บทที่1
1134 Words
สยบรักจอมมาเฟีย เป็นภาคต่อของเรื่อง ขยี้หัวใจมาเฟีย
++++++++++++++++++++++
“แหวนเพชร อัญมณีล้ำค่าที่สาวๆ ทุกคนอยากสวมในวันแต่งงาน แต่คงไม่ใช่เรา”
สิ้นเสียงพึมพำเบาๆ แหวนเพชรราคาแพงลิบเหยียบหลักล้าน ก็ถูกโยนไปบนโต๊ะหน้าโซฟาโดยไม่สนใจราคาค่างวดของแหวน ราวกับมันเป็นแค่เพียงก้อนกรวดก็ไม่ปาน...
นิลนารา ผู้เป็นเจ้าของแหวนเพชรนั่งมองอัญมณีสวยงามส่องประกายแวววาวเมื่อต้องกับแสงไฟ ก่อนจะถอนหายใจลึกยกมือลูบใบหน้าตัวเองแล้วซบอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน หัวสมองเต็มไปด้วยความคิด ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรทำอย่างไรกับแหวนเจ้าปัญหาวงนี้
และเนื่องจากไม่ได้ปิดประตูห้องนอน ผู้เป็นมารดาจึงเดินมาเห็นเข้า และหยุดมองอยู่หลายนาที จึงตัดสินใจเคาะประตูห้องเบาๆ พร้อมกับเอ่ยถามออกไปว่า
“เพิร์ล แม่เข้าไปได้ไหมจ๊ะ”
นิลนารารีบเงยหน้าขึ้นหันไปมองมารดา ฝืนยิ้มให้กับท่านขณะเอ่ยตอบ “ได้สิค่ะ คุณแม่”
เอ่ยตอบไปแล้วก็ทำท่าจะเก็บซ่อนแหวนเพชรไม่ให้มารดาเห็น แต่ถูกท่านร้องห้ามไว้ซะก่อน
“วางแหวนไว้ที่เดิมนั่นแหละเพิร์ล แม่อยากเห็นแหวนของหนู”
“ค่ะ คุณแม่”
นิลนาราจำต้องวางแหวนเพชรวงงามไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม ก่อนจะขยับกายให้มารดาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน
กุลธรา ผู้เป็นมารดายิ้มอบอุ่นให้ลูกสาวคนโต พลางหยิบแหวนเพชรมาทอดมอง แล้วเอ่ยถามลูกสาวด้วยความสงสัย
“เพชรวงนี้น้ำงามมาก เจียระไนไม่มีที่ติ ราคาคงแพงมากใช่ไหมลูก”
“ค่ะ คุณแม่ ราคาเกือบสิบล้านค่ะ” นิลนาราเอ่ยตอบโดยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับมูลค่าของแหวน
ผู้เป็นมารดาพยักหน้ารับ วางแหวนลงบนฝ่ามือของลูกสาว แล้วเอ่ยถามถึงที่มาที่ไป
“เพิร์ลบอกแม่ได้ไหมว่าได้แหวนวงนี้มาจากไหน แม่รู้ว่าเพิร์ลไม่มีเงินมากขนาดไปซื้อแหวนราคาเป็นล้านๆ มาสวม และแม่ก็ไม่เคยสอนให้เพิร์ลซื้อเครื่องประดับราคาแพงลิบมาสวมใส่ด้วย”
“แหวนวงนี้ไม่ใช่ของเพิร์ล แต่เป็นของคนอื่นที่ให้เพิร์ลมาค่ะ” นิลนาราเอ่ยบอกโดยไม่คิดปิดบัง
“และแหวนกำลังสร้างปัญหาให้กับเพิร์ลใช่ไหมจ๊ะ”
กุลธราเอ่ยถามแทงใจดำ เพราะเห็นได้ชัดว่าสีหน้าของลูกสาวเต็มไปด้วยริ้วรอยของความทุกข์กังวล
“ค่ะ คุณแม่ ตอนเรียนอยู่ในมิลาน ถ้าหากย้อนเวลาได้เพิร์ลจะไม่ทำอะไรแย่ๆ ลงไปแบบนั้น” นิลนาราเอ่ยตอบเสียงเศร้าตีหน้าสลด เมื่อนึกถึงการกระทำอันผิดพลาดของตนเอง
ผู้เป็นมารดายกมือลูบบนใบหน้างาม เอ่ยถามแกมให้กำลังใจลูกสาวไปในตัว
“เล่าให้แม่ฟังสิลูก อย่าเก็บความทุกข์ไว้แค่เพียงคนเดียว อย่าลืมว่าเพิร์ลยังมีแม่และน้องสาวอยู่อีกคน”
“ค่ะ คุณแม่”
นิลนาราฝืนยิ้มหันไปซบหน้ากับฝ่ามือของมารดา ก่อนจะเล่าให้ท่านฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“ตอนเรียนอยู่ในมิลาน เพิร์ลหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง แต่เขากลับไม่สนใจเพิร์ล เขายังพยายามประเคนเพิรล์ให้กับพี่ชายของเขา แถมยังควงผู้หญิงคนอื่นมาเยาะเย้ยให้เพิร์ลต้องเสียใจต้องร้องไห้ด้วยค่ะ”
“เขาเป็นไทยหรือลูก”
น้ำเสียงที่เอ่ยถามนั้นไม่มีตำหนิติเตียนลูกแม้แต่นิดเดียว นอกจากคอยให้กำลังใจเท่านั้น
นิลธาราส่ายหน้าปฏิเสธแล้วเอ่ยตอบว่า “เขาเป็นคนอิตาลีค่ะ ชื่อมาคอส อัลซาโค้ร์”
“เพิร์ลรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาบ้างไหมลูก”
“มาคอสเกิดในตระกูลมาเฟียเก่าของอิตาลีค่ะ บ้านเกิดของเขาอยู่บนเกาะซิซิลี พี่ชายของเขาชื่อริคคาร์โด้เป็น ‘ดอน’ หรือที่เขาเรียกว่าเจ้าพ่อมาเฟีย ถ้าพูดง่ายๆ เหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัวของเหล่ามาเฟียทั้งหลายค่ะ”
พอได้ยินคำว่า ‘มาเฟีย’ เท่านั้น ผู้เป็นมารดาถึงกับตกใจเบิกตาโตเอ่ยถามรัวเร็วกลับไปว่า
“เป็นมาเฟีย เป็นพวกเจ้าพ่อ ใส่สูท สวมแว่นตาดำ พกปืนตลอดเวลาเหมือนในหนังที่แม่เคยดูใช่ไหม เพิร์ล! หนูหลงรักมาเฟียหรือลูก แล้วจะปลอดภัยกับชีวิตของหนูไหมลูก”
“ไม่เหมือนหรอกค่ะคุณแม่” นิลนาราเอ่ยตอบกลั้วหัวเราะ ก่อนจะอธิบายให้มาดาฟัง
“เท่าที่เพิร์ลเห็นพวกเขาตอนเรียนในมหาวิทยาลัย พวกเขาไม่ได้เป็นอันตรายกับใคร ไม่เคยคุกคามหรือทำร้ายใครก่อน ตรงกันข้าม...หากใครมาทำร้ายพวกเขาก่อนก็ถูกเล่นงานกลับจนเละไม่เป็นท่า นอกจากนั้นทั้งมาคอสและดอนริคคาร์โด้ต่างก็ช่วยเหลือคนที่ยากไร้ ตั้งมูลนิธิมากมายเพื่อช่วยเหลือเด็กและคนไร้บ้านด้วยค่ะ”
“พวกเขาเป็นมาเฟีย แม่คิดว่าคงมีศัตรูอยู่มาก เพิร์ลคิดดีแล้วหรือลูกที่หลงรักคุณมาคอส” ผู้เป็นมารดาไม่คิดห้ามในเรื่องความรักที่ลูกสาวมีใจกับใครสักคน นอกจากเอ่ยเตือนเท่านั้น
“เพิร์ลทราบค่ะ คุณแม่ แต่ความรักของเพิร์ลกับมาคอสไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเขาไม่ได้รักเพิร์ล สองตาเขายังไม่เคยแลเพิร์ลเลยค่ะ”
เอ่ยตอบมารดาไปแล้ว นิลนาราก็สูดสะอื้นเบาๆ กับความรักที่เกิดขึ้นแค่เพียงฝ่ายเดียว นำมาซึ่งความเจ็บปวดของเธอเสมอ
มารดาตบเบาๆ ไปบนมือเล็ก เพื่อให้กำลังใจก่อนจะเอ่ยถามถึงแหวนวงงามต่อ
“แล้วแหวนเป็นของใคร คนพี่หรือคนน้อง และเพิร์ลได้แหวนมายังไงลูก”
นิลนาราหลุบสายตามองแหวนเพชรในมือก่อนจะเอ่ยตอบ “ของดอนริคคาร์โด้ค่ะ คุณแม่”
ผู้เป็นมารดาเลิกคิ้วขึ้นสูง เอ่ยพูดแกมงุนงง “ชอบน้อง แต่ได้แหวนมาจากพี่ แม่ชักจะงงไปหมดแล้ว”
นิลนาราฝืนยิ้มให้มารดาแล้วเอ่ยบอกไขความกระจ่างทั้งหมด “เมื่อคุณมาคอสไม่สนใจ เพิร์ลก็เลยอยากทำให้เขาเห็นว่าเพิร์ลก็ไม่สนใจเขาเหมือนกัน และมีคนอื่นที่ยังรักและอยากแต่งงานกับเพิร์ล...เพิร์ลยังจำได้ดีว่าในวันที่คุณมาคอสควงหญิงสาวชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งให้ขึ้นรถไปกับเขา เพิร์ลก็ตัดสินใจไปหาดอนริคคาร์โด้และขอร้องให้ดอนหมั้นกับเพิร์ลค่ะ”
- Writer
