เสียงรถที่เลี้ยวเข้าประตูบ้านหลังใหญ่ เรียกสติของฝันหวานให้กลับมา ดวงตาเหม่อลอยทอดมองไปที่น้ำพุที่กำลังสาดกระเซ็นลง
“ไหนบอกว่าไปเคลียร์เรื่องโพรเจกต์ ทำไมยังดูไม่สบายใจแบบนี้อีก มีปัญหาอะไรรึเปล่า”
นัยน์ตาหวานหันไปสบคนข้างกายพร้อมรอยยิ้ม เธอใช้ข้ออ้างเรื่องเรียน เรื่องเดียวที่จะแยกจากธามได้และเป็นเรื่องเดียวที่เขาจะไม่ซักไซ้ เธอใช้เวลาสองอาทิตย์ในการหายไปอยู่กับเพื่อนเพื่อจัดการทั้งเรื่องที่อยู่ใหม่และเรื่องต่าง ๆ ถึงแม้จะรายงานธามอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่ได้เจอกับเขา
“เปล่านี่คะ พี่ธามประชุมสำเร็จไปได้ด้วยดีไหมคะ”
ธามผ่อนยิ้มก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
“เพิ่งนึกได้เหรอว่าควรสนใจพี่บ้าง”
“เพราะฝันรู้อยู่แล้วว่าพี่ธามจะไม่พลาดน่ะสิคะ” ฝันหวานพุ่งเข้ากอดร่างสูงของธาม เขาเองก็เอนศีรษะลงมาซบกับเธอ ปลายนิ้วที่เขี่ยข้างแก้มมันทำให้หญิงสาวได้แต่หลับตาพริ้ม แม้จะเป็นเวลาแค่ไม่กี่นาทีแต่ความอบอุ่นจากปลายนิ
