พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 21
"ร้องไห้ทำไมคนเก่ง" จัสตินทำน้ำเสียงเอ็นดูเด็กสาวที่ยืนร้องไห้อยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะหาของแถวนั้นมาบังขวดเหล้าสีอำพันที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่บนโต๊ะกระจก
"คุณลุงจัสตินไปไหนมาคะ ฮึก ฮึก..." อันดาสะอื้นไห้และรีบวิ่งไปกอดจัสตินทันที
"หยุดร้องก่อนลุงก็อยู่ตรงนี้แล้วไง" มือหนาลูบผมอันดาอย่างอ่อนโยน พยายามปลอบให้คนในอ้อมแขนหยุดร้องไห้ ตั้งแต่รู้จักอันดาการกระทำทุกอย่างก็เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและไม่เคยฝืนกับสิ่งที่ตัวเองทำ และเมื่อรู้ว่าอันดาคือลูกตัวเองความทะนุถนอมก็ยิ่งทวีคูณ เขาไม่เคยคิดว่าจะมีความอดทนในการปลอบเด็กร้องไห้ขนาดนี้เหมือนกัน
"แม่นับดาวละคะ แม่นับดาวไปไหน" พออันดาเริ่มสงบสติได้ก็ถามหาผู้เป็นแม่ทันที
"แม่นับดาวของอันดาไปแอบนอนหลับอยู่อีกห้อง เราออกไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่าไหม จะได้ไม่เสียงดังรบกวนแม่นับดาว"
"ก็ได้ค่ะ"
จัสตินจูงมืออันดาออกไปข้างน
