มาคอสตีหน้าหงิกกับคำพูดของนิลนารา นึกโมโหระคนเจ็บปวดใจเมื่อหญิงสาวไม่เคยพูดกับเขาด้วยถ้อยคำหวานๆ เหมือนที่เธอพูดกับพี่ชายของเขา
“เพิรล์ เปิดประตูให้ผมเข้าไปในบ้านของคุณ”
มาเฟียอย่างมาคอสเคยชินกับการออกคำสั่ง แต่ก็ต้องหงุดหงิดใจเป็นรอบที่สองเมื่อนิลนาราปฏิเสธเสียงแข็ง
“เสียใจด้วยค่ะ ฉันไม่เปิดประตูให้คุณ ไม่ว่าคุณจะมาด้วยเหตุผลอะไร ก็เชิญไสหัวกลับไปได้แล้ว ฉันไม่ต้อนรับคนไร้มารยาทอย่างคุณ”
เมื่อนิลนาราไม่ยอมทำตาม มาคอสก็ไม่ยอมง่ายๆ เช่นเดียวกัน ยังคงออกคำสั่งเสียงห้วนเหมือนเดิม
“เปิดประตูให้ผมเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน”
“ไม่เปิด!”
นีลนารายืนยันคำเดิม เท้าสะเอวจ้องมองมาเฟียเอาแต่ใจอย่างท้าทายอำนาจของอีกฝ่าย
“ไม่เปิดใช่ไหม ถ้ายังงั้นก็ต้องทำแบบนี้”
นิลนาราไม่เปิดประตูให้ใช่ไหม! ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับมาคอส ว่าแล้วร่างใหญ่กำยำก็ไม่สนใจใครหน้าไหน ปีนขึ้นประตูรั้วแล
