ตฤณเดินมาส่งข้าวหอมที่หน้าโรงแรม หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มที่ยินดีรับฟังเธอและคอยให้ความช่วยเหลือทุกอย่าง
"ขอบคุณมากนะคะคุณตฤณที่คอยช่วยเหลือข้าวตลอด"
"ข้าวก็เหมือนน้องผมคนหนึ่ง เรารู้จักกันมานานหลายปีมีอะไรให้บอกพร้อมจะช่วยเหลือเสมอ"
"ข้าวเรียกคุณว่าพี่ได้มั้ย"
ตฤณได้ยินก็พยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้าง เขายินดีที่จะเป็นพี่ชายและที่ปรึกษาให้เธอ อย่างน้อยจุดเริ่มต้นของเราสองคนก็คือเพื่อนที่สนิทกันไม่ใช่ชายหญิงที่จีบกันแต่แรก
"ได้สิ มีอะไรบอกพี่นะ แต่ว่าช่วงนี้อดทนไปก่อนถ้าอะไรลงตัวพี่จะบอก"
"ได้ค่ะข้าวจะรอ"
เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดู ถามว่าเสียใจมั้ยที่อกหักมันก็ต้องมีบ้างแต่ในเมื่อเธอมีรักที่มั่นคงขนาดนั้น เขาจะพยายามไปเพื่ออะไร แข่งกับใครแข่งได้แต่แข่งกับคนในใจยังไงก็แพ้ทุกทาง
"พี่ไปก่อนนะ รีบกลับขึ้นห้องไปเถอะเดี๋ยวตื่นมาโวยวายเมียหายอีก"
ตฤณเอ่ยแซวขำๆ ข้
