ความเดิม- "ได้ลูก ได้" ชายชราเอ่ยยิ้ม ๆ แต่มีน้ำคลอตา
..............................
ด้านอัญญารินทร์ที่แอบฟังผู้ใหญ่คุยกันอยู่ไม่ไกลนักได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาทำเอาชายวัยกลางคนพลขับถึงกับจุกในอกไปตาม ๆ กันและดีใจด้วยกับเจ้านาย
"คุณหนูเข้าไปในบ้านเถอะครับ น่าจะไม่มีอะไรแล้ว ผมก็จะพาคุณท่านกลับเหมือนกัน มานานแล้ว" ชายวัยกลางคนเอ่ยยิ้ม ๆ
"ค่ะ ขอบคุณคุณลุงนะคะอุตส่าห์เป็นธุระให้"
"ไม่เป็นไรเลยครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว"
เปรมชัยที่ยืนรอพลขับอยู่ที่หน้าบ้านโดยมีศรีสะใภ้ยืนรั้งท้ายอยู่ด้วย
"ปู่กลับก่อนนะน้องเอ๋ย วันหลังจะมาใหม่/พ่อกลับก่อนนะหนูอัน" เปรมชัยเอ่ยกับหลานสาวคนสวยยิ้ม ๆ แล้วหันไปสั่งลาศรีสะใภ้เช่นกัน
"สวัสดีค่ะคุณท่าน"
"เรียกพ่อได้มั๊ยลุก" เปรมชัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแววตาวูบไหว
"....ได้ค่ะคุณพ่อ หนูช่วยพยุงนะคะ" อรัญญานิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะรับคำผู้สูงวัยอย่างว่าง่าย เ
