First day of Outbreak
Huminga muna nang malalim si Amanda. Sa huling pagkakataon ay pinagmasdan niya ang closet kung na saan ang kanyang mga anak.
Sandali lang ako, mga anak. I'll be back. I promise, aniya sa kanyang isipan.
Isinara na niya ang pinto ng kwarto ng panganay niyang anak. Pagkatapos ay bumaba na at sinigurong naka-lock na rin ang buong bahay nila. Nang masiguro niyang ligtas na ang kanyang mga anak ay muli siyang lumabas ng bahay at sumakay sa sasakyang hindi niya alam kung kanino.
Sobrang bilis ng pangyayari. Hanggang ngayon para pa rin siyang na nanaginip. Ni hindi nga niya alam kung paano siya nakauwe ng ligtas at wala manlang kahit na anong galos, o kagat.
Muli niyang sinulyapan ang bahay nila.
I'm sorry, we'll be back. I promise! naluluha niy
