"มาแล้วเหรอคุณองอาจ" เสียงทุ้มเข้มดังรอดออกมาจากกลุ่มเหล่าชายชุดดำ พร้อมกับโซฟาตัวหนาค่อย ๆ หมุนกลับมาเผยให้เห็นอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวนั้น
อึก... ถึงกลับกลืนน้ำลายหนืด ๆ ลงคอเมื่อสายตาประสานกับเจ้าของเสียงนั้น
"นี่คือ?" เสียงทุ้มเข้มถามถึงฉันผ่านคุณองอาจ
"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ อัยญาดา จิตตานิกร ลูกสาวคนเดียวของคุณศรศิลป์ จิตตานิกรค่ะ" ไม่ต้องรอให้ใครแนะนำตัว ฉันเลือกลุกขึ้นยืนอย่างมาดมั่นพร้อมแนะนำตัวเองอย่างฉะฉาน
"ลูกสาว?" เจ้าของเสียงทุ้มเข้มคนเดิมทวนสถานะฉัน ก่อนที่มุมปากหนาคล้ำจะคลี่ยิ้มสูงขึ้นเล็กน้อย
"แต่คนที่ผมมีนัดคือคุณพจนิน ภรรยารองของท่านศรศิลป์"
"หนูอัยญ์ทราบค่ะ แต่คุณแม่นินไม่สบาย หนูอัยญ์เลยมาแทน" ฉันบอกเหตุผล
"ดูจากหน้าตา เธอน่าจะอายุไม่เกินยี่สิบ"
"ค่ะ หนูอัยญ์อยู่ปีสอง แต่นั่นคงไม่เกี่ยว ถ้าใช้ฐานะในอัยอินเตอร์คอร์ปอเรชั่น ที่หนูอัยญ์ถือหุ้นสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์อยู
