-วันต่อมา-
“จะกลับก็โทรบอกพี่นะ”
“ค่า~ แต่ถ้าพี่กราฟมีธุระก็ไม่เป็นไรนะยาหยีไปส่งหยาได้” อีกแล้วครับ ผมนึกว่าคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะว่าผมจะไปรับเอง มาวันนี้ก็ยังจะให้ยาหยีไปส่งอีก ไม่สงสารเพื่อนรึไงวะดูท่าทางยาหยีโคตรเป็นคนที่มีความเครียดกับการขับรถในแต่ละวันเลย
“โทรมานั่นแหละ”
“โอเคค่ะ”
วันนี้ปั้นหยาไปช็อปปิ้งกับยาหยีเพื่อนรักของเธอครับ ผมก็เลยว่างไม่รู้จะทำอะไรดี เมื่อก่อนเวลาเรียนเสร็จกูทำอะไรบ้างวะ? มัวแต่ตามยัยหมากระเป๋ามาเป็นเดือน ๆ จนตอนนี้กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของตัวเองไปแล้ว วันนี้ก็เลยเคว้งครับ ไม่รู้จะทำอะไร
“ยังไม่กลับอีกเหรอมึง” ไอ้ฟรังซ์เดินเข้ามานั่งตรงข้ามผมแล้วก็แย่งแก้วกาแฟกูไปแดก แม่งทำตัวเหมือนไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อข้าว แย่งกูแดกทุกอย่างทั้งข้าวทั้งน้ำทั้งที่บ้านก็รวยฉิบหาย
“ยัง วันนี้กูว่างมึงล่ะจะกลับแล้วเหรอ”
“โอ้โหว่างเป็นด้วย ทำไมว่างครับพี่กร
