Who am I to deserve an ice cream pagkatapos kong mantsahan ng luha ang damit ni Dane?
Of all people na pwedeng makita akong umiyak, bakit siya pa? Knowing na isa siyang nakakairitang tao sa paningin ko? I'm not sure anymore kung naiirita pa ba ako sa kanya ngayong nilibre niya ako ng ice cream at sinamahan sa canteen. Wala ng masyadong tao since oras na ng klase. I skipped my first class dahil sa elevator incident. Bakit ba kasi bumalik pa dito si Justin at sa dinami-rami ng school na pwede niyang pasukan ay dito pa sa pinapasukan ko?
"Are you not done yet?" tanong ni Dane na kasalukuyang nakapangalumbaba sa mesa at nakatingin sa'kin na parang tinatamad na sa paghihintay.
"Hindi pa," sagot ko. Maybe he deserves a 'thank you' from me since he's the one who bought this ice cream. Bumil
