พ่ายรักเจ้าสาววันไนท์ฯ

ตอนที่1

"มึนหัวจัง"

มิราเอามือกุมขมับอย่างรู้สึกวิงเวียนศีรษะสะลึมสะลือในความมึนๆหน่วงๆเนื่องจากอาการแฮงค์ เธอจำได้ว่าเมื่อคืนเธอซัดเหล้าเข้าไปเยอะมาก

"อื้อ...ทำไมรู้สึกโล่งๆเหมือนไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"

แต่เมื่อลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจรีบดีดตัวลุกขึ้นมานั่งอัตโนมัติหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อกวาดสายตาไปรอบๆแล้วรู้ว่าไม่ได้ตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเอง

มิราก้มลงมองสภาพตัวเองภายใต้ผ้าห่มก็ต้องตกใจอีกตลบเพราะร่างของเธอภายใต้ผ้าห่มผืนหนากำลังเป็นชีเปลือยอยู่ หญิงสาวกวาดสายตาไปทั่วห้องซึ่งมิราเดาว่ามันน่าจะเป็นโรงแรมที่ไหนสักแห่ง

"ตื่นแล้วเหรอ?"

เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายที่เธอไม่รู้จักนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงโซฟาที่ตั้งอยู่ห่างจากปลายเตียงนอนไม่มาก ทำเอามิราถึงกับตกใจสะดุ้งโหยงเป็นครั้งที่สอง

"อุย!คุณเป็นใคร?"

"เป็นใครน่ะเหรอ เมื่อคืนนี้ก็เป็นลูกค้าคุณไง ตื่นแล้วก็ทิ้งเลขบัญชีธนาคารไว้ ผมจะโอนจ่ายค่าตัวให้ และก็ช่วยจัดการตัวเองให้เรียบร้อยด้วย ได้เวลาที่คุณจะต้องออกไปจากห้องผมแล้ว"

'โอมายก๊อต..หล่อวัวตายควายล้ม'

มิรามัวแต่ตะลึงในความหล่อของเขาเมื่อได้มองเต็มๆสองตา จนลืมไปว่าเธอกำลังอยู่ในสภาพที่กำลังเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนของเขา และไม่ได้สนใจที่เขาพูดเลย หูดับไปชั่วขณะเมื่อได้สบกับสายตาสะกดจิตคู่นั้น นัยน์ตาคมราวกับเหยี่ยว จมูกโด่งเป็นสันปลายหยดน้ำรับกับริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ มองรวมๆหล่อสุขุมมีเสน่ห์สุดๆ

เมื่อได้สติมิรากวาดสายตาไปรอบๆอีกครั้ง นี่ไม่ใช่โรงแรมหรอกเหรอ แต่เป็นคอนโดมิเนียมสุดหรูแห่งหนึ่งต่างหาก

"ห้องคุณ?"

คำพูดประโยคที่สองหลุดออกมาจากลำคอของเธอ

"เดี๋ยวนะ เมื่อคืนนี้คุณกับฉัน"

มิราชี้ไปที่ไปที่เขาแล้วก็วนกลับมาชี้ตัวเองชายหนุ่มตรงหน้าแต่งกายด้วยเสื้อสเวตเตอร์ กางเกงขายาวทรงสีพื้นดูเหมือนชุดลำลองเรียบๆแต่ยี่ห้อที่สวมใส่นั้นไม่ได้เรียบเท่าไหร่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นคนมีอันจะกิน ท่านั่งไขว่ห้างหลังตรงดูสง่าทำให้เธอนึกถึงพระเอกเกาหลีในซีรีส์เรื่องหนึ่ง เพราะเขาก็หล่อไม่แตกต่างไปเลยจากดาราคนนั้นเลยแม้แต่นิด

'ไม่ได้แล้ว อยู่นานๆไม่ได้ ถึงจะหล่อแค่ไหนแต่ตอนนี้ภาพลักษณ์ของเรากลายเป็นอีตัวสำหรับเขาไปแล้ว เผ่นเถอะมิรา'

มิราหลับตาพริ้มซุกหน้าอยู่ใต้ผ้าห่มพยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุด ตอนนี้ต้องรีบออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด

'อยากดำดินได้ซะเหลือเกิน พี่พนาขาน้องทำชื่อเสียงหน้าตาวงตระกูลเราป่นปี้หมดแล้ว ฮือ ๆ ๆ'

เจตต์นั่งจิบกาแฟมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร แววตาคมคู่นั้นไม่ต้องเดาก็รู้ว่ากำลังมองดูมิราด้วยความเหยียดหยัน แต่หน้าตาของเขาแทบจะสะกดจิตเธอไปชั่วขณะเหมือนกัน ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมานั่งชื่นชมความหล่อของเขาอยู่

"ก็บอกไปแล้วไง ว่าผมคือลูกค้าของคุณ "

สายตาคมคู่นั้นจ้องมาที่ร่างของเธอเขม็งมองราวกับว่าเธอคือสิ่งของที่เขาเพิ่งจะได้ใช้งานไป มิรารีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของเธอให้กระชับขึ้น ไม่น่าเชื่อนี่เธอมาวันไนท์สแตนด์กับใครก็ไม่รู้งั้นหรือ ถ้าพ่อกับแม่พี่ชายของเธอรู้เข้ามีหวังตายแหง๋แก๋

"ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าคุณฟังฉันนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คุณคิด และสำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้ คิดซะว่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกันนะคะ ...เอ่อ คิดซะว่าฉันให้ทานคุณก็แล้วกัน"

มิรารีบหยิบชุดที่กองอยู่ข้างเตียงมาสวมลวกๆ หลังจากนั้นก็คว้ากระเป๋าสะพายและโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงเผ่นพรวดออกไปทันที

"เดี๋ยวก่อน คุณ...ให้ทานงั้นเหรอ?"

เจตต์ตะโกนตามหลังไป แต่ดูเหมือนว่าไม่ทัน คนตัวเล็กหายวับไปเร็วปานสายลมพัด

เจตต์ยังคงอึ้งกิมกี่กับคำพูดที่บอกว่าเธอให้ทานเขา ถ้าเรียกแบบหยาบๆหน่อย นี่หล่อนคงไม่ได้หมายความว่า 'ทำบุญทำทานให้หมามันแดกสินะ ไอ้ณดล นายไปเอาผู้หญิงที่ไหนมา'มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ

'เกิดมาเพิ่งเคยพบเจอผู้หญิงที่บอกว่าทำบุญทำทานให้ ทั้งๆที่ในชีวิตของเขามีแต่ผู้หญิงที่พร้อมจะขึ้นเตียงทันทีที่เขากระดิกนิ้ว'

เจตต์นึกพาลโมโหเลขาหนุ่มของตนขึ้นมาทันที ดูเหมือนว่าณดลจะทำเรื่องผิดพลาดโดยที่ไปคว้าผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาประเคนให้เขาอย่างนั้นหรือ

"นั่นอะไร?"

สายตาของเขาไปสะดุดเข้ากับบางสิ่งบางอย่างที่ตกอยู่ข้างเตียง..ชุดชั้นใน!

เจตต์ก้มลงไปหยิบยกทรงสีแดงแปร๊ด!ที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมา

"ยึ้ย!"

เขาเขวี้ยงลงไปในถังขยะทันทีอย่างนึกรังเกียจ

มืออีกข้างของเจตต์เท้าอยู่ตรงสะเอว เขาเงยหน้าขึ้นกระพริบตาถี่ๆค่อยถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วค่อยๆสูดเข้าปอดไปอีกครั้ง คล้ายกับกำลังท่อง 'พุท โธ พุท โธ'

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเมามากคงไม่ลากผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้กลับมาคอนโดแน่ๆ นี่เป็นครั้งแรกและก็เป็นครั้งเดียวที่มันจะเกิดขึ้น เจตต์ดึงผ้าห่มออกเพื่อจะสำรวจดูว่าผู้หญิงคนเมื่อสักครู่ลืมอะไรไว้อีกบ้าง

แต่ต้องกับชะงักกับรอยเลือดเป็นดวงเล็กๆบนผ้าปูที่นอนสีขาว เขามั่นใจว่าไม่ใช่เลือดประจำเดือนแน่นอน

"เธอยังบริสุทธิ์อยู่ คงไม่ใช่เป็นสาวขายบริการอย่างที่พูดจริงๆ "

เจตต์ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ ถ้าหล่อนเป็นเด็กอายุไม่ถึงสิบแปดเขาคงได้ติดคุกหัวโตแน่ๆ

"ไอ้บ้าเอ๋ย ทำอะไรลงไป"

ก๊อก ๆ ๆ

"เข้ามา"

บอกคนนอกประตูด้วยน้ำเสียงห้วนและอารมณ์ที่ขุ่นมัวสุดๆ

"ฉันเรียกตั้งนานแล้ว ทำไมถึงเพิ่งเข้ามา"

เมื่อเห็นหน้าเลขาหนุ่มของตัวเอง เจตต์ก็เริ่มลงทัณฑ์ด้วยน้ำเสียงเข้มทันที เนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ทำให้เขารู้สึกโมโหณดลอยู่มากที่ไม่ดูแลเขาให้ดี

"บอสครับ บริษัทบอสกับคอนโดมันคนละทางกันเลยนะครับผม"

เลขาหนุ่มรีบแก้ตัวก่อนที่เจ้านายจะมีน้ำโหไปมากกว่านี้

"เมื่อคืนใครจัดผู้หญิงมาให้ฉัน?"

ณดลเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยที่จู่ๆเจ้านายของเขาถึงได้ถามเรื่องสาวเอนเตอร์เทนคนเมื่อคืน

"ผู้หญิงที่ไหนครับ เมื่อคืนน้องเขามาบอสก็กลับไปแล้ว"

ณดลก้มหน้าลงนิดหน่อย ที่เห็นว่าเจตต์ผู้เป็นเจ้านายเงียบกริบ เหมือนกำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนอยู่ แล้วภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็แวบเข้าสมองมา

ใช่แล้ว!

ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่บนรถของเขา แล้วเขาก็ลากเธอขึ้นมานอนด้วย แต่ทำไมเมื่อคืนเขาถึงได้มีอารมณ์ทางเพศมากกว่าปกติ

ไวน์แก้วนั้น เชี่ยย! เขาแลกแก้วไวน์กับผู้หญิงอีกคนที่ยื่นมา ไม่น่าพลาดขนาดนี้เลย คงต้องงดเที่ยวกลางคืนสักพัก นี่ขนาดเขาเป็นผู้ชายยังไม่รอด

"เกิดอะไรขึ้นครับบอส?"

"ให้ตายเถอะ เมื่อคืนฉันพาผู้หญิงที่ไหนมานอน"

"ห้ะ! แล้วนี่เธอไปไหนซะละครับ?"

ณดลกวาดสายตามองไปรอบๆห้องไม่เว้นแม้แต่บนเตียง

"ไปสืบจากกล้องวงจรปิดหน้าห้องมาหน่อยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เพราะหล่อนยังไม่ได้รับเงินจากฉัน ถ้ารู้ตัวแล้วก็รีบจัดการเอาเงินไปจ่ายให้หล่อนด้วย..ซักแสนนึง"

"แสนนึง! ไม่แพงไปหน่อยเหรอครับบอส?"

ณดลรู้สึกตกใจกับตัวเลขที่ค่อนข้างเยอะ

"ทำตามที่บอกก็พอ ไปจัดการให้เรียบร้อยเถอะ"

เจตต์โบกมือไล่ณดลให้ออกไป ในขณะที่เขายังคงนั่งกุมขมับตัวเองอยู่ เหตุเพราะว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ป้องกันอะไรเลย และไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นอายุเท่าไหร่ด้วย เจตต์ได้นึกโมโหตัวเองเพราะเขาไม่เคยพลาดกับอะไรแบบนี้มาก่อน

"ครับบอส"

ณดลรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องตามคำสั่งทันทีเมื่อเห็นว่าผู้มีอำนาจเหนือกว่านั้นอารมณ์ไม่ดี ก่อนที่จะถูกจับโยนออกมาแทน ไม่รู้ว่าสาวสวยคนเมื่อคืนไปก่อเรื่องอะไรให้บอสของตนไม่พอใจ ดาเมจแห่งการทำลายล้างเช้านี้ถึงได้สูงขนาดนี้