“กูจะรู้ไหม มันไม่ใช่เมียกู”
“กูนึกว่ามันเป็นแม่มึงซะอีก” คิมหันต์ประชดกลับทันที จิรากับกางเขนเป็นแบบนั้นมาตลอด มีแค่ช่วงหลังมานี่ ที่ทุกอย่างไม่ค่อยเหมือนเดิม จิราพยายามหลีกเลี่ยงการพบกันสี่คนตลอด วันนั้นถ้าไม่บังคับมา ก็คงไม่ได้เจอหน้ากันอีกนาน
“กูเลิกคบแล้ว เพื่อนแบบนั้น”
“กูว่าจิมันน่าจะคิดได้ก่อนมึงนะ มึงทำอะไรจิหรือเปล่าวะ ไม่ใช่หน้ามืดตามัวปล้ำแม้กระทั่งเพื่อนนะเว้ย” คิมหันต์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ไอ้เขนมันระยำ คลำไม่เจอหางแม่งเอาหมด ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ขอแค่ได้เอา สาวแก่แม่ม้าย บางครั้งเป็นชู้เขา มันยังเคย
“กูไม่ได้…”
“ตอแหล” พธูเข้ารวมจับผิดใบหน้าเลิ่กลั่กของกางเขนที่ดูเป็นแบบนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องคุยกัน เพราะมันหมายถึงความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน จะถูกทำลายลง
“กูไม่รู้ว่ะ กูเมา” กางเขนนั่งเงียบ ระดับแอลกอฮอล์ที่ดื่มลงไป ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เขาไม่รู้ว่าวันนั้นพ
