“โอ้โหน้องครับ น้องมาเลทไปหลายนาทียังกล้าขึ้นมานั่งบนรถหน้าชื่นตาบานอีกเหรอครับ”
“ชิส์~ พูดมาก” ฉันกลอกตามองบนแล้วก็บ่นขึ้นมา ได้ทีขี่แพะไล่เชียวนะไอ้พี่กร๊วก
“ยัง ยังไม่สำนึกอีกว่าตัวเองเลท นัดเองเลทเอง”
“แค่ 5 นาทีเอง” ฉันหันไปบอก เออรู้ตัวว่าสายแล้วที่สำคัญก็เป็นคนบอกเองว่า 7 โมงตรง
“ขอโทษพี่ก่อน” ไอ้พี่กราฟหันหน้าหล่อ ๆ มามองฉันเชิงบังคับ เหอะ! อย่าคิดว่าจะชนะคนอย่างปั้นหยาได้
“ฉันบอกว่าถ้านายมาสาย ไม่ได้บอกว่าถ้าฉันมาสาย และไม่มีคำไหนที่เอ่ยว่าถ้ามีคนใดคนหนึ่งมาสาย ฉันหมายความว่าแค่นายมาสายคนเดียว ยูโนว~”
“กวนตีน” ไอ้พี่กราฟมองฉันที่ร่ายยาวอธิบายอะไรบ้าบอก็ไม่รู้ด้วยความงงในประโยคของฉันแล้วก็หน้ามุ่ยหันกลับไปจับพวงมาลัยรถพร้อมกับเหยียบคันเร่งรถออกไปที่ท้องถนน
“หิว” ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เรานั่งรถออกมาพักหนึ่ง
“อืม”
“ยังไม่ได้กินข้าวเช้า” ฉันย้ำอีกรอบเผื่อว่าเมื่อกี้เขาอาจจะได้ย
