EPISODE 30
“เรื่องเงินพลูยังมีที่บ้านดูแลค่ะ ไม่ได้มีใครเลี้ยงดูแบบที่พี่แฟรงค์เข้าใจ” คนฟังกดใบหน้ารับ จำได้ว่าใบพลูเคยบอกว่าพ่อแม่ของเธอมีอาชีพค้าขาย ไม่แน่ใจว่าถ้าถามออกไปมากกว่านั้นมันจะเป็นการละลาบละล้วงที่มากเกินไปหรือเปล่า ทว่าจุดนั้นมันไม่ได้สำคัญ มันสำคัญตรงที่ว่าเขาสบายใจกว่าตอนแรกเยอะเลย
“ถ้าบอกแบบนั้นพี่ก็สบายใจ”
“พี่แฟรงค์สนใจเรื่องของพลูตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ เท่าที่จำได้เมื่อก่อนพี่แฟรงค์ไม่เป็นแบบนี้เลย” มือเรียวเลื่อนไปเกี่ยวท่อนแขนแกร่งเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ เสมือนส่วนลึกของหัวใจใบพลูกลัวว่าจะสูญเสียความรู้สึกดีๆ เหมือนอย่างตอนนี้ไป
“แล้วเป็นแบบนี้มันดีไหม”
“ไม่มีใครไม่ชอบความจริงใจหรอกค่ะ พลูเองก็ชอบเหมือนกัน”
“ที่พลูเห็นที่ร้านอาหารมันเป็นแค่การแสดงนะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ไม่ได้เป็นเหมือนที่พลูเป็น” ใบพลูไม่ปฏิเสธว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นโครมครามไม่เป็นจัง
