สองวันต่อมาเสียงกริ่งหน้าบ้านดังต่อเนื่องกันหลายครั้ง เจ้าของบ้านหลังใหญ่ไม่ได้เดินออกมาเปิดดูด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนกดกริ่ง ไปรษณีย์สวมยูนิฟอร์มองค์กรขาวคาดแดง ยืนกดกริ่งอยู่นอกรั้ว ในมือถือกล่องพัสดุ หน้ากล่องมีเบอร์โทรศัพท์เจ้าของพัสดุ เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์จึงโทรเรียก
ไม่มีคนรับสายจึงต้องโทรซ้ำอีกครั้ง ทีนี้ปลายสายส่งเสียง
“สวัสดีแพทตี้พูดค่ะ”
“ผมมาส่งพัสดุครับ คุณนายอยู่บ้านไหมครับ” เขาเสียงคำหน้าเสียแก่นเป็นสตรีกลางคน เสียงที่เขาได้ยินน่ารัก คนรับสายตาต้องสวยมากแน่ๆ
“ฉันอยู่แต่อยู่หลังบ้าน ช่วยเอาพัสดุมาส่งให้ฉันที่หลังบ้านได้ไหม เปิดประตูเล็กเดินตรงมาหลังบ้านเลยนะ ฉันไม่ว่างไปรับ ช่วยทีเถอะ”
โดยหน้าที่หากไม่ได้รับอนุญาต ไปรษณีย์คงนำพัสดุกลับ พร้อมเขียนไปแจ้งให้ไปขอรับที่ไปรษณีย์ แต่นี้เจ้าของบ้านอนุญาตให้เข้าไปส่งของในบ้านได้ ไม่ถือว่าผิดข้อหาบุกรุก บุรุษไปรษณีย์รูปร่างกะทัดรัด
