คิดว่าคนที่กล้าชูคอหวังในตำแหน่งของมายาวีคนนี้ จะรอดจากเงื้อมมือเธอไปได้อีกนานแค่ไหน ดวงตาสีสวยมืดลงมองไปที่คนตรงหน้าราวกับอสรพิษที่กำลังรัดเหยื่อให้แหลกละเอียดอย่างเชื่องช้า เธออยากจะบีบให้ฝันหวานตายคามือจริง ๆ เลย
อยากรู้นักว่าธามจะเยือกเย็นได้เท่านี้ไหม
“เท้าของวีเย็นจังค่ะ”
“มายาวีครับ” ธามเรียกเธออีกครั้ง เมื่อเห็นปลายเท้าเล็กหมุนไปหมุนมาตรงหน้าฝันหวานที่ยืนนิ่ง
“คุณฝันขอโทษฉันดีไหมคะ คุณเป็นต้นเหตุทำให้เท้าฉันเย็นนี่นา”
ไม่มีอะไรสนุกเท่ากับการเล่นบนศักดิ์ศรีของคนอีกแล้ว
มายาวีแสยะยิ้ม
“ทำไมฝันต้องขอโทษคะ ในเมื่อคุณมายาวีเป็นคนเทน้ำใส่เท้าตัวเอง ไม่ใช่คุณต้องเป็นฝ่ายขอโทษฉันเหรอ”
รอยยิ้มหวานแข็งค้างก่อนจะตวัดสายตาไม่พอใจมองไปที่ฝันหวาน ส่วนคนที่ดูเหตุการณ์เงียบ ๆ สังเกตคนที่จะร้องไห้อยู่รอมร่ออย่างแปลกใจ
“ยอมอยู่ตั้งนาน เพิ่งตั้งหลักได้รึไง” แมทธิวพึมพำ
“เพราะฉันพอใจไงคะ”
