"เรื่องเล็กน้อยลูก ป้ากับพ่อแม่หนูรู้จักกันมาตั้งนานแล้ว หนูอัยญ์ป้าก็เอ็นดูเหมือนลูกแท้ ๆ มีอะไรเดือดร้อนรีบบอกป้าเลยนะไม่ต้องเกรงใจ"
สุดยอดแม่ผม แม่พระมาโปรดคนตกทุกข์ได้ยากจริง ๆ
"งั้นแม่จะให้น้องเริ่มงานวันนี้เลย เราไม่ขัดข้องอะไรใช่ไหม?"
โธ่แม่ครับ!!
เล่นโยนทุกอย่างมาให้ผมขนาดนี้แล้วคิดว่าผมจะยังปฏิเสธได้อีกหรือไง?
"เอาที่แม่ว่าเลย แล้วแม่จะกลับเลยไหม ให้ผมไปส่งเหรือเปล่า"
"ไม่ต้อง แม่ให้คนขับรถรออยู่ด้านล่าง วันนี้หนูอัยญ์ก็ค่อย ๆ เรียนรู้งานกับพี่เขาไปนะลูก ไม่ต้องเกรงใจ คิดซะว่านี่คือบริษัทเราเอง"
คุณหญิงอุ่นทิพย์เล่นใหญ่จริง ๆ นี่ถ้าจับยัยเด็กข้างบ้านขึ้นพานมาถวายผมได้ผมว่าแม่ผมคงทำไปนานแล้ว
"ขอบคุณมากนะคะ ถ้าวิกฤตครั้งนี้ผ่านไปได้ หนูอัยญ์จะไม่ลืมพระคุณคุณป้าและเฮียลัคกี้ครั้งนี้เลยจริง ๆ "
ทำไมผมถึงมองเห็นความหนักอึ้งที่ผู้หญิงคนนี้กำลังแบกรับอยู่นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยนั
