When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ZION POV "IHO, pagkain mo." Inilapag ni Manang Ade sa kama ko ang hapunan ko. "Iwan niyo na lang 'yan diyan. At Nay, paki-kuha ang mga shopping bags at pakitapon," utos ko. "Ang lakas ng ulan sa labas," sabi ni Nanay Ade. Napatingin ako sa kanya sa sinabi niya at nagtataka kung bakit ganoon ang sinabi niya. "Eh, ano naman kong malakas ang ulan?" "Tapos ang asawa mo ay nasa labas at basang-basa na." Nagulat ako sa idinugtong ni Nanay Ade. "Ano? Si Ezella, nasa labas pa rin? Limang-oras na ang nakakalipas ng palayasin ko siya." Agad akong tumayo para sumilip pero wala akong nakitang tao doon. "Nasa may gate siya at nakaupo. Lamig na lamig na doon iyon, isang oras ng umuulan eh," sabi niya bago umalis sa kwarto ko. Hindi na ako mapakali at palakad-lakad na ako. "s**t! s**t!" Agad ako