ทาสรักท่านประธาน

10.ฉันยังไม่พร้อม

จากนั้นวทนิกาก็ไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ของเธอมาจัดเรียงไว้แบบเรียบร้อยแล้วเธอก็ไปนอนพักเอาแรงอย่างเหนื่อยๆหลังจากที่จัดของไปเกือบครึ่งวัน พอเธอตื่นขึ้นมาอีกทีก็สามโมงกว่าแล้ว เธอจึงไปเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรทาน โดยที่เธอก็ไม่ได้คิดว่ามันจะมีของอะไรให้เธอกินหรอก แต่ผิดคาด เพราะตู้เย็นเต็มไปด้วยอาหารและผลไม้แบบเต็มตู้เลย ทำให้วทนิกานั้นหยิบออกมาทำอาหารทานเองไปแบบชิวๆราวกับว่าบ้านนี้เป็นของเธอ

“กริ้งๆ...กริ้งๆ...สวัสดีค่ะคุณปริญ...มีอะไรคะ” วทนิกาที่กำลังทำอาหารนั้นรับสายแล้วเปิดลำโพงเพื่อคุยกับคนที่โทรเข้ามาทันที

“สวัสดีครับคุณเนย พอดีผมจะโทรมาถามเรื่องสัญญาที่ผมจะให้คุณเนยพิจารณาน่ะครับ ผมอยากจะทำงานร่วมกับคุณเนยจริงๆนะครับ คุณเนยจะไม่ใจอ่อนให้บริษัทของผมจริงๆเหรอครับ” ปริญพูดไปเสียงอ่อนโยนกับเธอ

“ต้องขอโทษจริงๆค่ะคุณปริญ พอดีทางบริษัทที่เนยลงงานอยู่เขามีโปรเจกต์ให้เนยทำงานร่วมกับเขาน่ะค่ะ เนยก็เลยตัดสินใจเซ็นสัญญากับทางบริษัทไปแล้ว เนยต้องขอโทษคุณปริญด้วยนะคะที่ไม่ได้บอก” วทนิกาได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะตอบเขาไป

“อ่อ น่าเสียดายจังเลยครับ ผมอยากจะร่วมงานกับคุณเนยมากเลย งั้นไม่เป็นไรครับ ไว้คุณเนยหมดสัญญาแล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่ก็ได้ครับ คุณเนยเซ็นสัญญากับบริษัทนั้นไว้กี่ปีครับ ผมจะได้รอ..” ปริญถามไปอย่างอยากรู้ เขาจะได้รอเธอ

“ห้าปีค่ะ คุณปริญคงรอไม่ไหวหรอกค่ะ...คุณปริญมองหานักเขียนคนอื่นๆดูนะคะ...” วทนิกาบอกไป เพราะห้าปีเลยนะ ใครมันจะไปรอได้ ถึงตอนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่านิยายของเธอจะยังขายดีและปังๆแบบนี้อยู่อีกไหม

“ไม่เป็นครับ ผมรอได้ นานแค่ไหนผมก็รอครับนานๆจะเจอนักเขียนที่มีความสามารถอย่างคุณเนยไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะครับ...แต่เราก็ยังทำงานอย่างอื่นร่วมกันได้เหมือนเดิมใช่ไหมครับ” ปริญบอกไปก็เอ่ยถามเธอทันที

“ได้สิคะ...ฉันยินดีค่ะ...” วทนิกาตอบไป

“งั้นเย็นนี้คุณเนยว่างไหมครับ ผมมีงานชิ้นนึงที่อยากจะให้คุณเนยช่วยหน่อยน่ะครับ” ปริญเอ่ยถามโดยใช้งานเป็นข้ออ้างในการเจอเธอ

“อ่อ วันนี้เหรอคะ ฉัน...ฉันไม่ว่างน่ะค่ะ ไว้วันอื่นนะคะ...ศุกร์นี้ก็ได้ค่ะ ฉันว่าง...” วทนิกาตอบไปแบบเกรงใจเขา เพราะวันนี้เธอจะโดนแดนเทะเชือดอยู่แล้ว เธอจะปลีกตัวไปไหนได้ล่ะ

“โอเคครับ วันศุกร์นี้ก็ได้ครับ...” พอได้ยินเธอปฎิเสธใจเขาก็เศร้าไปเลย แต่พอเธอนัดวันอื่นใจเข้าก็ฟูขึ้นมาทันที อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ปิดโอกาสเขาไปซะทีเดียว เขาก็ยังมีโอกาสจีบเธออยู่...

“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ...” วทนิกาบอกไปก็กดวางสายทันที เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรเพราะเขาก็เอางานมาให้เธอช่วยดูตลอดอยู่แล้ว ไม่งั้นเธอจะไปสนิทสนมกับเขาได้ยังไงล่ะก็เพราะเคยทำงานด้วยกันมาก่อนนี่แหละ

เวลาผ่านไป..ห้าโมงเย็น....

“ยัยเนย..หายเงียบไปเลยนะแก เป็นยังไงบ้าง เขาทำอะไรแกหรือเปล่า” พัชราโทรวิดีโอคลอถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง

“ฉันจัดของเสร็จก็หลับไปน่ะ ส่วนเขายังไม่กลับมาเลยแก...แต่ตอนนี้ฉันก็ยังดีอยู่ แต่คืนนี้ฉันก็ไม่รู้ เพราะอีตานั่นจ้องจะกินฉันท่าเดียวเลย เขาถึงขั้นเตรียมชุดนอนเซ็กซี่ให้ฉันใส่เลยนะ แล้วยังมาสั่งให้ฉันใส่รอเขากลับมาอีก...เฮ้อ...วันนี้ฉันไม่รอดแน่ๆเลยอ่ะแก...” วทนิกาบอกเพื่อนสาวไปแล้วทำหน้าเซ็งๆออกมา

“แกเข้าไปอยู่ถ้ำเสือขนาดนั้นแล้ว จะให้รอดน้ำมือเขามันก็ยากนั่นแหละ แกก็ใช้แผนที่เราคุยกันไว้นั้นแหละปลอดภัยที่สุด อย่างน้อยมันก็ช่วยให้แกรอดจากเขาไปได้หลายวัน...แค่แกต้องเล่นไปตามบทที่เราคุยกันแค่นั้นเอง” พัชราพูดไป เพราะยังไงเพื่อนของเธอก็เลี่ยงเขาไม่ได้ แต่ว่าถ้าทำตามแผนที่คิดกันมา อย่างน้อยมันก็ช่วยเพื่อนเธอให้รอดพ้นจากเขาไปได้หลายวัน

“อืม ฉันจะลองดู....หวังว่าแผนของแกจะได้ผลนะ ไม่งั้นฉันเสร็จเขาแน่ๆ...” วทนิกาบอกไปอย่างหวังว่ามันจะได้ผล

“แล้วนี่ที่อยู่ที่เขาให้แกโอเคไหม...ลำบากหรือเปล่า” พัชราถามไปอย่างเป็นห่วงความเป็นอยู่ของเพื่อนสาว

“ไม่นะแก เขาให้ฉันมาอยู่คอนโดซะหรูเลย ห้องกว้างแล้วก็ใหญ่มาก เห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วคอนโดก็อยู่ติดกับห้างอีกด้วยอ่ะแก...อาหารเขาก็เตรียมไว้ให้เต็มตู้เย็นเลย...อ่ะ แกดูสิ...” วทนิกาบอกไปก็เปลี่ยนกล้องแล้วแพลนกล้องให้เพื่อนสาวดู

“โอ้โห หรูหราหมาเห่ามากเลยอ่ะแก แกอยู่ที่ดีๆแบบนั้นฉันก็เบาใจแล้วล่ะ...อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เอาแกไปอยู่แบบรันทดอย่างที่ฉันกลัว...ติ้งต่อง....”พัชราพูดไปแล้วเสียงกริ่งที่หน้าห้องก็ดังขึ้น

“เห้ยแก เขาต้องมาแล้วแน่ๆเลยอ่ะ ไว้เดี๋ยวเราคุยกันทีหลังนะ แค่นี้ก่อนนะแก” วทนิกาเงยหน้าขึ้นมองแล้วเธอก็รีบเดินไปที่หน้าประตูทันที ก่อนจะเห็นหน้าจอด้านข้างโชว์หน้าหล่อของแดนเทพกำลังยืนอยู่หน้าประตู

“โอเคๆ สู้ๆนะแก...มีอะไรก็โทรหาฉันนะ...แล้วคุยกัน...” พัชรารีบบอกไปแล้วโบกมือให้เพื่อนสาวแบบลาๆ

“อืม...” วทนิกาก็รีบโบกมือให้เพื่อนสาวแล้วเธอก็กดวางสายไป ก่อนจะมองไปที่ประตูแล้วยืนกลืนน้ำลายตัวเองแบบเกร็งๆ ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆแล้วเธอก็เอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง...

“แกร๊ก!...กลับมาแล้วเหรอคะคุณแดนเทพ...มาเร็วจังเลยนะคะ...” วทนิกาพูดไปแล้วยิ้มแห้งๆใส่เขา เพราะนี่มันพึ่งจะห้าโมงเองนะ แต่เขากับกลับมาแล้ว มันเร็วเกินไปไหม

“ผมอยากจะกลับมาต้อนรับคุณไง...ทำไมเปิดประตูชักช้าหึ มัวทำอะไรอยู่...” แดนเทพพูดไปก็เดินเข้ามาในห้องแล้วเขาก็มองไปรอบๆอย่างพอใจ เพราะห้องค่อนข้างกว้างขวางไม่ค่อยอึดอัดเท่าไหร่

“อ่อ ฉันจัดของอยู่น่ะค่ะก็เลยออกมาช้า...คุณเองก็รู้รหัสห้องแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมไม่กดเข้ามาเองล่ะคะ..จะมากดกริ่งเรียกฉันไปเปิดทำไมกัน...” วทนิกาปิดประตูห้องแล้วก็เดินตามหลังเขาเข้ามา พร้อมกับพูดตอบไป เธอก็อดถามเขาไม่ได้

“ผมให้สารินใช้วันเกิดของคุณเป็นรหัสห้องนี้ ผมก็เลยไม่รู้รหัส คุณมีปัญหาอะไรไหม...พรึบ....” แดนเทพพูดบอกไปแล้วเขาก็เดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะเงยหน้ามองเธอที่ยืนอยู่ที่เดิม

“แล้วนี่ทำไมคุณยังแต่งตัวแบบนี้อีก ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าผมกลับมา ผมต้องได้เห็นคุณใส่ชุดนอนเซ็กซี่รอผมน่ะ...” แดนเทพถามไปแล้วมองเธอที่ยังใส่กางเกงยีนส์แล้วเสื้อครอปเอวลอยอยู่

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะกลับมาเร็วแบบนี้นิคะ ฉันก็เลยยังไม่ได้เตรียมตัวทำอะไรเลย...อีกอย่างฉันก็เป็นประจำเดือนด้วย...คง..อ่อ...คงทำเรื่องแบบนั้นให้คุณไม่ได้หรอกค่ะ...” วทนิกาพูดบอกไปแบบอายๆ เพราะเธอใช้เรื่องประจำเดือนมาเป็นข้ออ้างไม่ให้เขาทำอะไรกับเธอ

“อะไรนะ เป็นประจำเดือนงั้นเหรอ..” แดนเทพได้ยินแบบนั้นก็เหมือนสวรรค์ที่เขาวาดฝันไว้ว่าจะสนุกกับเธอในคืนนี้ก็ล่มลงไปทันตาเลย เมื่อเธอบอกเขาว่าเธอมีประจำเดือน มันจะมาอะไรตอนนี้วะเนี่ย แดนเทพคิดไปแล้วแสดงใบหน้าหงุดหงิดใจออกมาทันที

“ใช่ค่ะ...พึ่งมาวันนี้วันแรกเลย...กว่าจะหมดก็อีกตั้งเจ็ดวันเลยค่ะ” วทนิกาพูดบอกไปแล้วก็มองเขาด้วยสีหน้ายิ้มแห้งๆดังเดิม

“เจ็ดวันเลยเหรอ อะไรจะนานขนาดนั้น...คุณโกหกผมหรือเปล่าเนี่ย ไหนให้ผมดูหน่อยสิว่าคุณไม่ได้โกหกผมจริงๆ...เข้ามาหาผมเดี๋ยวนี้...” แดนเทพพูดไปก็ควักมือเรียกเธอเข้ามาหาทันที เพราะเป็นเมนส์เขาเข้าใจแต่นานขนาดนั้นเขาว่าเธอโกหกเขาแล้วล่ะ

“จะบ้าเหรอคุณ จะมาดูได้ยังไงกัน ฉันไม่ได้โกหกคุณจริงๆนะคะ ฉันเป็นประจำเดือนทีนึงก็ห้าถึงเจ็ดวันแล้ว ผู้หญิงทั่วไปเขาก็เป็นกันแบบนี้...” วทนิกาพูดบอกไปแบบแก้ตัวให้เนียนที่สุด เพราะถ้าเขามาดูเธอก็โดนจับได้น่ะสิว่าโกหกเขาน่ะ

“หึ...คุณโกหกหรือไม่โกหกเดี๋ยวก็รู้...ผมลงทุนกับคุณไปมากแล้วนะวทนิกา ผมจะไม่ยอมขาดทุนตั้งแต่วันแรกหรอกนะ...ถ้าคุณเป็นประจำเดือนจริงๆ คุณก็ต้องให้ผมพิสูนจ์ ผมถึงจะเชื่อ...เพราะมังบังเอิญเกินไปแล้วที่คุณจะมาเป็นประจำเดือนวันนี้น่ะ...” แดนเทพพูดไปแบบไม่เชื่อเธอ เพราะสีหน้าที่กล้าๆกลัวๆของเธอนั้นมันทำให้เขาไม่ไว้ใจกับคำพูดของเธอเลยสักนิด เขาจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเธอเอง

“คุณอย่าเข้ามานะคุณแดนเทพ...คุณจะทำอะไรน่ะ....พรึบ....อื้อ...” วทนิกาเห็นเขาลุกเดินมาหาเธอ เธอก็ค่อยๆเดินถอยหลังหนีเขาไป แต่แล้วเขาก็เข้ามาจับมือของเธอแล้วดึงเข้าไปจนเธอเข้าไปซบอกของเขาอย่างแรงเลย

“ผมก็จะตรวจดูไงว่าคุณเป็นเมนส์อย่างที่คุณพูดจริงๆหรือเปล่า...และถ้าคุณโกหกผมล่ะก็ ผมจะทำโทษคุณให้หนักเลย....” แดนเทพเอามือโอบเอวเธอไว้แล้วเขาก็ยื่นเข้าไปพูดใกล้ๆหูของเธอ จนเขาได้กลิ่นหอมๆจากตัวของเธอ มันก็ทำให้เขามีความต้องการที่จะดมกลิ่นกายของเธอมากขึ้น

แล้วมือของแดนเทพอีกข้างก็เลื่อนลงไปที่ก้นงอนแล้วเขาก็บีบขย้ำดูอย่างอย่างหมั่นเขี้ยว แต่ด้วยความที่เธอใส่กางเกงยีนส์ทำให้เขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเธอใส่ผ้าอนามัยไหม เขาสัมผัสได้อย่างเดียวเลยคือก้นใหญ่ๆของเธอมันเต็มไม้เต็มมือเขามาก เขาก็เลื่อนมือมาสอดไปที่หว่างขาของเธอแล้วจงใจกดนิ้วคลึงสัมผัสไปแบบเน้นๆ

“อื้อ....คุณจะมาพิสูจน์อะไรแบบนี้คะ อ้ะ....เอามือคุณออกไปนะคะคุณแดนเทพ....คุณจะบ้าหรือไงคะ...” วทนิกาที่ถูกเขาเอามือสอดเข้ามาที่หว่างขาและสัมผัสกับความสาวแบบนั้นก็ตกใจรีบดันมือของเขาออกแล้วเธอก็รวบรวมแรงผลักหน้าอกของเขาจนเธอเป็นอิสระ

“ผมก็แค่เชคดูว่าคุณเป็นเมนส์จริงหรือเปล่าก็แค่นั้น...แต่ผมยังสัมผัสไม่ได้เลยว่าคุณใส่ผ้าอนามัยน่ะ...ถอดกางเกงยีนส์ออกเดี๋ยวนี้....คุณจะให้ผมถอดให้หรือคุณจะถอดเองก็เลือกเอา...” แดนเทพพูดบอกไปด้วยสายตาจดจ้อง แล้วเขาก็รู้สึกว่าน้องชายของเขาที่อยู่ภายใต้กางเกงนั้นมันเริ่มแข็งตัวแล้ว เธอนี่มีอิทธิพลกับน้องชายของเขาจริงๆ แค่นี้ก็ทำให้เขาเริ่มแข็งซะแล้ว

“ฉัน...ฉันไม่ได้ใส่ผ้าอนามัยค่ะ ฉัน...อ่อ...ฉันใช้ผ้าอนามัยแบบสอด...คุณไม่ต้องดูหรือพิสูจน์อะไรหรอกค่ะ มันสกปรก...”วทนิกาพูดไปก็หลบสายตาของเขา

“ผมไม่รังเกียจ...ถอดกางเกงออกเดี๋ยวนี้...ผมจะดูไม่ว่าคุณจะใส่แบบไหนก็ตาม...” แดนเทพพูดไปแบบไม่ยอมลดละ เพราะสายตาและท่าทางของเธอมันบ่งบอกว่าเธอโกหกเขา และเธอก็โกหกไม่เนียนเอาซะเลย

วทนิกาได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกกลัวและกังวลมาก เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับเขาตอนนี้ วทนิกาคิดไปก็มือไม้สั่นไปหมด ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าเขาแบบไร้หนทางแล้ว

“ฉันขอโทษค่ะ ฉันโกหกคุณ....ฉันไม่ได้เป็นเมนส์จริงๆ ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับคุณตอนนี้ คุณให้โอกาสฉันหน่อยได้ไหมคะ...ฉันขอร้อง...” วทนิกาพูดไปแล้วเงยหน้ามองเขาอย่างขอร้อง

“ให้ฉันไหว้คุณก็ได้นะคะคุณแดนเทพ ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับคุณจริงๆค่ะ ฉันขอร้องนะคะ...ให้เวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ...” วทนิกาพูดเสริมไปแล้วก็รีบยกมือไหว้เขาทันที

แดนเทพเห็นแบบนั้นก็อึ้งเลย เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนยกมือไหวเขาด้วยท่าทางน่าสงสารแบบนี้ เพียงเพราะไม่ต้องการขึ้นเตียงกับเขา นี่เธอเป็นคนแรกเลยนะที่ทำท่าทีไม่ต้องการเขาอย่างชัดเจนแบบนี้

“มีแต่คนอยากจะนอนกับผมทั้งนั้น คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ทำแบบนี้กับผม...ทำไมหึ ผมมันไม่น่าเอาหรือไง...คุณถึงได้อ้อนวอนผมขนาดนี้...” แดนเทพถามไปอย่างอยากรู้ ว่าเขาไม่น่ามีอะไรด้วยขนาดนั้นเลยเหรอ