บทที่ 2 เรามาแลกพ่อแม่กันเถอะ (2)
1559 Words
ในขณะที่ผู้ใหญ่กำลังตกลงเรื่องงาน ตัดภาพไปที่เด็กสองคนก็กำลังตกลงเรื่องบางอย่างเหมือนกัน โดยมีเด็กชายปองคุณเป็นคนต้นคิด
เจ้าขาบอกว่าไม่มีพ่อ ส่วนใจฟูไม่มีแม่ แสดงว่าเราสองคนแลกพ่อแม่กันได้ พอแลกพ่อแม่เสร็จใจฟูก็จะมีแม่ เจ้าขาก็จะมีพ่อ
“ใจฟูไม่มีแม่ ใจฟูอยากมีแม่เหมือนเจ้าขา” เด็กไม่มีแม่เอ่ยเสียงเศร้า ใบหน้าซึมลงอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ต่างจากเด็กหญิงจันทร์เจ้าขา ตอนเห็นใจฟูจับมือพ่อเจ้าขาอยากทำแบบนั้นบ้าง
“เจ้าขาก็ไม่มีพ่อ เจ้าขาอยากมีพ่อเหมือนใจฟู” ยัยหนูมองเลยไปยังจอมทัพ ก่อนจะกลับมาคุยกับเพื่อนวัยเดียวกันอีกครั้ง
“เรามาแลกกันไหมเจ้าขา”
“แลกยังไง เจ้าขาไม่เข้าใจ”
“ก็เจ้าขาเอาแม่มาให้ใจฟู”
“ใจฟูก็เอาพ่อมาให้เจ้าขาใช่ไหม”
“ช่ายยยย เอาไหม เจ้าขามีพ่อ ใจฟูมีแม่”
“เจ้าขาต้องไปถามแม่แม่ก่อน ใจฟูรอแป๊บนะ”
“ได้ ใจฟูจะไปถามคุณพ่อเหมือนกัน”
คนอยากมีพ่อแม่พยักหน้าให้กันและกัน ก่อนจะวิ่งกลับไปหาบิดามารดาของตนเองอย่างรวดเร็ว
จอมทัพกับช้องมาศตกลงเรื่องงานเสร็จพอดี เห็นเด็กๆ วิ่งหน้าตั้งมาหารู้สึกตกใจไม่น้อย แต่พอได้ยินสิ่งที่ลูกพูดความตกใจคูณสองเท่า แลกพ่อแม่!
“อะไรนะคะลูก หนูจะแลกแม่แม่กับคุณพ่อของใจฟู”
ช้องมาศย้ำคำถามของลูกสาว งงเป็นไก่ตาแตก อยู่ๆ ยัยหนูเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน
“ค่า ใช่ไหมใจฟู”
จันทร์เจ้าขาพยักหน้าก่อนจะหันไปถามคนต้นคิด
“ช่ายยยย” ปองคุณตอบพลางส่งยิ้มหวานให้คุณน้าคนสวย
“ส่วนใจฟูก็จะแลกพ่อกับแม่แม่ของเจ้าขาเหรอครับ”
จอมทัพย้ำคำพูดของลูกชายพลางคิดในใจ เด็กสมัยนี้มีอะไรมาให้พ่อแม่ประหลาดใจได้อยู่ตลอด ถ้าให้เดาความคิดประหลาดๆ แบบนี้ต้องมาจากปองคุณแน่นอน
“คับคุณพ่อ ใจฟูกับเจ้าขาตกลงกันแล้ว”
คนต้นคิดตอบด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ
“ตกลงว่าอะไรบอกพ่อก่อนใจฟู”
จอมทัพถามต่อ เด็กอายุห้าขวบไปทำข้อตกลงอะไรกัน
“เราจะแลกพ่อแม่ไงคับ เนอะเจ้าขา”
“ใช่ค่า มาทำสัญญากันเถอะใจฟู”
“เดี๋ยวลูก แม่ยังไม่ตกลงกับหนูเลยนะ”
“พ่อก็ยังไม่ตกลงกับใจฟูเหมือนกัน”
“คุณลุงขา คุณลุงไม่อยากเป็นพ่อของเจ้าขาเหรอ”
“คุณน้าคับ คุณน้าไม่อยากเป็นแม่ของใจฟูเหรอ”
คำถามของเด็กน้อยทั้งสอง ทำให้ผู้ใหญ่ถึงกับหาคำตอบให้ไม่ถูก ยิ่งได้เห็นแววตาใสซื่อก็ยิ่งสงสารจับใจ
จอมทัพกับช้องมาศสบตากันอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่รู้จะให้คำตอบอย่างไรดี เด็กขาดพ่อขาดแม่ถึงจะไม่สะเทือนใจ ทว่าก่อนที่ทั้งสองคนจะให้คำตอบลูกประตูห้องก็ถูกเคาะ เลขาของจอมทัพเข้ามาบอกว่ามีคนมาขอพบท่านประธาน
“ใครมาหาผมเหรอคุณภากร”
“คุณสิริมาครับ เธอบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณจอม”
“ไม่ให้เจอ คุณพ่อของใจฟูไม่ว่าง”
เด็กชายทำแก้มป่องไม่พอใจ เมื่อได้ยินชื่อผู้หญิงที่ตนเองไม่ชอบ คุณป้าคนนี้จะแย่งคุณพ่อไปจากใจฟู ไม่ได้เด็ดขาดใจฟูไม่ยอม
“ใจฟูไม่เอาครับ เชิญเธอเข้ามาได้เลย”
“ครับคุณจอม”
“ใจฟูงอนคุณพ่อแล้ว ใจฟูจะไปอยู่กับแม่แม่”
เด็กงอนพ่อกระโดดไปนั่งข้างช้องมาศพลางเอาหัวซบลงบนแขนกลมกลึง เรียกคุณน้าคนสวยว่าแม่แม่ได้อย่างคล่องปาก
จอมทัพกำลังจะออกคำสั่งให้ลูกกลับมานั่งข้างตนเอง แต่แขกสาวเดินเข้ามาเสียก่อน จึงปล่อยลูกให้อยู่กับช้องมาศที่กำลังลูบหัวปองคุณด้วยความเอ็นดู
“สวัสดีค่ะคุณจอม สิไม่ทราบว่าคุณมีแขก” แขกไม่ได้รับเชิญนั่งลงบนโซฟาตัวที่ว่าง ก่อนจะปรายตามองช้องมาศด้วยความสงสัย
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
เพราะปกติลูกชายของจอมทัพ ไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้พ่อ เธอเองก็โดนกีดกันออกบ่อย
“ไม่ใช่แขกนี่แม่แม่ของใจฟู” เด็กน้อยเอ่ยเสียงดังฟังชัด มือยังเกาะแขนช้องมาศไม่ยอมปล่อย
“แม่แม่ หมายความว่ายังไงคะคุณจอม”
สิริมาหันไปถามจอมทัพด้วยน้ำเสียงตื่นตูม เธอรู้มาว่าเด็กชายปองคุณไม่มีแม่ จอมทัพไม่เคยบอกว่าแม่ของลูกเป็นใคร
หรือว่าผู้หญิงคนนี้คือมารดาตัวจริงของปองคุณ
เธอคิดในใจหลังจากพิจารณาใบหน้าของทั้งสองคน ซึ่งมีความคล้ายคลึงไม่น้อย
“คุณสิมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอครับ” จอมทัพไม่ตอบเพราะไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิริมาไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้
“พอดีสิมาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาหาค่ะ”
แขกสาวยิ้มหวานทั้งที่ในใจกำลังกรุ่นโกรธ ทำไมจอมทัพถึงไม่ยอมตอบคำถามเธอ
สิริมา ชื่อเล่น สิ เป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทผลิตภัณฑ์ก่อสร้างรายใหญ่ของประเทศ ซึ่งเป็นคู่ค้าของบริษัทจอมทัพ
เธอสนใจในตัวเขา หลังจากเห็นเขาขึ้นไปรับรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปีเมื่อสองปีก่อน และแอบตกใจไม่น้อยตอนที่รู้ว่าจอมทัพมีลูกติด
ลองให้คนสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับแม่ของปองคุณแต่ไม่สำเร็จ เธอจึงสงสัยมาตลอดว่า แท้จริงแล้วมารดาของเด็กชายปองคุณเป็นใคร
“เอ่อ ขอโทษนะคะคุณจอม ขอขัดจังหวะหน่อย ถ้าไม่มีอะไรแล้วช้องกับลูกขอตัวกลับก่อน”
ช้องมาศไม่อยากอยู่ขัดจังหวะเลยจะขอตัวกลับ อีกอย่างเธอจะไปหาวัตถุดิบมาทำขนมด้วย
“ลูก? อย่าบอกนะคะเด็กผู้หญิงคนนี้ คือลูกของคุณจอมกับเธอ” สิริมาเข้าใจผิด มองช้องมาศกับจันทร์เจ้าขา อย่างไม่อยากเชื่อสายตา
“คุณพ่อขาไปส่งเจ้าขากับแม่แม่หน่อย”
เด็กน้อยเหมือนรู้งาน รีบกระโดดไปนั่งบนตักจอมทัพก่อนจะเปลี่ยนการเรียกขาน จากคุณลุงเป็นคุณพ่อ ทำเอามารดาตกใจไม่น้อย รีบเรียกลูกสาวกลับมาหาตนเองอย่างด่วนจี๋
“เจ้าขากลับมาหาแม่ลูก”
“วันนี้ผมไม่สะดวกรับแขก ขอโทษคุณสิด้วยนะครับ”
“หมายความว่ายังไงคะ สรุปผู้หญิงคนนี้คือ...”
“ครับตามที่คุณสิเข้าใจ ไปเถอะคุณช้อง เจ้าขา เดี๋ยวผมกับใจฟูไปส่ง”
“เย่ คุณพ่อใจดีที่สุดเลยค่า”
เด็กหญิงแก้มกลมชูไม้ชูมือด้วยความดีใจ ก่อนจะหอมแก้มจอมทัพเพื่อให้รางวัล เด็กชายปองคุณจึงวิ่งเข้าไปหอมด้วยกัน
ช้องมาศได้แต่ยิ้มแห้ง หลังจากเห็นสายตาของเจ้านายคนใหม่ ที่ส่งมาบอกเธอประมาณว่า อยู่เงียบๆ รูดซิปปากให้สนิท ห้ามพูดอะไรเด็ดขาด
“งั้นสิขอตัวก่อนนะคะ” แขกสาวลุกขึ้นยืนพลางปรายตามองช้องมาศอย่างไม่เป็นมิตร แล้วเดินจากไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
เธอไม่เชื่อ เป็นไปไม่ได้ จอมทัพเหรอจะตาต่ำเลือกผู้หญิงจืดชืดมาเป็นแม่ของลูก มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่นอน เธอต้องหาความจริงให้ได้
หลังจากสิริมาไม่อยู่ ช้องมาศก็รีบขอโทษขอโพยจอมทัพ ที่ลูกสาวเสียมารยาท กล้าเรียกคุณพ่อเลียนแบบปองคุณ แถมยังเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย เธอเกรงใจเขาเหลือเกิน
“ขอโทษด้วยนะคะคุณจอม เจ้าขาปล่อยมือได้แล้ว กลับมาหาแม่ลูก”
“...” ลูกสาวส่ายหน้าพรืดไม่ยอมทำตาม จอมทัพเอามือขึ้นมาลูบหัวจันทร์เจ้าขาด้วยความเอ็นดู ใครจะไปโกรธลงดูแววตากลมโตที่กำลังจ้องมองสิ มีแต่ความใสซื่อบริสุทธิ์
“ไม่เป็นไรครับคุณช้อง เจ้าขาชอบแขนลุงเหรอลูก”
“ไม่ใช่ค่า ไม่ใช่คุณลุงต้องเป็นคุณพ่อ”
“เจ้าขาหยุดเดี๋ยวนี้เลย”
“แม่แม่ไม่ดุเจ้าขาคับ ใจฟูขอ”
เด็กชายอ้าแขนปกป้องอย่างไม่เกรงกลัว คุณพ่อบอกว่าเป็นเด็กผู้ชายต้องปกป้องเด็กผู้หญิง ตอนนี้ใจฟูกำลังทำตามที่คุณพ่อสอน
ช้องมาศไปต่อไม่ถูกเลยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของปองคุณ
“น้าไม่ได้ดุครับใจฟู”
“ไม่ใช่น้าคับต้องเป็นแม่แม่”
“...” ความเงียบเข้าครอบงำ ช้องมาศไม่รู้จะทำอย่างไรจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากจอมทัพ แต่ชายหนุ่มกลับเอ่ยเรื่องอื่นหลังจากคิดแผนการบางอย่างออก
เราควรพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสจริงไหม
“ผมอยากจ้างคุณช้องให้ทำอีกเรื่อง ค่าจ้างสามเท่า”
“ค่าจ้างสามเท่า!”
“ครับ ผมโอนให้ก่อนครึ่งหนึ่ง”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย ช้องรับหมดค่ะ”
“ไม่ใช่แน่นอน ถ้าทำดีผมมีโบนัสให้คุณช้องด้วย”
“รับค่ะ คุณจอมบอกมาได้เลย ช้องพร้อมทำงานทุกอย่างตามสั่ง”
- Writer
