21 : 45 น.
ฉันใช้เวลาอยู่กับยายจนถึงดึก รอจนกระทั่งมั่นใจว่าท่านหลับแล้ว ค่อยออกมาจากห้องพักของโรงพยาบาล พี่วิที่เป็นพยาบาลพิเศษ เดินออกมาด้วยกันจนถึงบริเวณโถงทางเข้าด้านหน้า
“ขอเปลหน่อย!”
น้ำเสียงคุ้นหูทำให้ฉันมองไปยังทิศทางของเสียงอย่างตกใจ และมันใช่เขาคนนั้นจริงๆ ฟาโรห์กำลังอุ้มผู้หญิงสวยมากๆลงจากรถยนต์ยี่ห้อหรู ฉันขยับริมฝีปากขึ้นยิ้มเหยียด ท่าทางสนิทสนมของเขากับผู้หญิงคนนั้น อยากให้เฟื่องฟ้าได้มาเห็นเหลือเกิน
“มีอะไรเหรอหนม?”
“อ้อ! เปล่าค่ะพี่วิ หนมจะรีบหาให้นะคะ”
ฉันเลิกสนใจรุ่นน้องที่ชื่อฟาโรห์กับผู้หญิงสวยคนนั้น หันมาบอกพี่วิให้เลิกกังวลกับเรื่องที่เล่าให้ฉันฟังตั้งแต่อยู่ในห้องพักของยาย พี่วิต้องการเงินไปจ่ายค่าเทอมให้ลูก ซึ่งฉันค้างเงินค่าจ้างพี่วิอยู่เกือบหมื่น แม้จะหาให้ตอนนี้เลยไม่ได้ ฉันก็รับปากไปแล้วว่าจะรีบหามาให้โดยเร็วที่สุด
“พี่เกรงใจน้องหนมจัง”
“เกรงใจทำไมคะ
