ตอนที่ 16 ในอ้อมกอด
1270 Words
ตอนที่ 16 ในอ้อมกอด
พี่บอมโน้มร่างตัวเองเข้าหาปลายฟ้าพร้อมซุกไซ้ตามซอกคอของเธอไม่ยอมหยุด ปลายฟ้าได้แต่ตะโกนขอร้องให้คนช่วย เธอพยายามดิ้นรนสุดชีวิต สองมือพยายามทั้งทุบและผลักร่างใหญ่ของพี่บอมให้ออกห่าง
"พี่บอมอย่าทำอย่างนี้ ไม่เอานะ ปล่อย ปล่อย ปลายนะ ฮือ ฮือ" ปลายฟ้าร้องไห้ทั้งกลัวทั้งตกใจ สองมือทุบรัวไม่ยอมหยุด แต่วินาทีพี่บอมกลับหน้ามืดไปเสียแล้ว เขาคิดแต่ว่าหากเธอเป็นของเขาสำเร็จ ครั้งต่อๆไป ทุกอย่างก็คงง่ายยิ่งขึ้น
"พี่ชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยรู้ไหมน้องปลาย เป็นของพี่นะ"
"ไม่เอา ไม่นะ ปล่อย ปล่อยปลาย ฮือ ปลายขอร้อง ปลายยอมแล้ว ยอมแล้ว พี่บอมปล่อยปลายก่อน ปลายเจ็บ ปลายยอมแล้ว" สติที่เหลือบอกให้เธอพยายามเอาตัวรอดเลยแกล้งทำเป็นจำยอมเอาไว้ก่อน ขืนดิ้นรนไปดูแล้วยิ่งเหมือนไปยั่วยุอารมณ์เขามากขึ้น ซึ่งก็ได้ผล พี่บอมยอมละใบหน้าเขาจากซอกคอของเธอทันที
"น่ารัก ต้องแบบนี้สิ งั้นเราไปต่อกันในห้องนะครับ"
เขายิ้มหื่นให้กับเธอ ปลายฟ้าได้แต่พนักหน้าให้ทำที่ท่าว่าตกลง เมื่อเห็นเขาละจากตัวเธอเตรียมตัวเปิดประตูรถออกไป ปลายฟ้าก็รีบเปิดประตูรถฝั่งเธอออกแล้ววิ่งหนีทันที พี่บอมหันมาเห็น เขาจึงวิ่งอ้อมมาทางหลังรถดักปลายฟ้ากำลังวิ่งหนี เขาตรงเข้าไปกระชากแขนเสื้อเธออย่างแรงจนขาด จนปลายฟ้าเซถลาเกือบล้มไปตามแรงที่เขาดึง สองคนยังคงยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่ตรงข้างหน้าม่าน ก่อนที่พี่บอมจะกระชากเสื้อของปลายฟ้าตรงด้านหน้าจนกระดุมนักศึกษาของเธอหลุดออกมาจนเผยให้เห็นเนินอกที่สวมชั้นในสีชมพูลูกไม้
"กรี๊ดดดดด ปล่อยนะ ปล่อย ช่วยด้วย ฮือ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย"
เสียงร้องของปลายฟ้าที่เกือบจะหนีรอดออกมาจนถึงม่านประตู ทำให้กฤชตินที่กำลังขับรถวนเข้ามาตามหา เขาได้ยินเสียงร้องของความช่วยเหลือของเธอ รู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังได้รับอันตรายอยู่ห้องนี้ ก่อนที่เขาจะเบรกรถกะทันหันจนเสียงดังเอี๊ยด พร้อมๆกับพนักงานดูแลโรงแรมที่วิ่งเข้ามาช่วยเพราะได้ยินเสียงร้องเช่นกัน
"เฮ้ยยย ทำเหี้ยอะไรนะ"
เสียงตะโกนลั่นของกฤชติน ราวกับเสียงสวรรค์ในนาทีวิกฤติของปลายฟ้า ทันทีที่เขากระชากม่านให้เปิดออก มองเห็นสภาพของปลายฟ้าที่กำลังร้องไห้และอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เขาถึงกับโมโหมาก รีบปรี่เข้าไปดึงบ่าของบอมที่กำลังตกใจไม่แพ้กันออกจากเธอ
“ไอสัส มึงทำเพื่อนกู” สิ้นเสียงด่าของกฤชตินเขาปล่อยหมัดไปเต็มแรงที่ใบหน้าของบอมจนล้มกลิ้งไปนั่งอยู่กับพื้น ก่อนที่พนักงานจะเข้ามาแล้วจับตัวบอมเอาไว้เพื่อไม่ให้หนี
กฤชตินเห็นปลายฟ้าที่ยืนร้องไห้ด้วยความตกใจอยู่ในสภาพไม่เรียบร้อย เขารีบดึงร่างของเธอมา กอดเอาไว้ที่อ้อมอกทันที อย่างน้อยก็เพื่อไม่ให้พนักงานเห็นเธอในสภาพนี้
"ช่วย ช่วยเราด้วย ฮือ ฮือ" ปลายฟ้าโผเข้ากอดพร้อมซุกใบหน้ากับอกของกฤชตินด้วยความกลัว เขาได้แต่ใช้แขนโอบหลังของเธอเอาไว้แน่น สัมผัสได้ถึงความกลัวจนตัวสั่นพร้อมน้ำตาที่ชื้นที่เปียกปอนบนอกเสื้อของเขา
"เออไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวนะ" เขาปลอบ
ก่อนหน้านี้ ตอนแรกกฤชตินคิดว่าตัวเองไม่อยากสนใจเรื่องของปลายฟ้าเลยสักนิด เพราะนับตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องคืนนั้นเขาก็ตั้งใจไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวอะไรกับเธออีก
แต่..ภาพสายตาของเธอที่มองเขาตอนก่อนขึ้นรถ มันทำให้เขาไม่อาจละทิ้งความสนใจจากสายตาของเธอไปได้ เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจสตาร์ทรถแล้วขับตามรถของเธอออกมาจากมหาวิทยาลัย จนเห็นว่ารถของเธอเลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูดแห่งนี้ กฤชตินรีบตัดสินใจเลี้ยวรถตามเข้าไปทันที โชคดีที่เขาตัดสินใจไม่ผิดที่ขับตามรถเธอมาจนได้ยินเสียงร้องและเข้ามาช่วยเหลือได้ทัน
บอมยังคงโวยวายลั่นเมื่อโดนพนักงานล็อกตัวเอาไว้
"พวกมึงปล่อยกูนะเห้ย จับตัวกูไว้ทำไมว่ะ เห้ย ปล่อยกูเซ้ ปล่อยกู"
"เอาไงดีครับ แจ้งตำรวจเลยดีไหม" พนักงานอีกคนออกความคิดเห็น บอมได้ยินคำว่าตำรวจถึงกับหน้าถอดสี
"ปลาย ไม่เอาน่าปลาย ปลายช่วยพี่ด้วย เราสองคนเป็นพี่น้องกันนะ"
"หืม พี่น้อง" กฤชตินขมวดคิ้วเขาทวนคำอย่างสงสัย มิน่าปลายฟ้าถึงยอมขึ้นรถกับเขามาง่ายๆ "แต่..ถ้าเป็นพี่น้องกันจริง มึงต้องไม่ควรทำกับน้องสาวมึงแบบนี้สิ พี่ครับเรียกตำรวจเลยครับ" กฤชตินหันไปพูดกับบอม ก่อนหันไปบอกพนักงานอย่างไม่สนใจ มือเขายังโอบปลอบปลายฟ้าที่เอาแต่ร้องไห้ซุกอ้อมอกเขาเอาไว้แน่น
"เดี๋ยวครับ เดี๋ยวๆ" บอมร้องห้าม พร้อมพยายามเกลี้ยกล่อมปลายฟ้า
"ปลาย ปลายคงไม่อยากให้คุณพ่อกับคุณแม่เราเดือดร้อนเพราะเรื่องของเราใช่ไหมครับ น้องปลาย อย่าแจ้งความเลยนะครับ พี่สัญญาจะไม่ทำแบบนี้กับน้องปลายอีก น้องปลายคิดดูสิ ถ้าเป็นเรื่องใหญ่คุณแม่ปลายต้องมีปัญหากับคุณพ่อของพี่แน่ๆ นี่ท่านสองคนก็เพิ่งเดินทางไปทำธุระต่างจังหวัด น้องปลายจะให้ท่านรีบกลับมาตอนนี้เลยเหรอครับ น้องปลายคิดดูดีๆนะ "
ไม้ตายของปลายฟ้าที่บอมยกขึ้นมาอ้าง ทำให้เธอตัดสินใจลำบาก ห่วงความปลอดภัยของตัวเองก็ห่วง แต่ก็ห่วงความรู้สึกของแม่ด้วยเช่นกัน หากแม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น ไม่พ้นแม่กับพ่อเลี้ยงคงต้องมีปัญหาเพราะเธอแน่ๆ
ปลายฟ้าได้แต่สะอึกสะอืื้นแทนคำตอบเธอสับสนมากเกินกว่าจะตัดสินใจอะไรได้ตอนนี้
"ยังไงกันอะปลาย ไอหมอนี่พี่ชายเธอจริงๆเหรอ" กฤชตินขมวดคิ้ว เขาถามขึ้นมาเพราะรู้สึกสงสัย
"ฮึก ฮึก มะ ไม่ใช่ แม่เราแค่แต่งงานใหม่ ฮึก ฮึก ฮือ" ปลายฟ้าตอบน้ำเสียงสั่นเครือ แม้เธออธิบายเพียงแค่นี้ กฤชตินก็เข้าใจอะไรได้ไม่ยาก เพราะครอบครัวของเขาุคุณพ่อก็เพิ่งแยกทางกับคุณแม่เหมือนกัน
"อืม แล้วไง แล้วปลายจะแจ้งความมันไหม"
"เรา เรา ฮือ เราไม่อยากให้แม่เดือดร้อน ฮึก ฮือ ฮือ"
"แต่ตัวเธอกำลังจะเดือดร้อนนะ!" เขาแทบอยากตวาดกลับในความโง่เง่าของปลายฟ้า แต่พอเห็นเธอร้องไห้เลยจำต้องทำน้ำเสียงอ่อนลง
"โอเค โอเคเข้าใจล่ะ" กฤชตินถอนหายใจ เขาพยายามทำความเข้าใจว่า เรื่องในครอบครัวของแต่ละคนบางทีมันละเอียดอ่อนเกินไป อีกอย่างเขาเชื่อว่าปลายฟ้าคงไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องราวอาจจะด้วยความอาย หรืออีกอย่างเธออาจจะเพราะเป็นห่วงแม่ของเธอจริงๆ
- Writer
