ยี่สิบ
เปิดตัวกี่ครั้งก็ยากจะลืมเลือน
สายลมร้อนระอุเกลี่ยเม็ดทรายละเอียดให้ลอยละล่อง ผืนทรายกว้างใหญ่ไพศาลเปรียบดั่งทองคำล้ำค่าแผ่คลุมไปไกลสุดสายตา ภาพที่งดงามไร้ผู้เสมอเหมือนนี้เป็นที่ภาคภูมิใจของผู้คนที่เกิดและเติบโตอยู่บนแผ่นดินแคว้นเป่ย
ภาพของอดีตนั้นพร่าเลือนไม่ชัดเจนนัก ทว่าไอร้อนที่แผ่ออกจากผืนทรายปะทะเข้ากับลมยะเยือกยามค่ำคืน กลับชัดเจนราวกับเพิ่งได้สัมผัสมาเมื่อวานนี้เอง
ภายในกระโจมหลังน้อยอุณหภูมิค่อนข้างเย็นจัด ตะเกียงน้ำมันวูบไหวไปมาในค่ำคืนอันเงียบสงบ ชายหนุ่มวัยสิบห้าหน้าตาผ่องใสซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการทำงาน เร่งรุดกลับมาถึงบ้านก็รีบล้างหน้าล้างตา พอผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เลิกผ้าม่านกั้นเข้าไปยังห้องเล็กทางด้านในสุด
น้องสาวร่วมสายเลือดเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มหนังแกะผืนหนา ตัวสั่นเทาราวกับลูกนก ผิวสีเข้มแดงระเรื่อดูทรมานเป็นอย่างมาก
ในขณะที่ชายหนุ
