“พอดีว่ามูลนิธิของป้าจะจัดงานระดมทุนช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสน่ะจ้ะ แน่นอนว่ารวมถึงเด็ก ๆ ที่โบสถ์แห่งนี้ด้วย ป้าเลยอยากจะขอให้หนูพระพายมาเล่นเปียโนช่วงที่นางแบบเดินโชว์เครื่องเพชรหน่อย งานจะจัดขึ้นในคืนวันศุกร์หน้านะจ๊ะ หนูพายจะว่างมาเล่นให้งานของป้าได้ไหมเอ่ย” คุณหญิงเอ่ยเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว
พระพายเกร็งขึ้นมาทันใดเมื่อนึกถึงมูลนิธิที่มีชื่อเสียงของคุณหญิง แสดงว่าแขกผู้มาร่วมงานต้องล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยคนใหญ่คนโตเป็นแน่แท้ นี่เธอจะต้องเล่นเปียโนต่อหน้าคนเหล่านั้นหรือ…
คุณหญิงกานดาจ้องมองพระพายอย่างเฝ้ารอคำตอบผ่านแว่นทรงวงรีที่สวมอยู่ สายคล้องแว่นแวววาวด้วยลูกปัดอัญมณี
“หนู… หนูพายว่างค่ะ” พระพายตอบรับทั้ง ๆ ที่ยังไม่ค่อยมั่นใจ “แต่จริง ๆ แล้วหนูพายเล่นไม่ค่อยเก่งหรอกนะคะ”
“ไม่เลยจ้ะ หนูพายเล่นเก่งมาก และยังถ่ายทอดความรู้ให้เด็ก ๆ เก่งมากด้วย งานนี้ต้องออกมาดีแน่นอน” คุณหญิงยกมือที่เต็
