Havuzda işleri bittikten sonra kıyafetlerini giymiş, kapıda onu bekleyen Aral’ın yanına ulaşmıştı.
“Bugün daha da sıkıntılı görüyorum seni…”
Aral’ın bu sözleriyle gözlerini kırpıştırdı. Önce gelip ondan içini sızlatan bir istekte bulunmuş, ardından düşünmesini istediği için konuyu açmamaya çalışarak her zaman olduğu gibi onunla ilgilenmişti. Şimdi de yeşil gözlerini kısmış, gülümseyerek yüzüne bakıyordu. Sıkıntılı olmaması için tek bir sebep var mıydı sanki?
“Yo… İyiyim…” diye bir şeyler geveledi ağzında. “Güney’i gördün mü?”
Konuyu değiştirmekten memnun bir şekilde yürümeye başladı. Aral’ın kokusu etrafında dolanıyor, burnunu hafifçe okşayıp sinirlerini bozuyordu.
“Hayır, görmedim. Neden?”
“Beni bekleyeceğini söylemişti…” dedikten sonra çıkışta bekleyen Güney’i gördü. Onu görmemesi
