รักร้ายซ่อนปม(รัก)

Chapter 10

หลังจากมาถึงที่คอนโด ข้าวหอมก็จัดของใส่ตู้เย็นส่วนณภัทรเขาไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอนระหว่างรอหญิงสาวทำนั้นนี่เสร็จเรียบร้อย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรไปหาลูกสาว ต้องแอบโทรด้วยเพราะไม่อย่างนั้นชายหนุ่มจะจับได้

(คุณแม่ขา)

"นาราเป็นยังไงบ้างลูก"

ข้าวหอมเห็นหน้าลูกสาวก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เด็กน้อยยื่นดินสอให้คนเป็นแม่ดูก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงใส

(ทำการบ้านค่ะ คุณยายทำขนมให้กินด้วยค่ะอร่อยมากเลย)

"ท่าทางจะสนุกกว่าอยู่กับแม่ซะแล้วล่ะมั่ง"

หญิงสาวเอ่ยแซวเด็กน้อย นารายิ้มกว้างก่อนจะหยิบน้ำมาดูดอย่างเอร็ดอร่อย เธอเห็นลูกมีความสุขดีก็ค่อยสบายใจหน่อย

(คุณแม่ขา พรุ่งนี้คุณตาจะพาไปเดินห้างค่ะ ไปซื้อสีเยอะๆเลย)

"จริงเหรอคะ อิจฉาจังเลย"

(แล้วก็จะแวะไปทานไอศกรีมด้วยค่ะ)

"อย่ากินเยอะน้าเดี๋ยวไอ"

(ค่ะคุณแม่)

"งั้นหนูทำการบ้านไปนะคะ แม่ไปทำงานก่อน"

(ค่ะคุณแม่ บ๊ายบายค่ะ)

"บายค่ะ"

ข้าวหอมกดวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสบายใจ นึกว่าจะร้องไห้หาเธอแล้วซะอีก ที่ไหนได้สนุกกว่าอยู่กับเธออีกคงเพราะคุณตาคุณยายตามใจนั้นแหละ

เธอเก็บโทรศัพท์ลงตามเดิมก่อนจะเดินไปหาชายหนุ่มที่ห้อง เขากำลังกดไอแพดแล้วคุยโทรศัพท์ไปด้วย สงสัยคุยเรื่องงานล่ะมั้งไม่รบกวนดีกว่า

"ผมขอเปลี่ยนนิดหน่อยตามที่บอกไปนะ ใช่... เอาแบบนั้นแหละยังไงว่างจะเข้าไปดูแล้วกัน"

"ครับ ผมวางแล้วนะ"

ณภัทรกดวางสายก่อนจะวางอุปกรณ์ลงแล้วเดินไปอ้อนหญิงสาว เมื่อกี้เขาคุยงานเรื่องลงทุนทำรีสอร์ทที่ต่างจังหวัดช่วงนี้อาจจะวุ่นวายทำนั้นทำนี่เยอะแต่มีเวลาแกล้งหญิงสาวทั้งวันแน่นอน

"ทำไมจัดของนาน"

"ก็ของมันเยอะนี่คะ แล้วคุณไม่อาบน้ำเหรอคะ"

เธอเอ่ยถามชายหนุ่มเพราะเขายังเป็นชุดเดิมก่อนหน้าที่จะออกไป ณภัทรดันตัวหญิงสาวไปนอนลงบนเตียงก่อนจะถอดเสื้อผ้าให้จนหมดทุกส่วน

"รออาบด้วยกันไง"

เขาถอดชุดของตัวเองออกก่อนจะอุ้มหญิงสาวเข้าไปห้องน้ำ และกว่าจะเสร็จเรียบร้อยก็ใช้เวลานานพอสมควรเพราะไม่ได้แค่อาบธรรมดาแน่นอนสำหรับเขา

พอเสร็จสมดั่งใจของเขาหญิงสาวก็สลบนอนหลับไปเลย เธอไม่มีแรงมากมายขนาดที่จะทนรองรับอารมณ์เขาได้ตลอดเวลาหรอก ถ้าทำขนาดนี้เธอจะไม่ไหวเอาได้

"หลับซะแล้ว"

เขาลูบผมหญิงสาวก่อนจะจูบหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา แววตาฉายแววสับสนอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเอายังไงต่อไปดี...

หลายวันต่อมา...

ข้าวหอมยังใช้ชีวิตอย่างปกติ โดยเธอมาทำงานที่บริษัทเย็นก็ต้องไปนอนค้างกับชายหนุ่มรองรับอารมณ์บนเตียงของเขาจนกว่าจะพอใจ ตื่นเช้ามาทำอาหารให้ทุกวันใช้ชีวิตจนเหมือนเป็นสามีภรรยากันไปแล้ว

"ข้าววันนี้ภัทรจะไปประชุมกับบอร์ดบริหารแต่ละส่วน เดียวไปถึงบริษัทเอาบัตรประชาชนให้ผู้ช่วยภัทรด้วยนะ คนที่ชื่อเตเขาจะจองตั๋วเครื่องบินไปกระบี่ให้"

"ค่ะ ให้ข้าวไปกับคุณเหรอคะ"

เธอกำลังทำอาหารเช้าให้ชายหนุ่ม วันนี้เขาอยากจะกินข้าวต้มปลาร้อนๆเธอก็ลุกขึ้นมาทำให้โดยไม่มีบ่นสักคำ

"ก็ลองไปกับคนอื่นดูสิ น่าดู"

เขาหอมแก้มหญิงสาวแกมหยอกก่อนจะนั่งลงแล้วทานข้าวต้มปลาตอนเช้าอย่างสดชื่น จากนั้นทั้งคู่ก็มาถึงที่บริษัท ข้าวหอมแยกตัวกลับมาในห้องทำงานเพราะการประชุมวันนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ นั่งทำงานไปสักพักใหญ่หญิงสาวก็ลุกขึ้นเดินออกไปห้องน้ำ พอทำธุระเสร็จกำลังจะเปิดประตูออกมาก็ได้ยินเสียงพนักงานคุยกันดังขึ้นในห้องนั้น

"ได้กันแล้วชัวร์ มาทำงานด้วยกันทุกวันเลยแก ไวไฟมากเห็นใสๆไม่ยุ่งกับใคร ที่แท้ก็เล็งคนรวยๆ"

"ฉันเห็นลูบไล้กอดกันด้วยนะแก มีคนแอบเห็นตรงบันไดหนีไฟด้วยที่ทำงานยังไม่เว้นเลย"

ข้าวหอมหยุดชะงักไปก่อนจะปล่อยให้สองคนนั้นเม้าท์ต่อไปจนพอใจ เธอไม่ได้สนใจว่าใครจะนินทาอะไรเพราะมันมีทุกทีในสังคมทำงานอยู่แล้ว แต่ถ้าสองคนนี้ไปเม้าท์ต่อจนคนรู้ทั้งบริษัทถึงเวลานั้นเธอคงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน

"เอาจริงถ้าเกิดเป็นตัวจริงของท่านประธานขึ้นมาเราก็ควรประจบไว้ป่ะ"

"กลัวจะเป็นของเล่นมากกว่านะสิ ไปเถอะแก"

พอสองคนนั้นออกไปข้าวหอมก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ถ้าวันหนึ่งเธอถูกเขาเขี่ยทิ้งขึ้นมา คงไม่พ้นอับอายถูกคนทั้งบริษัทสมน้ำหน้าแน่นอน แต่ก็ช่วยไม่ได้แหะเธอเอาตัวเองไปยุ่งกับเขาเองนี่

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเดินออกมาแล้วไปร้านกาแฟล่างตึกเพื่อหาอะไรดื่ม พอได้ของที่ต้องการก็เดินกลับเข้ามาเจอเข้ากับณภัทรพอดี

"ข้าวไปไหนมา ภัทรไปหาแต่ไม่เจอทำไม่อยู่ที่ห้องทำงาน"

เขามองหญิงสาวอย่างจับผิด แววตาของเธอดูมีเรื่องกังวลใจแปลกๆเหมือนมีอะไรในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมา

"ซื้อกาแฟมาค่ะ"

ข้าวหอมเอ่ยเสียงเบาก่อนจะพยายามถอยห่างจากชายหนุ่มเพื่อเว้นระยะ แค่นี้ก็ถูกนินทาสารพัดแล้วถ้าเขายังทำสนิทสนมมากขนาดนี้ถึงขั้นเรียกสรรพนามกันแค่ชื่อเล่นต่อหน้าคนอื่น คงไม่พ้นโดนนินทาสนุกปาก

"ให้คนอื่นไปซื้อให้สิ ลำบากมาเองทำไม"

เขาเดินไปโอบเอวหญิงสาวไว้ เธอพยายามเบี่ยงตัวออกแต่ไม่เป็นผล เขาไม่สนใจคนอื่นว่าจะคิดยังไงถ้าใครกล้ามานินทาแล้วเขารู้จะไล่ออกให้หมด

"ข้าวเป็นพนักงานค่ะ ไม่กล้าใช้ใครไปซื้อให้หรอก ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ"

หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบเขาก่อนจะเดินออกไปทันที เขาหันไปมองเตอย่างสงสัยในท่าทีที่แปลกไปของข้าวหอม

"เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ข้าวหอมดูแปลกๆ"

"มีข่าวลือเกี่ยวกับสถานะของคุณณภัทรกับคุณข้าวหอมครับ น่าจะหนักพอควรผมแอบได้ยินมาว่าลือกันถึงขั้นเอาตัวเข้าแลกงาน"

ณภัทรหันไปมองตามหญิงสาวก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ

"ไปจัดการคนที่มันปากพล่อยที ถ้ายังอยากทำงานที่นี่อย่างริอาจมานินทาผมกับข้าวอีก"

"ได้ครับ ผมจัดการให้"

"สั่งอาหารกลางวันให้ผมที ไม่เอาที่มีกุ้งนะ"

"ได้ครับ"

ณภัทรเดินตามหญิงสาวไปในห้องทำงาน ตอนแรกว่าจะชวนออกไปทานข้าวแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากออกไปไหน ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเดินไปสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง

"เป็นอะไรทำไมข้าวดูซึมๆไป"

หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"คิดเรื่องงานนิดหน่อยค่ะ เราจะไปกระบี่กันมะรืนใช่มั้ยคะ"

"อืม มะรืนนี้ พรุ่งนี้พักสักวันมั้ยเดี๋ยวพาไปซื้อของไปเที่ยวทะเลกัน จำได้ว่าข้าวชอบไปเที่ยวทะเลมากเลยนี่ใช่มั้ย"

เขาลูบผมหญิงสาวอย่างเบามือ เธอมองสบตากับชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา

"ค่ะข้าวชอบไปทะเล"

"งั้นพรุ่งนี้หยุดงานแล้วไปซื้อชุดใหม่กัน ภัทรจะซื้อให้เอง"