"พี่ภณคะ พี่นอนได้ไหม หนาวไหมคะ" ขนมผิงเดินออกมา แล้วเอ่ยถามขึ้นมาเสียงดัง จนผมหันไปมอง สมาร์ตโฟนในมือก็หันไปทางขนมผิงเต็ม ๆ
"คุยโทรศัพท์อยู่เหรอคะ ขอโทษค่ะ" ขนมผิงเบิกตาโตแล้วถอยหลังกลับเข้าไปในห้องนอน ผมหันกลับมามองที่หน้าจอ แม่และน้องสาวก็เบิกตาโตด้วยกันทั้งคู่
"นี่แกพาผู้หญิงมานอนห้องเหรอตาภณ"
"ทำไมพี่ภณไม่พาไปโรงแรมอะ"
ทั้งแม่และน้องสาวรีบถามทันที เมื่อเห็นว่าขนมผิงไปจากตรงนี้แล้ว
"พิณจะให้พี่พาว่าที่พี่สะใภ้ไปนอนโรงแรมหรือไง" ผมถามกลับไป
"หือ ว่าที่พี่สะใภ้เลยเหรอ" น้องสาวผมทำหน้าอึ้งตะลึงกับคำตอบ คงไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของผมมั้งครับ
"ใช่ ว่าที่พี่สะใภ้" ตอบกลับแล้วส่งยิ้มหวาน ๆ ไปให้
แต่ทั้งสองคนที่อยู่ในหน้าจอกลับเบะปากให้ผม ยิ่งโดยเฉพาะน้องสาวคนสวย เธอกลอกตาไปมาด้วย
"ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อกันเลย" ผมพูดต่อ
"แกจะบอกว่าแกจริงจังกับคนนี้" แม่ผมเลิกคิ้วขึ้นถาม
"ก็ใช
