“เราไม่รู้เลยวา ว่าแม่เราดูถูกวาว่ายังไงบ้าง” คิมหันต์ไม่รู้จริงๆ เพราะท่านคงไม่อยากให้เขารู้นั่นแหละ เขารู้ว่าท่านไม่ชอบใจที่เขาคบกับเอวา แต่ไม่เคยคิดว่าลับหลังเขา ท่านจะพูดจาดูถูกเธอ
“หึ! ไปถามเองแล้วกันนะ ถ้าวาพูด เดี๋ยวจะหาว่าวาใส่ร้ายคนแก่อีก วาไปล่ะ ในเมื่อยี่หวาไม่อยู่ วาก็คงไม่มีความจำเป็นต้องมาที่นี่อีกแล้ว” เอวาลุกขึ้นยืน แต่ถูกคิมหันต์ดึงมือไว้เบาๆ
“คิมขอโทษแทนแม่ด้วยนะ” คิมหันต์พูดด้วยความรู้สึกผิด เอวาคงโดนเหมือนกันกับยี่หวาแน่ๆ ขนาดเขามาไม่ทัน แต่ฟังจากคำพูดยี่หวาวันนั้นก็พอจะเดาได้ไม่ยาก ว่าแม่เขาพูดอะไรบ้าง
“เก็บไว้เถอะคิม คนที่ควรขอโทษวา คือแม่ของคิมต่างหาก”
เอวาสะบัดมือออกเบาๆ เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว คิมหันต์มองท้ายรถของเธอด้วยความสิ้นหวัง ขนาดเอวาที่บอกว่าเป็นพี่สาวยังไม่รู้เลยว่าเธออยู่ไหน แล้วเขาจะมีความสามารถหาเธอได้ยังไงกัน
สามวันต่อมา
ไร่ภูริ
