย่างนั้นเหรอครับ พอดีผมเป็นแค่ผู้รับนโยบายน่ะครับ ผมไม่สามารถรับทุนคืนได้นอกจากนั้นผมยังต้องการให้ผู้ปกครองเซ็นรับเช็คตัวจริงนี่เสียด้วยเลยครับ"
"เอ่อ ดิฉันว่า ดิฉันไม่.../อย่าปฏิเสธเลยครับ นั่นหมายถึงคุณตัดอนาคตลูกสาวของคุณด้วยทัศนคติของคุณเอง ได้โปรดรับมันไปด้วยเถอะครับ" ชายชราเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่อรัญญาจะพูดจบ
"เอ่อ..คือ.." อรัญญารู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็สองจิตสองใจ นึกถึงคำพูดของลูกสาวที่บอกว่าจะเก็บเงินนี้ไว้เพื่อเป็นทุนสำรองเพื่อการศึกษาและเก็บไว้รักษาบุญเก็บ อรัญญาได้แต่คิดในใจพาลนึกไปถึงวันเก่า ๆ
อีกด้านของคู่สนทนาที่เห็นผู้ปกครองของเด็กนิ่งไปจึงกระตุ้นเตือนอีกครั้ง
"ผู้ปกครองเด็กหญิงอัญญารินทร์ครับ จะว่ายังไงครับ ผมยังอยากให้ผู้ปกครองยอมรับทุนของเด็กอยู่นะครับ ผมทราบจากครูประจำชั้นของเด็กว่า เขาอยากได้ทุนนี้มาก ขนาดถูกเพื่อนจับขังไว้ในห้องเก็บของ พอมีคนช่วยออกมาได้ ก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณ บอกว่าจะไปรับทุน อยากได้ทุนนี้มาก แล้วก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบออกมาเลยครับ" คู่สนทนาขยี้ต่อ
"ค่ะ ดิฉันจะเซ็นค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยอธิบาย แต่ดิฉันติดใจตรงที่น้องถูกขังหรือคะ ดิฉันไม่รู้เรื่องเลยค่ะ น้องไม่บอกอะไรเลย มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือคะ"
"คือทางโรงเรียนได้ทำโทษเด็กสองคนนั้นไปแล้ว และดูแลเด็กหญิงอัญญารินทร์อย่างดีโดยท่าน ผอ.ก็ได้กำชับกับบุคลากรทุกฝ่ายดูแลไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกไม่ว่ากับใครก็ตามแล้วครับ คือขอเสียมารยาทตอบแทนท่าน ผอ.นะครับเนื่องจากว่าทางมูลนิธิมีสัมพันธภาพที่ดีกับท่านน่ะครับ คือ..เราอยากส่งเสริมเด็กคนนี้จริง ๆ นะครับเด็กคนนี้เป็นเด็กดี เรียนเก่ง ขยัน มีน้ำใจ กิจกรรมเด่น เรียกว่าครบเครื่อง อยากให้เด็กคนนี้มีอนาคตไกลครับ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ ถือว่าเป็นบุญของน้องที่มีครูบาอาจารย์คอยสนับสนุนอยู่อย่างนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นดิฉันขอตัวเลยนะคะ ลา..(ลาละค่ะ)/ เดี๋ยว ๆ ครับ ก่อนกลับรบกวนช่วยไปเซ็นรับเช็คตัวจริงไปด้วยนะครับ ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่หน้าห้องคอยดูแลอำนวยความสะดวกให้ครับ" คู่สนทนากล่าวแทรกเตือนขึ้นอีกครั้งก่อนที่อรัญญาจะพูดจบ
"ออ ได้ค่ะ งั้นดิฉันลาตรงนี้เลยนะคะ สวัสดีค่ะ"
- Writer
