เพื่อน(รัก)กัน

อุบัติเหตุ

วันนี้เป็นวันที่ลมหนาวต้องเข้ามาเคลียร์งานที่คณะ ปกติแล้วเพื่อนชายคนสนิทของเธอจะเป็นคนมารับมาส่ง แต่เสียดายที่วันนี้เขาดันติดธุระที่บริษัท ทำให้วันนี้เธอต้องนั่งแท็กซี่มาเอง

หลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างเสร็จ ก็เป็นเวลาเกือบ 5 โมงเย็น ร่างบางเดินตามฟุตบาท ที่ตอนนี้มีคนคนเดินอยู่พอสมควร ขณะที่เธอก้มมองโทรศัพท์มือถืออยู่นั้น หูของเธอดันได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งขึ้นบนฟุตบาทบีบแตรเสียงดังลั่น!

"ปิ๊ก ๆ ปี๊กกกกกกกก!!"

"เฮ่ยน้อง! ระวัง!"

คนตัวเล็กเงยหน้ามองบนถนน ก็เห็นมีเด็กผู้ชายอายุราว ๆ 12 ปี ในชุดนักเรียน กำลังจะถูกรถมอเตอร์ไซค์คันนั้นชน ไวเท่าความคิด คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปผลักเด็กชายคนนั้นออก แต่ตัวเธอเองดันหลบไม่ทัน ทำให้เธอโดนมอเตอร์ไซด์คันนั้นเฉี่ยวจนล้มลงกองกับพื้น

"เชี่ย เอ้ย!! ไอ้เวรนี่! ใครสั่งใครสอนให้มึงมาขี่รถบนทางเท้าวะ! คนตัวเล็กตะโกนด่าด้วยความโมโห แต่รถมอไซด์คันนั้นก็ขับออกไปแบบไม่สนใจ เวร! อย่าให้กูเจออีกนะมึง! (ลมหนาวได้แต่สบถในใจ)

"หนูเป็นอะไรไหมครับ? เจ็บตรงไหนรึเปล่า?" พอได้สติร่างบางจึงรีบหันไปถามเด็กชาย กลัวเขาได้รับบาดเจ็บ

"ผะ ผม ไม่เป็นไรครับ ตะ แต่! พี่เลือดออก"

ลมหนาวก้มลงมองตัวเอง ก็เห็นว่าข้อศอกกับเข่าเธอถลอกจนเลือดออกจริง ๆ และกระโปรงทรงเอที่เธอใส่อยู่ ซึ่งปกติก็สั้นอยู่แล้วและตอนนี้มันโดนรถเฉี่ยวจนขาด ทำให้แทบจะเห็นกางเกงในเธอแล้ว ลมหนาวรีบเอามือดึงกระโปรงลง ตอนนี้เธอเริ่มมีอาการเจ็บแผล ตอนแรกก็ลืมไปเลยว่าต้องเจ็บ แต่พอเห็นแค่นั้นแหละ อาการเจ็บแปลบก็เริ่มเข้าเล่นงานเธออีกครั้ง

"ไนท์ ๆ พี่หาอยู่ตั้งนาน ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?"เป็นเสียงผู้ชายที่วิ่งมาจากด้านหลังของเธอตะโกนเรียกเสียงดัง จนเธอต้องหันไปมอง

"นาย~"

คนตัวเล็กถึงกับตาโต เพราะผู้ชายที่กำลังวิ่งเข้ามาคือ ‘นาย’ อดีตหัวหน้าห้องสุดหล่อที่เธอเคยแอบชอบ และตามจีบเขาอยู่พักใหญ่ แต่เขานั้นกลับปฏิเสธความรักของเธอเพียงเพราะเธอไม่ใช่สาวในสเปคของเขา

"พี่นาย พี่คนนี้ช่วยผมไว้ครับ พี่นายช่วยพาพี่เขาไปโรงพยาบาลหน่อย พี่เขาถูกรถชนมีเลือดออกด้วยครับ " เด็กผู้ชายคนนั้นวิ่งเข้าไปจับมือกับนาย ถ้าเดาไม่ผิดเขาน่าจะเป็นพี่น้องกันละมั้ง

"ลมหนาว ใช่เธอใช่ไหม?"

"อะ อื้อ จำเราได้ด้วยหรอ?" พร้อมกับส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา

"จำได้สิ เธอเป็นอะไรมากไหม เจ็บตรงไหน? เดี๋ยวเราขอดูหน่อย"

นายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ เขาสังเกตใบหน้าของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วน เธอสวยขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะมาก ดูแต่งหน้าเก่งขึ้น ผิวขาวอย่างกับหลอดไฟ ดวงตากลมโตนั่น บวกกับใบหน้าสวยหวานยิ่งมองยิ่งน่าหลงไหล เขายกมือขึ้นกำลังจะคว้าข้อมือคนตัวเล็ก แต่เธอคนนั้กลับเขยิบออกด้วยทีท่าระมัดระวัง

"มะ ไม่ เป็นไร แผลนิดเดียวเอง"

เขาก้มลงมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้เลือดของเธอเริ่มไหลเยอะขึ้น เพราะแผลน่าจะลึกพอสมควร ทำให้ตอนนี้ตามแขนของเธอมีเลือดไหลเป็นทาง

" ไม่นิดแล้วเลือดออกเยอะขนาดนี้! เดี๋ยวเราพาไปทำแผลที่โรงพยายาบาลใกล้นี้ก่อน "

"เอ่อ ไม่เป็นไรจริง ๆ" เธอยังคงยืนนิ่งตนเขาแปลกใจ ทำให้เขาก้มลงสังเกตดูชัด ๆ กระโปรงนักศึกษาของเธอขาด มิน่าละเธอถึงดูเกร็ง ๆ

"อ่ะ เอาเสื้อเราคลุมเอวไว้ก่อนนะ" นายพยักหน้าเข้าใจพร้อมกับถอดเสื้อกาวน์สีขาวออกมาคลุมเอวให้เธอ

"ไม่เป็นไรจริง ๆ เอาคืนไปเถอะ มันจะเปื้อนเอา" คนตัวเล็กรีบส่งเสื้อคืนอย่างเกรงใจ

"พี่สาวครับ รับไว้เถอะครับ แล้วรีบไปโรงพยาบาลกัน แผลพี่เลือดออกเยอะแล้ว"

เด็กชายจับมือคนตัวเล็กแล้วเอ่ยด้วยความเป็นห่วง จนเธอยอมใจอ่อนไปทำแผลที่โรงพยาบาลพร้อมกับพวกเขา พอมาถึงโรงพยาบาลห้องฉุกเฉิน เธอก็ได้รู้ว่าเขาเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่ที่โรงพยาบาลเเห่งนี้ และช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่เขาเข้าวอร์ดพอดี

"แผลลึกเอาเรื่องนะเนี่ย ยังไงก็ขอบคุณหนาวมากนะที่ช่วยน้องเรา"

หนุ่มหล่อในชุดสีขาวสะอาดตาส่งยิ้มบาง ๆ มาให้เธอ ทำเอาคนตัวเล็กเขินจนแทบอยากมุดดินหนี เขาคือผู้ชายในสเปคของเธอ คนอะไรทั้งหล่อ นิสัยดีเรียนเก่ง นี่แหละนะ ‘พ่อของลูกเธอในอนาคต’

"หนาว ลมหนาวครับ?"

"ฮะ! อะไรนะ?" คนตัวเล็กหลุดจากภวังค์

"ทำแผลเสร็จแล้วนะ แล้วนี่พักอยู่ไหนหรอ ให้เราไปส่งไหม?"

"ไม่เป็นไร ๆ ไม่อยากรบกวนเวลางานเธอ เดี๋ยวเรากลับเอง อ่ะ เสื้อเธอ"

"ไม่เป็นไร หนาวใส่กับบ้านเถอะ กระโปรงขาดไม่ใช่หรอ เดี๋ยวค่อยเอามาคืนเราก็ได้"

"อ๋อ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เราซักมาคืนนะ ให้เอามาส่งที่นี่ใช่ไหม?"

"แล้วแต่หนาวสะดวกเลย อะ เอ่อ…เราขอไลน์หนาวไว้ได้ไหม เผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อง่ายขึ้น"

"ได้ ๆ" เธอตอบแบบไม่ต้องคิด แม่เจ้าโว้ย…เธอดีใจจนแทบอยากกระโดดแล้วร้องตะโกนออกมาดัง ๆ ด้วยความดีใจ ผู้ชายที่เธอแอบชอบเขาเป็นคนขอไลน์เธอก่อนด้วยแหละ โอ้ย! ถ้ารู้ว่าจะได้เจอเขาแบบนี้ สิบล้อทับอิหนาวก็ไม่กลัว มาเลย! เรียงแถวกันชนเลย…

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะ" ว่าที่คุณหมอสุดหล่อส่งยิ้มหวานให้เธอก่อนจะส่งเธอขึ้นรถแท็กซี่กลับ โอ้ย~ อย่ายิ้ม ๆ เดี๋ยวเธอก็ชักตายลงตรงนี้หรอก

"บ๊ายบายครับพี่สาวคนสวย ขอบคุณมากนะครับ"

"บายครับสุดหล่อ" เธอส่งยิ้มหวานพร้อมกับโบกมือ ก่อนที่รถแท็กซี่ที่หญิงสาวนั่งอยู่จะเคลื่อนตัวออกไป

ลมหนาวนั่งยิ้มอย่างดีอกดีใจ วันนี้เธอก้าวขาข้างไหนออกจากบ้านกันนะ ถึงได้รู้สึกโชคดีขนาดนี้ แม้จะแลกมาด้วยบาดแผลที่ค่อนข้างจะหนักเอาเรื่องมันก็คุ้มแบบสุด ๆ เลยล่ะ ยิ่งคิดลมหนาวก็ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ จนคนขับรถแท็กซี่หันมามองเธอเป็นระยะ ๆ คงคิดว่าผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว แต่ก็บ้าจริง ๆ นั่นแหละ…

สักพักเธอก็นึกย้อนเหตุการณ์ไปในอดีต ที่เธอตามตื๊อตามจีบเขาอยู่ทุกวัน แต่ก็โดนเขาปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไปสารภาพรักกับเขาอยู่สามครั้ง แอบขโมยขนมที่ไอ้ซุนซื้อมาไว้ในกระเป๋าไปให้เขาก็ตั้งหลายหนแต่มันไม่เคยจับได้ มีอยู่ปีหนึ่งเป็นวันวาเลนไทน์ ไอ้ซุนซื้อดอกกุหลาบมาดอกหนึ่ง จู่ ๆ มันก็เอามาให้เธอและบอกว่าฝากไว้ก่อน คนอย่างลมหนาวน่ะเหรอ หึ หึ เอาไปให้ผู้ชายค่ะ

แต่เธอกลับถูกหนุ่มหัวหน้าห้องคนนั้นปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ไม่เป็นไร อย่างน้อยครั้งนี้เขาก็พูดจากับเธอมากขึ้น ผิดกับแต่ก่อนที่เขาแทบจะไม่คุยกับเธอเลยด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนที่เธอชอบแล้วเธอจะถือคติที่ว่า "เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือคนเก่ง" ปรบมือ…