DBP Jewelry Land , 10.25 PM
ครืด ครืด ครืด
ฉันที่ง่วนอยู่กับกองเอกสารมากมายที่มลฑิตาได้ทีทิ้งไว้ให้ฉันเก็บกวาดให้อย่างเอาเป็นเอาตาย มือถือที่เปิดสั่นไว้ก็สั่นครืด ๆ ขึ้น
ครั้นหยิบมาดูถึงกับหน้าเหวอเมื่อเห็นเวลาที่ปรากฏบนหน้าจอพร้อมเบอร์บุคคลที่โทรเข้ามา
"สวัสดีค่ะแม่นิน" รีบกรอกเสียงใสเก็บซ่อนอาการเหนื่อยล้าให้คนปลายสายสบายใจทันที
[ยังไม่เสร็จงานอีกเหรอลูก นี่สี่ทุ่มจะครึ่งแล้วนะ] เสียงแม่เลี้ยงฉันดูเป็นห่วงมากที่ลูกสาวอย่างฉันกลับบ้านดึกดื่นแบบนี้
"ใกล้แล้วค่ะ แม่นินนอนก่อนเลยนะคะ นี่ก็ดึกแล้ว"
[แม่นอนไม่หลับ แม่จะรอน้องอัยญ์กลับมา]
ได้ฟังแบบนี้ถึงกับมองกองเอกสารตรงหน้าที่เหลืออีกแค่แฟ้มเดียวก่อนจะชั่งใจดูว่าควรเลือกอย่างไหนดี
"งั้นหนูอัยญ์จะรีบกลับนะคะ”
“ถ้าง่วงห้ามฝืนนะคะ เดี๋ยวถึงบ้านหนูอัยญ์ไปปลุกเอง"
[ไม่ต้องเป็นห่วงแม่เลยเรา นี่มันก็ดึกมากแล้วขับรถคนเดียวมันอันตราย แม่ว
