“เขาไม่ทำร้ายแววหรอกค่ะ เชื่อแววนะคะ” เมื่อทนต่อคำอ้อนวอนของอีกคนไม่ไหวเขาจึงยอมพยักหน้ารับในที่สุดก่อนจะพาเธอขึ้นรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของไอ้เวรนั่น คนที่ลักพาตัวลูกกับเมียที่แสนจะซื่อบื่อของเขาไป!
นี่ถ้ามันกล้าแตะเมียกับลูกแม้แต่ปลายก้อยเขาไม่เอามันไว้แน่!
ภาคินัยแสยะยิ้มเมื่อลูกน้องเดินเข้ามาบอกว่ามีคนมาขอพบ ชายหนุ่มยอมที่จะเปิดบ้านต้อนรับว่าที่คู่หมั้นและอดีตคนรักของหล่อนและไม่ลืมสั่งคนสนิทให้ขึ้นไปตามคนที่กินเสร็จก็หลับไปให้ลงมาสมทบ
“ในที่สุดเราสองคนก็ได้พบกันเสียทีนะครับคุณอินทัช เชิญนั่งก่อนสิครับ อีกเดี๋ยวภรรยาของคุณคงลงมา เธอค่อนข้างอ่อนเพลียนิดหน่อยก็เลยเผลอหลับไป”คำพูดนั้นเป็นผลทำให้อินทัชโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเขาพุ่งเข้าหาคนตรงหน้าพร้อมกระชากคอเสื้อมันเข้าหาตัวอย่างแรง
“มึงทำอะไรเมียกู!”
“จะมีสักกี่อย่างกันล่ะครับที่ทำให้เมียคุณถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรงจนไม่เป็นอันทำอะไร” ซึ่งภาคิน
