Begin Again ep.2 KT Entertainment

1281 Words

"เอาล่ะ สู้ๆๆ ณิชา เธอทำได้! " หลังจากที่ฉันได้รับใบตอบรับจากอาจารย์ในการฝึกงานเรียบร้อยแล้ว ฉันก็แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเหมือนกันว่าฉันจะได้รับการฝึกที่นั่น เมื่อคืนฉันก็นอนไม่หลับเพราะกังวลเรื่องที่จะออกฝึกนี่แหละ ตอนนี้ฉันเตรียมตัวที่จะออกไปแล้วล่ะ พร้อมกับสำรวจตัวเองอยู่นานที่หน้ากระจก ผมยาวตรงถูกมัดรวบไว้ รวมถึงเครื่องแบบนักศึกษาที่พอดีตัว เพื่อที่จะได้ดูไม่น่าเกลียดเกินไป "เอาล่ะ ^_^" ................................ KT entertainment ตอนนี้ฉันก็มาอยู่ที่หน้าตึกใหญ่ใจกลางเมืองหลวงแล้ว เป็นบริษัทบันเทิงที่ใหญ่มาก็จริงๆ นี่ขนาดฉันยืนมองจากภายนอกนะ ส่วนเรื่องของการทำงานนั้น จากที่ฉันรับรู้มาบ้างคือพนักงานที่นี่จริงจังและละเอียดมาก แถมยังเก่งอีกต่างหาก ทำให้ที่นี่เป็นบริษัทบันเทิงที่เข้าทำงานยากอีกแห่งหนึ่งเลยทีเดียว เมื่อดูเวลาก็พบว่าตอนนี้ก็ใกล้เวลานัดแล้ว ทำให้ฉันรีบเดินเข้าไปทันทีและก็เห็นว่ามีเพื่อนอีกสองคนที่มาฝึกด้วยกันแต่เป็นคนละมหาวิทยาลัยกับฉันนะ ดูจากชุดนักศึกษา "นักศึกษาฝึกงานใช่มั้ยคะ" "ใช่ค่ะ" พวกเราสามคนตอบพร้อมกัน "งั้นขึ้นไปชั้น 12 นะคะ ห้องอยู่ด้านซ้ายมือ" "ขอบคุณค่ะ" หลังจากนั้นเราก็ขึ้นลิฟต์กันไป ฉันพยายามจะคุยกับเพื่อนสองคนนั้นนะ แต่เหมือนว่าเธอสองคนจะคุยกันเองมากกว่า และอาจจะเป็นเพื่อนสนิทกันด้วยมั้ง เฮ้อออ... ติ้ง! ตึก...ตึก...ตึก "ห้องนี้หรือเปล่าแก" "น่าจะใช่ เราเข้าไปกันเถอะ" แกร๊ก! ฉันก็เดินตามเพื่อนอีกสองคนไปและก็คิดว่าห้องนี้ใช่เลย ฉันคิดผิดหรือเปล่าเนี่ยที่มาฝึกคนเดียวแบบนี้น่ะ ฮือออ...เปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย พรึ่บ! "เอ่อ...พวกเธอสองคน...." "หือออ" "พวกเธอสองคนชื่ออะไรกันเหรอ เราชื่อณิชานะ" "อ่อ ลืมแนะนำตัวเลย เราชื่อแพม ส่วนเพื่อนเราชื่อคริส" "หวัดดี ^_^" คนที่ชื่อคริสทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม ฉันจึงตอบกลับพวกเธอสองคนไป และเราก็ได้พูดคุยกัน ถึงได้รู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่แล้วจึงมาฝึกงานด้วยกัน "เธอมาฝึกคนเดียวเหรอณิชา? " "อื้ม" "สุดยอดอ่ะ ถ้าฉันมาฝึกคนเดียวไม่รู้ว่าจะรอดมั้ย แล้วอีกอย่างยิ่งเป็นที่นี่แล้วด้วย ขึ้นชื่อเรื่องความโหดของพนักงานอีก" แพมเป็นคนพูดขึ้น "แล้วทำไมพวกเธอถึงเลือกมาฝึกที่นี่กันล่ะ ในเมื่อรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว" ฉันถามด้วยความสงสัย เพราะเรื่องนี้ฉันก็รู้อยู่แล้ว จากดาด้าอ่ะนะ ไม่รู้ว่าจริงมั้ย "ก็ที่นี่มีแต่คนอยากมาฝึก แต่ไม่มีใครลงชื่อมาเลย อาจารย์ก็เลยจับพวกฉันสองคนมาที่นี่น่ะ" "อ่อ แล้วทำไมไม่ปฏิเสธหรือขอเปลี่ยนกับอาจารย์ล่ะ" มหาลัยของสองคนนี้ทำไมต่างกับฉันจังแฮะ เพราะของฉันไม่ทีการบังคับหรือเลือกให้ แต่จะให้เลือกที่ตัวเองสนใจมากกว่า "ที่ไม่ปฏิเสธ เพราะเราสองคนคิดว่าการมาฝึกที่นี่จะต้องได้ประสบการณ์ที่หาไม่ได้ง่ายๆ แน่นอน" คริสกล่าวเสริม "อืม อย่างนี้นี่เอง ฉันก็เหมือนกัน ^_^" แกร๊ก! พรึ่บ! เราทั้งสามต่างตกใจและรีบหันไปมองทันที และก็คิดว่าคนที่เข้ามานั้นอาจจะเป็นคนดูแลเราก็ได้ "สวัสดีค่ะ" "มากันสามคนใช่มั้ย" "ใช่ค่ะ" "เอาล่ะจากที่พี่ดูประวัติของพวกเราแล้ว พี่จะเราฝึกด้วยกันไปเลยแล้วกันนะ ครบทั้งหมดสามเดือนใช่มั้ย? " "ใช่ค่ะ" "โอเค ส่วนพี่เลี้ยงเดี๋ยวพี่จะจัดการให้" "......." "ส่วนของวันนี้พี่จะให้ดูงาน ศึกษางานไปก่อน ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจสอบถามพี่เลี้ยงได้เลยนะคะ" "ค่ะ/ค่ะ" หลังจากที่เราได้รู้จักกับพี่ระรินที่เป็นฝ่ายดูแลเด็กฝึกงานอย่างพวกเราแล้ว เราจึงได้ตามพี่รินดูการทำงานของฝ่ายต่างๆ ในวันนี้ และจากที่ฉันสังเกตได้ ฉันคิดว่าพนักงานที่นี่มีแต่คนเก่งๆ ทั้งนั้นเลยแฮะ "เอ้า น้องแพท" "สวัสดีค่ะพี่ริน" "^_^" "แล้วเด็กกลุ่มนี้? " "เด็กฝึกงานน่ะ พี่พามาดูงาน พวกเราคงรู้จักกันแล้วใช่มั้ย" "ค่ะ คุณแพท" "งั้นแพทไปก่อนนะคะ โชคดีนะจ๊ะเด็กๆ " "ขอบคุณค่ะ" ฉันมองคนที่เดินผ่านฉันไปอย่างชื่นชม เพราะเธอเป็นดาราที่เก่งและสวยมาก ฉันที่เคยเห็นเธอแต่ในทีวีพอมาเจอตัวจริงแบบนี้รู้สึกว่าเธอมีเสน่ห์มากๆ เลย และไม่คิดว่าคุณแพทจะอยู่บริษัทนี้ด้วย "สวยมากเลยอ่ะคริส เห็นด้วยใช่มั้ยณิชา ^_^" "อื้ม สวยมาก" พวกเราสามคนกระซิบกระซาบกันไประหว่างที่เดินตามพี่รินไป ดูเหมือนว่าแพมจะชอบคุณแพทมากนะ ดูยิ้มตลอดทางเลยแฮะ "เอาล่ะ นี่ก็จะเที่ยงแล้ว น้องๆ พักกันก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวตอนบ่ายมาเจอกันอีกทีหนึ่ง "ได้ค่ะ" หลังจากนั้นพวกเราสามคนก็แยกกับพี่รินแล้วไปกินข้าวด้วยกัน ซึ่งที่นี่มีห้องอาหารในตัวด้วย ทำให้เราไม่ต้องออกไปไหนไกลกัน และพอกินเสร็จ เราก็ไปคุยงานกับพี่รินกันที่ห้องเดิม หลังจากนั้นพี่รินก็พาไปดูงานต่อจนตกถึงเย็น ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานพอดี "เอาล่ะ พรุ่งนี้พวกเราก็เริ่มงานได้เลยนะ แล้วถ้ามีอะไรก็สามารถถามพี่เลี้ยงเราได้เลยนะ โชคดีกับการฝึกค่ะ" "ขอบคุณมากค่ะพี่ริน ^_^" ถึงแม้ว่าปากฉันจะยิ้ม แต่ว่าในใจฉันกลับไม่มั่นใจกับประโยคหลังที่ตามมานั้น "อ่อ เวลาฝึกสามเดือนนี้ขอให้ตั้งใจทำงานและอดทนกันด้วยนะ! " "ค่ะ" ปัง! "เฮ้ออ/เฮ้ออ" สองคนที่นั่งข้างๆ ฉันถอนหายใจออกมาทันทีที่พี่รินออกไปจากห้องแล้ว "ดีนะที่พวกเราได้ฝึกด้วยกันน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า" แพมพูดขึ้น "อื้ม! " พรึ่บ! "มาพวกเรา! " "เอ๋?" ฉันมองมือของแพมที่ยื่นออกมาด้วยความสงสัย ก่อนจะเข้าใจมันเมื่อคริสก็ยื่นไปวางทับบนมือของแพม และตามด้วยฉัน พรึ่บ! พรึ่บ! "สู้! " "อื้ม! " พรึ่บ! ฉันดีใจมากเลยที่ได้เพื่อนร่วมงานแบบนี้ เพราะทั้งสองต่างเป็นคนน่ารักและเป็นกันเองมาก "พวกเราไปก่อนล่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะณิชา ^_^" "ไปล่ะ ^_^" "อื้ม! พรุ่งนี้เจอกันนะแพม คริส ^_^" แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ ฉันนั่งรถบัสกลับ เพราะที่นี่ก็ไม่ได้ไกลจากที่พักฉันเท่าไหร่นัก ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างพลางมองตึกสูงใหญ่ที่เพิ่งออกมา ถ้าได้ทำงานที่นี่ก็คงจะดีสินะ ความฝันของฉันก็คือการเป็นนักเขียน รวมถึงถ้าได้ทำงานเบื้องหลังบันเทิงในบริษัทนี้ก็คงจะดี เพราะก็อย่างที่รู้กันดีว่าที่นี่ดีมากจริงๆ ถึงแม้ว่าบริษัทจะเพิ่งก่อตั้ง แต่ถ้าเทียบกับบริษัทบันเทิงอื่นๆแล้ว ถือว่า KT เติบโตมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ณิชา สู้ๆ ..... _______________________ ฝากติดตามกันด้วยน๊าา ✌️✌️

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more