ตอนที่ 2 สวรรค์สั่งมาใช่ไหมคะ 2
744 Words
ฝ่ายคำแพงบอกหิวจะไปตลาด นั้นแหละคนทำเรื่องน่าอาย ก็สมควรอายจนต้องโกหกออกมาหลบอยู่มุมตึก เพื่อรอให้ลูกค้ากลับ แล้วเธอค่อยเข้าไปในร้าน ตอนนี้อายหน้าแดงไปหมดแล้ว แถมหัวใจก็เต้นแรงผิดจังหวะ
“โอ้ย! ต๊าย! ตาย! อิแพงเอ้ย ทำแต่ละอย่างกุลสตรีทั้งนั้น เป็นแบบอย่างที่ดีต่อผู้คนที่พบเห็นมาก” ยืนทุบอกตัวเองบ่นด่าตัวเองไป จนไม่ทันมองว่าใครเดินมาจากด้านหลังตัวเอง
หรรษาสะกิดน้องสาวเบาๆ เพราะเธอเพิ่งเดินมาจากซื้อไอติมและขนมกินเล่น เหมือนที่ออกไปทุกเช้า
“แพง” สะกิดเรียกเท่าไหร่น้องสาวก็ไม่สนใจ จึงเรียกซ้ำๆ แบบเดิมสองสามรอบ
“อุ้ย! ตกใจหมดเลยพี่ษา ไปไงมาไงถึงมาเงียบๆ แบบนี้ ถ้าแพงหัวใจวายไม่ได้ผัวจะทำไงคะเนี่ย พี่รับผิดชอบแทนเนื้อคู่น้องไหมคะ”
“น้อยๆ หน่อยยัยแพง พี่เรียกแกหลายรอบมาก มายืนบ่นอะไร ทำไมไม่เข้าร้านหึ แดดแรงระวังผิวเสียนะแก”
“ก็คนกลัวไม่ได้ผัวฝรั่งนิคะพี่ ไม่เอาแพงยังไม่อยากเข้าไป พี่กลับไปร้านพี่เลย ดิบาดี้อยู่ร้านคนเดียวเหงาปากแย่แล้วตอนนี้” เธอจะทำทุกอย่างไม่ให้พี่สาวเข้าร้านตัวเอง จนกว่าฝรั่งหล่อจะกลับไป
“เออ! ไปกินด้วยกันไหม พี่ได้ขนมหม้อข้าวหม้อแกงของโปรดแกมาด้วยนะ” พูดพร้อมกับยกถุงขนมประกอบ
“กินๆ ค่ะ งั้นไปร้านพี่กัน” ว่าแล้วก็รีบดึงมือพี่สาวไปยังร้านเสริมสวยอย่างรวดเร็ว
“อะไรกันน้องสาวคนนี้ พรุ่งนี้พี่ไปเชียงใหม่นะ ไปสองสามวันนี้แหละ” บอกขณะถูกน้องสาวลากตนเดินตาม
“โห! อะไรกัน พี่ไปตั้งหลายวันเลยนะเนี่ย” ‘หุหุ ดีๆ เราจะได้แอบหนีเที่ยวบ้าง พี่ไม่อยู่อิแพงร่าเริง ฮ่าๆ ’ ตีหน้าเศร้า แต่ในใจระริกระรี้เต็มแก่แล้ว อยากให้พี่สาวไปเย็นนี้เลยยิ่งดี ถ้าจะให้ดีต้องไปนานๆ ไม่ใช่แค่สองสามวัน ไปแค่นี้จะทันกินอะไรกัน
“ฉันรู้ย๊ะ! ว่าแกดีใจที่ฉันไม่อยู่ เอาให้เต็มที่ อยากแรดตามผู้ชายก็ไป แต่อย่าให้เสียการเสียงานก็แล้วกัน”
“เกลียดจริงคนรู้ทันน้อง ฮ่าๆๆ ” เดินเข้ามาในร้านแต่ตามเหลือบมองหน้าร้านตัวเองตลอด มองว่าเมื่อไหร่หนุ่มหล่อจะกลับ และเวลาที่รอก็มาถึงเมื่อชายหนุ่มเดินออกจากร้านไปขึ้นรถที่จอดไว้หน้าร้าน
“เย้! ”
“อะไรของแกยัยน้องบ้า” หรรษาตกใจอยู่ดีๆ น้องสาวก็ร้องขึ้นมา
“ไม่มีอะไรค่ะ น้องไม่กินแล้วนะ พอดีนึกได้มีงานค้างไว้ต้องกลับไปเคลียร์” ว่าแล้วก็รีบลุกวิ่งกลับร้านตัวเองทันที
“อะไรของมันวะ! บาดี้มากินขนมพี่ซื้อมาฝาก”
สุรศักดิ์รอเจ้านายกลับมาสักพักแล้ว รอว่าเมื่อไหร่จะมา เพราะตอนนี้หล่อนคันปากอยากเม้าท์มาก
“ขอบคุณพี่ษา แต่ตอนนี้ยังก่อน ขอเม้าท์ก่อนค่ะพี่” ว่าพลางดึงถุงขนมออกไปให้วางไว้ที่โต๊ะ แล้วดึงเจ้านายไปนั่งเม้าท์ที่โซฟารับแขกในร้าน
“อะ! มีอะไรว่ามา”
“โอ้ย! ก็เมื่อเช้าน่ะสิคะ มีฝรั่งหล่อมาเข้าร้านพี่แพง บอกเลยว่าหล่อมาก...ถึงมากที่สุด”
“ถึงว่าน้องสาวฉันมันไปหลบ่นที่มุมตึก ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง เล่าต่อสิยังไงอีก”
“แหะๆ ไม่มีแล้วจ้า บาดี้ไม่ได้อยู่ด้วยตลอด เรื่องนี้อิมินต้องรู้ละเอียดคมชัดแน่นอนค่ะ ให้ไปตามมาไหมพี่ษา”
“ไม่ต้อง แพงมันโตแล้วมันอยากทำอะไรปล่อยมันเถอะ ห้ามอะไรไปมันก็ทะลุด่านตลอดแหละน้องคนนี้” หรรษาเริ่มปลงและทำใจยอมรับแล้ว ว่าน้องสาวตัวเองนั้นเป็นยังไง
“อ่อย! อดรู้เลยเรา”
“แกไปทำงานเถอะ และระหว่างที่พี่จะไปเชียงใหม่ดูแลร้านดีๆ ล่ะ อย่าพาผู้ชายเข้าร้านเข้าใจไหมบาดี้ และดูแลพี่แพงแกด้วย อยากมีผัวตัวสั่นแบบนั้นฉันกลัวจะพลาดเอาได้”
“ค่า...”
- Writer
