เพราะภรรยายืนกรานว่าจะกลับบ้าน ภาคินัยจึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมตามใจเธอ หากแต่นั่นก็เป็นเพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่เขาจะยอมอ่อนข้อให้ เพราะทันทีที่กลับมาถึงบ้านเขาก็ตามติดไม่ยอมปล่อยให้แม่ของลูกต้องเหนื่อยกับอะไรทั้งนั้น แม้แต่การเดินด้วยตัวเอง
“นี่ปล่อยฉันลงนะคุณคิน! ฉันแค่ท้องไม่ได้เป็นง่อย!” คนถูกอุ้มตวาดลั่นอย่างโกรธจัด ไม่อยากให้เขามาแตะเนื้อต้องตัวไปมากกว่านี้
“ผมรู้ แต่ผมจะอุ้มคุณจะทำไม” ภาคินัยตอบกลับหน้าตาย ซ้ำยังกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้นเพื่อยืนยันให้คนดื้อเงียบได้รู้ว่าเขาไม่มีวันปล่อย ก่อนจะพาเธอเข้ามาในบ้านที่ตอนนี้มีใครบางคนนั่งรออยู่
“ไปไหนกันมาเหรอคะ ลินรอตั้งนานแน่ะ” คำทักทายของคู่ขาคนสนิทที่บุกเข้ามาหากันถึงที่บ้านโดยที่เขาไม่ได้เรียกหาหรืออนุญาตทำให้ภาคินัยไม่พอใจเป็นอย่างมาก เท่าที่จำได้เขาเคยบอกอีกฝ่ายเอาไว้แล้วว่าหากไม่เรียกไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่ แ
