พ้นสายตาผู้ใหญ่และแขกผู้มีเกียรติทั้งหลายออกมาไม่ไกล ใบหน้าแสนดีกลับมาเหี้ยมโหดตามเดิม ไม่มีรอยยิ้มและจริตมารยาทแพรวพราว หล่อนหยุดเดินกลางทางทำให้ชีวกรหยุดตาม แต่เสียงพูดของเขายังแว้ดๆๆ ไม่จบไม่สิ้น เหมือนเสียงแมลงวี่แมลงวันน่ารำคาญบินผ่านหูไปมา
“น่าเสียดาย น้องพรให้แขกทุกคนฝากโทรศัพท์ ไม่อย่างนั้นพี่กรคงจะขอเบอร์น้องแสนดีไว้นัดเจอกันครั้งหน้า หรือเรานัดพรุ่งนี้เลยดีไหมครับ พี่กรว่าง น้องแสนดีเพิ่งกลับจากเมืองนอกก็น่าจะว่างตรงกันใช่ไหม เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินด้วยกัน แล้วค่อยดูหนังด้วยกันสักเรื่องดีไหมครับ”
“ฉันจะไม่อ้อมค้อม”
แสนดีกลับมาเปิดอกพูดกับลูกชายนายทหารใหญ่ คาดว่าเขาเองก็น่าจะดำเนินรอยอาชีพตามพ่อ คงจะจนตรอก ไม่เก่งอะไรเลยจนต้องอาศัยชื่อเสียงและบารมีของพ่อในการสานต่ออำนาจ
ตำรวจ ทหารยศใหญ่ชอบเป็นแบบนี้กัน พี่ชายทั้งสองคนของพรสินี เกียรติภูมิกับศรุตต่างก็อยู่ในแวดวงทหาร สืบทอดอำนา
