Okula girip de Aral’ı görmesiyle dün içini saran huzur yerle bir olmuştu. Çok korkuyordu Beste. Unutamamaktan, acı çekmekten, Aral’ın duygularını öğrenmesinden… Her şeyden korkuyordu bu günlerde.
“Neden eski haline dönmeyi denemiyorsun Beste? Derslerini ihmal ettiğinin farkında mısın?”
Kendi kendiyle konuşma adeti yine ortaya çıkmıştı. Buruk bir tebessümle devam etti. “Haklısın, haklıyım! Derslerime yoğunlaşmam gerek benim. Bu son sene!”
En azından kendine yapacak bir şey bulmuştu. Oturup düşünmek hep daha çok canını sıkıyordu. Bir şeylere odaklanınca düşünmekten kurtulabiliyordu o…
Güney’in gülen gözleriyle karşılaşınca gülümsedi. “Günaydın.”
“Günaydın Sadece Beste’m, bugün nasılsınız?”
“Teşekkür ederim Güney Bey. Siz nasılsınız?” diyerek kıkırdadı. Güney’in de gülmesiyle sıkıntıla
