ร่างบางของโจวผินซีเดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าตำหนักหยางซินที่ที่เพ่ยกงกงบอกว่าทุกคนอยู่ที่นั่น มาพร้อมกับหมิงต้าวหยี่ที่เป็นห่วงจึงตามมาต้อยๆ
“ซีเอ๋อร์มาแล้วรึ มาๆ” ฮองเฮากวักมือเรียกเขากับองค์ชายใหญ่ไปใกล้ๆ ในตอนนั้นภายในตำหนักมีกองปราบและสามีและผู้หญิงที่มาด้วยกันกับสามีเขา
หมิงซ่งเหยียนเมื่อเห็นเขาก็ทำราวเห็นผี เหอะ
“วาจาที่เจิ้นเคยตรัสไป...เสี่ยวซีเจ้าต้องการรับฎีกานั้นไหม” ซ่งอวี้ฮ่องเต้เอ่ยเสียงแข็ง แววตาเย็นยะเยือกมองตรงไปที่น้องชายและหญิงสาวที่ยืนข้างกัน
โจวผินซียิ้มรับก่อนจะค้อมศีรษะให้ฮ่องเต้ “หม่อมฉันต้องการเพคะ”
“อืม เวิ่นเยี่ยประกาศออกไปตามฎีกาที่เจิ้นเขียน”
ขันทีชรากลืนน้ำลายดังอึก เปิดอ่านฎีกาในมืออย่างกล้าๆ กลัวๆ “ฮ่องเต้มีรับสั่งแก่โจวผินซี หญิงสาวผู้งดงาม กริยาวาจาดี มีคุณธรรม พระราชทานหนังสือหย่าให้หนึ่งฉบับ ซึ่งในที่นี้สามีไม่สามารถคัดค้านได้เนื่องจากเมื่อสามเดือนก
