“อ๊ะ อื้อ!”
“อย่าดื้อสิ ฟาร์ไม่ชอบเลย” ผู้หญิงอยู่ในโอวาท น่ารักออก
“ฟาร์นั่นแหละที่ดื้อ! อื้อ!”
ผมเปลี่ยนจากข้างลำคอมาเป็นริมฝีปาก ยิ่งมีคนหยุดสายตามองเรามากเท่าไหร่ ผมยิ่งลากริมฝีปากเข้าหาเฟื่องฟ้ามากเท่านั้น เมื่อใครบางคนละสายตาไปจากเรา ผมถึงหยุดการกระทำของตัวเองลง
“อือ พอ พอแล้วเหรอ?”
“หน้าแดงหมดแล้ว ไม่อยากเข้าเรียนเหรอ?”
ผมหยัดตัวขึ้นสูง หัวใจมันไม่แสดงความรู้สึกออกมา แม้ว่าคนตรงหน้ากำลังแสดงท่าทางยั่วยวน ถ้าให้เอาผมก็เอาได้ เอาตอนนี้เลยก็ได้ เอากันให้มันจบๆกันไปเลย ลงเอยกันไปซะ ผมจะได้เลิกคิดเรื่องผู้หญิงคนอื่นสักที ผู้หญิงที่ผมไม่เคยคิดที่จะรัก
ยัยป้าขนม!
“ไม่… ไม่เอาหรอก!”
เฟื่องฟ้าดันร่างผมออกห่าง ใบหน้าฉายแววสับสนชัดเจน มันคงเป็นฟางเส้นสุดท้าย ที่เธอต้องการจะยึดมันไว้ คงไม่อยากให้ผมเอาง่ายๆ เพราะกลัวว่าผมได้เธอแล้วผมจะเบื่อ ผมเองก็หวังให้เธอกำมันไว้ให้แน่น เพราะผมเองก
