พ่ายรักเจ้าสาววันไนท์ฯ

ตอนที่15

พ่ายรักเจ้าสาววันไนท์ฯ

15

"ท้องได้ยังไง พี่จำได้ว่าพี่ป้องกันตลอด?"

ทันทีที่เจอหน้าเอวาเจตต์ไถ่ถามเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างไม่รีรอที่จะเสียเวลาแม้แต่สักนาทีเดียว

"คืนนั้นพี่เจตต์เมามาก พี่จำได้เหรอคะว่าป้องกันแล้ว"

ต่อหน้าเจตต์เอวายังคงสวมบทบาทหญิงสาวผู้อ่อนหวานอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่ใช่ว่าคนอย่างเจตต์จะรู้ไม่ทัน เพียงแต่ไม่อยากถือสาหาความกับมารยาร้อยเล่มเกวียนเนื่องจากเขาไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว ผู้หญิงอย่างเอวาก็จัดอยู่ในหมวดผู้หญิงทั่วๆไปที่เขาพบเจอ แสวงหากับเธอก็เพียงความสุขทางร่างกายเท่านั้น

"ถ้าไม่มั่นใจ ตรวจดีเอ็นเอก็ได้นะคะ"

"ช่างเถอะ"

เจตต์เสยผมขึ้นพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้โซฟาขาอีกข้างถูกยกขึ้นพาดในท่าไขว่ห้าง ตอนนี้เจตต์อยู่ในห้องคอนโดของเอวาที่เขาเป็นคนซื้อให้เอง จะเรียกว่าเป็นรังรักเก่าของเขากับเอวาก็ว่าได้

"พี่เจตต์จะให้เอาออกมั้ย?"

"ไม่ต้อง! เอาเป็นว่าเธออยู่ในพื้นที่ของเธอไป"

แขนอีกข้างของเจตต์วางอยู่ตรงที่เท้าแขนของโซฟา มือกุมส่วนที่อยู่หางคิ้วเหนือกระดูกแก้มอย่างใช้ความคิด

"แล้วเมียพี่ล่ะ?"

เอวาช้อนตาขึ้นมองหน้าเจตต์ มือของเธอเริ่มเลื่อนมาจับมือของเขาอย่างช้าๆ แต่เจตต์ขยับมือหนี สร้างความเจ็บปวดอยู่ข้างในใจของเอวาลึกๆ คนเคยเป็นที่หนึ่งอยู่ๆก็ถูกสลัดทิ้ง จึงไม่แปลกที่จะแค้นเคืองว่าที่ภรรยาของเจตต์อยู่มากที่เป็นสาเหตุต่อความสัมพันธ์ของเธอและเจตต์

"เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนที่พี่จะพบเขา พี่เชื่อว่ามิราจะเข้าใจ เธอก็อยู่ของเธอไปนะเอวา คลอดลูกเมื่อไหร่พี่จะให้เงินเธอก้อนหนึ่งจะไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศก็ได้ถ้าเธอต้องการ แต่ลูกเธอต้องทิ้งไว้ที่นี่พร้อมกับการเซ็นยินยอมยกลูกให้พี่"

พูดจบเจตต์ก็ยืนขึ้น

"พี่ไม่รักวาแล้วจริงๆเหรอคะ"

เอวาเข้าไปกอดเจตต์จากข้างหลัง

"เธอก็น่าจะรู้ว่าพี่ไม่เคยรักใคร"

เจตต์ปลดมือเรียวสวยของเอวาออก

"แต่พี่รักเค้าใช่มั้ย?"

เจตต์ไม่ตอบคำถามนี้

"หยุดโทรหาพี่ มีอะไรติดต่อผ่านเลขาเท่านั้น อย่าได้คิดทำอะไรที่มันเกินตัว ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่เหลืออะไรในชีวิต"

เจตต์ได้รับคำบอกเล่ามาจากณดลแล้วว่าเอวาไปพูดอะไรไว้บ้าง

"งั้นเอวาขอให้พี่ทำเพื่อลูกด้วยการมาทำหน้าที่พ่อของเขาอาทิตย์ละครั้งได้มั้ยคะ?"

ถึงแม้ในใจเจตต์จะไม่อยากทำ แต่ถ้าขึ้นชื่อว่าลูกเขาก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธ แม้จะดูน่าขำไปนิดที่เด็กสองคนเลือกที่จะมาเกิดพร้อมๆกันจนมันดูบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เรื่องตรวจดีเอ็นเอเขาทำอยู่แล้ว แค่ไม่อยากพูดไปก็เท่านั้น

"อืม แล้วจะติดต่อมาเอง"

@@@

งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรูระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง

ท่ามกลางแขกเหรื่อระดับกิตติมศักดิ์มากมายทั้งในและต่างประเทศส่วนมากแล้วไม่ใช่เป็นแขกของบ่าวสาวสักเท่าไหร่ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ก็เป็นแขกของผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งนั้น.

เจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนเด่นสง่าอยู่บนเวที กำลังรินแชมเปญลงใส่แก้วที่เรียงซ้อนขึ้นไปเป็นทาวเวอร์ เริ่มจากชั้นบนสุด แชมเปญค่อยๆ ไหลไล่ระดับลงมา เป็นภาพที่สวยตรึงตาไม่น้อยเลย ทั้งคู่ยิ้มให้กันทำเหมือนกับว่าเป็นคู่รักที่รักกันมาแต่ชาติปางก่อน เพียงเพราะให้ช่างภาพได้สรรค์สร้างภาพที่สวยงามออกมาเพียงเท่านั้น

ในใจเจ้าบ่าวไม่รู้จะรู้สึกอย่างไร แต่สำหรับมิราแล้วงานแต่งคืนนี้คืองานแต่งที่เกิดจากความรักของเธอที่มอบให้เจ้าบ่าวอย่างแท้จริง

"แก้วของเจ้าสาวครับ"

พนักงานเดินถือแก้วของเจ้าสาวมาให้ เป็นเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์

"พี่บอกทางเวดดิ้งออแกไนเซอร์เองครับ ว่าของเจ้าสาวให้หาน้ำอย่างอื่นมาทดแทนการดื่มแชมเปญ"

"ขอบคุณนะคะที่ใส่ใจ"

มิรายิ้มให้สามีที่ถูกต้องตามกฏหมายของเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานพอๆกับชุดเจ้าสาวที่เธอใส่ คืนนี้มิราเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อยสวยสง่าและบริสุทธิ์ผุดผ่องที่สุดที่เจตต์เคยได้พบเจอมา

เมื่อแขกทุกคนมีแก้วแชมเปญอยู่ในมือแล้วก็เริ่มชูแก้วขึ้นเพื่อเป็นการดื่มฉลองให้บ่าวสาวพร้อมๆกันท่ามกลางเสียงปรบมือแสดงความยินดีของผู้คนในงาน

มุมมืดมุมหนึ่งข้างเวที เอวายืนจ้องแก้วเครื่องดื่มของมิราไม่วางตา รอยยิ้มอ่อนอย่างมีเลศนัยน์ผุดขึ้นบนใบหน้างดงามที่ถูกประทินโฉมมาอย่างดี แม้ไม่ได้ถูกรับเชิญให้เข้ามาในงานก็ตาม

มิราเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งในชุดแดงเพลิงถ้าเธอจำไม่ผิดผู้หญิงคนนั้นคือ...

"มีอะไรรึเปล่า?"

เจตต์ถามขึ้นเมื่อมิราเอี้ยวตัวหันไปข้างหลังจนสุด

"ปละ เปล่าค่ะ มิราคงตาฝาด"

"ลงไปทักทายแขกข้างล่างกันเถอะ"

เจตต์กุมมือของมิราไว้แล้วพาเดินลงไปเพื่อทักทายบรรดาแขกเหรื่อและเพื่อนฝูง

"ยินดีด้วยนะน้องมิรา"

"ขอบคุณนะคะพี่ณดล มิรามีความลับจะบอก"

มิราเอามือป้องปากกระซิบที่ข้างหูณดล

"มิราน่ะ จำพี่ณดลได้ตั้งแต่แรกเห็นเลยค่ะ แต่กลับจำพี่เจตต์ไม่ได้"

ทั้งคู่หัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับ

"คุยอะไรกับเจ้าสาวของฉัน"

เจตต์หันมาเห็นทั้งคู่กระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันก็รู้สึกหึงขึ้นมาเล็กน้อยแบบไม่รู้ตัว

"คุยเรื่องความหลังค่ะ เมื่อก่อนมิรากับพี่ณดลค่อนข้างจะสนิทกัน"

"จริงเหรอไอ้ณดล"

"จริง ทำไมอิจฉาเหรอวะ?"

ณดลถามกลับด้วยท่าทียียวนกวนประสาทเจตต์เล่นๆ

"เออ ไปเลยๆ ไปหาสาวๆบ้างไป จะได้มีเมียกับเค้าซะที"

เจตต์บุ้ยไบ้ไล่ณดลไปตรงกลุ่มที่มีเหล่าสาวสวยยืนอยู่ สายตาของพวกเธอจับจ้องมองมาไม่หยุดถ้าเป็นเจตต์ตอนโสดคงได้สอยไปสักคนสองคนแล้ว

"ไม่เอาอ่ะอีกสักพักก็จะกลับแล้วล่ะ"

ณดลทำหน้าเซ็งๆเมินสาวสวยที่ส่งสายตาเชิญชวนมา จนพวกหล่อนเปลี่ยนเป็นค้อนใส่แทน ณดลไม่ใช่พวกออกแนวเจ้าชู้เลยถูกสงสัยถึงรสนิยมทางเพศของเขาอยู่เสมอ

ระยะเวลาในงานผ่านไปจนใกล้ที่จะได้เวลาปิดงานแล้ว

จริงๆเมื่อเช้าจัดพิธีแบบคริสต์ในโบสถ์ไปแล้วหนึ่งรอบ ส่วนช่วงค่ำก็เหลือเพียงแค่พิธีเลี้ยงฉลองเท่านั้น

"อุ้ย! ปวดท้องค่ะ"

มิรากุมท้องตัวงอด้วยความเจ็บปวด

"ปวดมากมั้ย?"

"ค่ะ พามิราไปห้องพักหน่อยได้มั้ยคะ?"

มิราทำหน้าเหยเกรู้สึกปวดท้องมากขึ้นๆตามลำดับ

"คุณพ่อคุณแม่รับแขกที่เหลือกันไปก่อนนะครับ พอดีมิราไม่สบาย ผมพาน้องไปพักก่อน"

เจตต์หันไปบอกผู้เป็นบิดาและมารดาที่ยืนรับแขกอยู่ข้างๆ

"ไปเถอะ ไม่น่าจะมีอะไรแล้วล่ะ ที่เหลือเดี๋ยวพ่อกับแม่เป็นคนจัดการเอง มิราท้องอยู่คงเหนื่อยมาก วันนี้ทั้งวันแล้ว"

"ครับ"

เจตต์และณดลช่วยกันพามิราออกมาจากห้องเลี้ยงฉลองตรงไปห้องพักของโรงแรมที่จัดเอาไว้ให้ในทันที

"โอ้ย ไม่ไหวแล้วค่ะ "

หน้าของมิราเริ่มซีดเผือด

"ไอ้เจตต์เลือด!"

เลือดไหลซึมออกมาเปื้อนชุดเจ้าสาวเต็ม

"ไปโรงบาลกัน อดทนนะมิรา"

เจตต์ช้อนยกร่างในชุดเจ้าสาวของมิรามาอุ้มไว้ ณดลวิ่งไปเตรียมรถ ทุกอย่างดูวุ่นวายสับสนอลหม่านไปหมด

มิราเมื่อเห็นเลือดถึงกับเป็นลมหมดสติไปในทันที

"มิรา!"

เจตต์กระวนกระวายรู้สึกเป็นห่วงมิราและลูกในท้องอย่างที่สุด ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้

ท่ามกลางความวุ่นวาย หญิงสาวคนหนึ่งยืนมองเหตุการณ์ด้วยสายตาเยือกเย็น ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ไม่มีผิด

"จัดการเธอมันง่ายซะยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก"

รอยยิ้มเยาะหยันผุดขึ้นมาอย่างผู้ชนะ เมื่อแน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็รีบเดินออกไปทันที เพราะตอนนี้แขกเหรื่อในงานก็เริ่มทะยอยกลับกันแล้ว เกรงว่าจะมีใครมาพบเจอเข้าแล้วแผนทุกอย่างจะแตก โดยเฉพาะคนของเจตต์