NILAPITAN si Reegan, nag-alala si Kathleen sa asawa. Napansin niya magmula ng lusubin nang madrasta nito ang hacienda. Lagi ng tahimik at malalim ang iniisip. Ayaw sana niyang tanungin ito at ang nais niya ay kusang magsabi sa kanya. Ngunit sa nakikita niya ay walang planong gawin nito iyon.
Kaya ngayon siya na ang kusang lumapit at tumabi sa tinatayua nito sa gilid ng veranda.
“Ahm… asawa ko, may dinaramdam ka ba o pinoproblema?”
“Mahal, kanina ka pa ba nariyan?”
“Yeah, at kanina ka pa rin nakatitig sa malayo. Baka lang gusto mong sabihin sa akin kung anong iniisip mo?”
“Iniisip ko lang yung mga nangyari sa atin doon sa hacienda. Paano kung wala ang mga kamag-anak mo, baka namatay tayong lahat doon. At dahil sa akin kaya nangyari ang lahat ng yon.”
“Bakit ba lagi mong sinisisi ang i
