รักสุดใจนายเย็นชา (เพื่อน...บนเตียง)

ตอนที่ 10 ลืม ๆ มันไป

กฤชตินยืนงงอย่างไม่เข้าใจ ไม่อยากจะเชื่อว่าริสาจะไม่ถือเรื่องที่เธอได้นอนกับเขาเมื่อคืน ทั้งๆที่เขาเป็นคนแรกของเธอ นี่เธอจะไม่ใส่ใจ และไม่เอาความเขาจริงๆหรือ

แต่สัมผัสที่เขาได้จากเธอเมื่อคืนละ คืออะไร ทั้งความนุ่มนวลทั้งความอ่อนโยน ไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอ ทุกๆการสัมผัสยังติดชัดในควา รู้สึก ไม่ว่าจะสัมผัสโดนตรงไหนก็สัมผัสได้ถึงความนิ่มหยุ่นเนียนนุ่มไปทั้งตัว ไหนจะเสียงครางหวานที่เขาได้ยิน

เธอจะรู้ตัวไหมนะว่าเมื่อคืนระหว่างเธอกับเขา เข้ากันได้ดีมาก และต่อให้ด้วยฤทธิ์ยาส่วนหนึ่งก็จริงแต่ส่วนหนึ่งทำไมเขาจะไม่รู้สึกล่ะ ว่าตัวเองรู้สึกดีกับกิจกรรมรักเมื่อคืนมากขนาดไหน

แต่..นี่เธอกำลังจะบอกเขาว่า ไม่เป็นอะไรยังงั้นหรือ เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็นอนกันง่ายๆยังงั้นหรือ

กฤชตินถอนหายใจในความสับสน ก่อนจะหมุนตัวกลับเพื่อจะเดินไปหากลุ่มเพื่อน แต่ทว่าปลายฟ้าที่เห็นกฤชตินยืนอยู่ไกลๆ เธอรีบลุกขึ้นเพื่อคิดจะเดินมาขอโทษเขาเช่นกัน

ไม่คิดว่าพอมาถึงตัว กลับเจอสายตาคาดโทษจากเขาจนเธอพูดไม่ออก

แน่นอนแม้ว่าจริงๆแล้วฤชตินจะยอมรับว่ารู้สึกดีที่ได้ปลดปล่อยเมื่อคืนกับหญิงสาวที่เขาเข้าใจผิดว่าเป็นริสา แต่การกระทำและคำพูดของริสาเมื่อครู่ก็ทำให้เขาค้างคาติดอยู่ในใจไม่ใช่น้อย แล้วตอนนี้ยิ่งมาเจอตัวต้นเรื่องที่เป็นเหตุให้เขาทำอะไรผิดพลาดไปแบบนั้น ยิ่งทำให้รู้สึกไม่พอใจ

“มีอะไร” เขาถามเธอเสียงห้วน ในขณะที่ปลายฟ้ารีบก้มหน้าไม่กล้าแม้สบตา

“คือฉันจะมาขอโทษเรื่องเมื่อคืน” เธอพูดเสียงเบา แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบแต่ทำไมกลับอยากรู้สึกขอโทษเขา

“รู้ตัวด้วยเหรอว่าทำอะไรลงไป ผู้หญิงแบบเธอนี่น่าขยะแขยงที่สุด” กฤชตินโกรธเข้าใจว่าเธอวางยาเขาและอาจจะจงใจแกล้งริสาเพื่อนตัวเองด้วยหรือเปล่า ซึ่งเขาก็ไม่ได้แน่ใจนัก แต่ที่แน่ๆเธอวางยาเขาด้วยยาและน้ำดื่มนั่น แน่นอน

ปลายฟ้าก้มหน้านิ่ง เมื่อได้ยินคำว่า ขยะแขยงจากผู้ชายที่เธอแอบชอบ ทั้งๆที่เพิ่งมีอะไรกันเมื่อคืน ทำเอาปลายฟ้าน้ำตาร่วงอย่างอัตโนมัติ เธอรู้ตัวว่าผิดแต่เขาไม่น่าพูดแรงกับเธอขนาดนี้

“ฉันรู้ตัวว่าผิด ฉันขอโทษ แต่นายจะให้ฉันทำอะไรเพื่อเป็นการไถ่โทษ นายบอกมาได้เลยนะ ฉันยินดีทำทุกอย่าง” เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยน้ำตานองหน้า เธอรู้สึกผิดและหมายความตามนั้นจริงๆ

อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญคือเธอไม่อยากให้ผู้ชายที่เธอแอบชอบ..เกลียดเธอ

แม้กฤชตินจะรู้สึกเคืองปลายฟ้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่พอเห็นเธอที่เป็นผู้หญิงมาร้องไห้อยู่ตรงหน้าแบบนี้ เขาเองถึงกับนิ่งอึ้งเพราะทำอะไรไม่ถูก และที่สำคัญ…เขาไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้เท่าไหร่นัก

มันเหมือนเวลาที่เขาเห็นแม่ตัวเองที่ต้องร้องไห้เพราะพ่ออยู่บ่อยๆซึ่งทำให้เขารู้สึกปวดใจ

“เออ ยกโทษให้ เลิกร้องเหอะ ช่างมัน” เขารีบตอบ อีกอย่าง ไหนๆดูเหมือนผู้เสียหายอย่างริสาก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องเมื่อคืนมากนัก

“งั้นนายจะให้ฉันไถ่โทษยังไง นายบอกมาเลย”เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น และดูเหมือนจะยิ่งร้องไห้หนักขึ้นจนกฤชตินลำบากใจ

“เธอก็หยุดร้องก่อนสิ” เขายกมือขึ้นมาจับหน้าผากตัวเองแบบไม่รู้จะทำยังไงดี อยากจะยื่นมือเพื่อไปปลอบเธอก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น

แต่..เสียงร้องของเธอมันรบกวนจิตใจเขามากจนทำให้เขาถอนหายใจออกมา

“เออ เออ เอาไว้จะให้ไถ่โทษยังไงแล้วจะบอก เลิกร้องไห้ได้แล้ว” เขาพูดเสียงอ่อนลง และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจยื่นมือไปตบบ่าเธอเบาๆเชิงปลอบ

นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขารู้สึกว่าพอจะปลอบเธอได้ในตอนนี้

“แต่บอกหน่อยได้ไหมเธอทำแบบนั้นทำไม”

“คือ คือเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ เราแค่ผ่านมาเอาของที่เต้นท์แล้วเจอรุ่นพี่ไอซี่ แล้วพี่เขาก็วานให้เราเอายากับน้ำไปให้นาย เราไม่รู้จริงๆว่ายากับน้ำนั่นคืออะไร แต่พี่เขาบอกว่านายกำลังไม่สบาย แล้วเราก็แค่ทำตามหน้าที่ แต่เราไม่ได้ร่วมมือกับพี่เขาทำร้ายเลยนะ เพราะเราก็.....” ปลายฟ้ารีบอธิบายเหตุผลรัวๆให้เขาฟัง แต่เธอยังไม่ทันที่จะได้พูดจนจบ

“เฮ้ย ไอตินทางนี้ ทางนี้โว๊ย” เสียงมาวินตะโกนเรียก ทำให้คำพูดที่ปลายฟ้ากำลังจะบอกความจริงกับเขาว่า

-เพราะเราก็เผลอกินน้ำขวดเดียวกับนาย จนพลาดมีอะไรกับนายเมื่อคืน-

หยุดชะงักไว้แค่นั้น

“เออเพื่อนเรียกล่ะ งั้นก็ช่างเหอะ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ต้องพูดไปล่ะ ลืมๆมันไปซะ” เขาพูดเพราะยังคิดว่า ผู้หญิงเมื่อคืนคือริสา และริสาเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักเรื่องที่เสียความบริสุทธิ์ให้กับเขา

สุดท้าย..เรื่องนี้ ก็จะมีแค่เขากับริสา และปลายฟ้าเท่านั้นที่รู้ ก่อนที่เขาจะรีบขอตัวแล้วเดินไปหา กลุ่มเพื่อน

ปลายฟ้าได้แต่ก้มหน้าร้องไห้หนักขึ้น เธอยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่ไหลลงมาราวทำนบแตก ไม่รู้ว่าเธอควรจะดีใจที่เขายกโทษและไม่โกรธเธอ หรือควรจะเสียใจที่เขาบอกว่าให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกันแน่

-ก็นั่นมันครั้งแรกของเธอเลยนะ-

เธอปาดน้ำตา ค่อยๆหันมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินไปหากลุ่มเพื่อน ด้วยความรู้สึกที่โหวงเหวงภายในใจ เพราะตอนนี้เขาไม่ใช่แค่รักครั้งแรกของเธอ แต่เขายังเป็นผู้ชายคนแรกของเธออีกด้วย

แต่เธอคงต้องยอมรับในความผิดของตัวเอง แม้ลึกๆเธออยากไปเอาเรื่องรุ่นพี่ไอซี่ที่เป็นตัวต้นเหตุ แต่จากที่เมื่อเช้าเดินสวนกัน ดูแล้วรุ่นพี่น่าจะตั้งใจวางยากฤชติน แต่เธอเผลอไปกินน้ำที่เหลือขวดนั้นเอง แล้วมันก็ช่างบังเอิญที่เขาดันเข้าห้องผิดเป็นห้องเธอ หากไม่อย่างนั้นแล้วรุ่นพี่ไอซี่ต่างหากที่คงได้นอนกับเขา

ดูเหมือนรุ่นพี่ไอซี่จะยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเมื่อคืนเขาหายไปไหน นอนกับใคร แล้วถ้าขืนเธอไปเอาเรื่องรุ่นพี่ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็คงถูกโพทะนาไปทั่วมหาวิทยาลัย

เรื่องน่าอายแบบนี้ เธอจะปล่อยให้คนอื่นรู้ไม่ได้

ปลายฟ้าเม้มปากแน่น อย่างตัดใจ ในเมื่อเขาเองก็ไม่อยากนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแถมยังมาบอกให้เธอลืมที่เกิดขึ้น เธอก็จะทำใจให้ยอมรับมันให้ได้ ปลายฟ้ายกมือเช็ดน้ำตา ก่อนจะพยายามปลอบตัวเองให้ทำใจและลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้น

กิจกรรมสิ้นสุดลง พร้อมๆกับความทรงจำในค่ำคืนที่เป็นครั้งแรกของปลายฟ้าเสียไป