"นี่คือสิ่งที่คุณตอบแทนผมเหรอวีวี่!"
ทันทีที่วีธราเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ขวดยาก็ถูกโยนใส่เธอทันที เม็ดยาในขวดหล่นกระจายระเนระนาด วีธราหน้าถอดสีไม่คิดว่าจะถูกณัฐวรรธณ์จับได้
"ไม่อยากมีลูกกับผมขนาดนี้เลยใช่มั้ย?"
ร่างสูงโปร่งแข็งแรงพุ่งเข้ามาหาพร้อมกับดันคนร่างเล็กกว่าไปติดกับผนังห้อง ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นตรึงกับผนังดักร่างเพรียวเอาไว้ไม่ให้หนีอีกมือแข็งราวกับเหล็กคีบบีบคางเธออย่างคนที่มีโทสะ
วีธรารู้สึกกลัวจนตัวสั่น แต่ก็ยังฝืนใจดีสู้เสือ
"วีวี่เจ็บนะ.."
พยายามสลัดออกจากพันธนาการแต่ไม่เป็นผล
"เจ็บงั้นเหรอ เจ็บไม่เท่าผมที่โดนคุณหลอกหรอกวีวี่...ผมเกลียดที่สุดคือการโดนหักหลัง"
นอกจากน้ำเสียงที่เดือดดาลแล้วดวงตายังเฉือดเฉือนราวคมมีด วีธราต้องเบือนหน้าหนีแต่ไม่วายถูกบังคับให้หันมาสบตา
"แล้วทีคุณล่ะ คุณหักหลังวีวี่ครั้งแล้วครั้งเล่า"
"มันไม่เหมือนกัน ฉันไม่เคยยกย่องใครเท่าเธอวีวี่ ทุกวันนี
