ดูแลหัวใจนายอันธพาล

บทที่ 1 : 1/2

บทที่1

KANOM-PHING TALKS

#เหตุการณ์ก่อนหน้า

"มีเด็กคนไหนที่ทำผิดระเบียบบ้างไหม จะให้ไปคอยเช็กชื่อพวกวิศวะที่มาทำความสะอาดที่ตึกศูนย์หนังสือ" อาจารย์พรสุขเข้ามาในห้องเรียน เอ่ยขึ้นกับอาจารย์ผู้สอน

อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ วางตำราเล่มหนาลง ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เหมือนท่านจะคิดไม่ออก จึงเปิดสมุดเช็กชื่อที่วางอยู่หัวมุมโต๊ะด้านขวา

ท่านไล่นิ้วลงทีละบรรทัด ในขณะที่สายตาของคนทั้งห้องจับจ้องไปที่อาจารย์ ลุ้นกันตัวโก่งว่าใครจะโดนไป

"ผกาพันธุ์..."

เฮือก! ชื่อฉัน ถูกเปล่งเสียงออกจากริมฝีปากของอาจารย์ผู้สอน หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ

พลอยและน้ำมนต์ หันมามองหน้าฉันทันที เราสามคนจับจ้องไปที่อาจารย์ทั้งสองท่าน ว่าจะพูดอะไรกันต่อ

"ส่วนใหญ่ไม่มีผิดระเบียบหรอกค่ะ จะมีก็แต่ผกาพันธุ์ที่มาเรียนไม่ค่อยทัน" สีหน้าของอาจารย์ผู้สอนดูลำบากใจ แต่ตามหน้าที่ก็ต้องพูดไปตามความจริง

"คนไหนชื่อผกาพันธุ์" อาจารย์พรสุขเอ่ยขึ้นมา จับจ้องมาทางกลุ่มนักศึกษา รอดูว่าใครจะเป็นคนยกมือขึ้นมา

"นะ หนู ค่ะ" ยกแขนขวาขึ้นจนสุดแขน ยอมรับว่านั่นคือชื่อของตัวเอง

"อืม เธอไปเช็กชื่อพวกวิศวะนะ นี่คือตารางการทำความสะอาดของพวกเขา เธอดูซิว่ามีวันไหนที่ชนกับเวลาเรียนของเธอบ้าง" อาจารย์พรสุขเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะของฉัน ท่านวางแผ่นกระดาษเอสี่ ที่มีตารางรายชื่อ และเวลาการทำความสะอาดอยู่

ฉันไล่ดูเวลาทีละวัน ส่วนใหญ่พวกนั้นก็จะมาประมาณ สามถึงสี่โมงเย็น ซึ่งฉันก็เลิกเรียนแล้ว จะมีก็แต่วันพุธวันเดียวที่ฉันเลิกหกโมงเย็น เนื่องจากวันนั้นมีเรียนตอนบ่ายโมง ก็เลยเลิกเย็น

"วันพุธค่ะ วันพุธหนูเลิกหกโมงเย็น" ตอบอาจารย์กลับไป

"ถ้าอย่างนั้นเธอไปคอยเช็กชื่อ ดูความสะอาดของพวกนั้นให้ทีนะ ส่วนวันพุธเธอก็ไม่ต้องไปเดี๋ยวอาจารย์ไปเอง" อาจารย์พูดจบก็วางสมุดเช็กชื่อลงที่โต๊ะของฉัน

ฉันได้แต่มองแผ่นหลังของอาจารย์ตาปริบ ๆ ไม่อยากไป ไม่อยากไปเลยสักนิด แต่ก็อย่างว่า ฉันมาสายเองนี่หน่า...

และในตอนเลิกเรียน พลอยและน้ำมนต์ก็เดินมาเป็นเพื่อนฉันที่ศูนย์หนังสือ ฉันให้เพื่อนทั้งสองคนกลับไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าพวกนั้นจะทำความสะอาดเสร็จเมื่อไหร่

"อยู่ได้แน่นะ"

"นั่นดิ แกกลัวพวกวิศวะไม่ใช่เหรอ"

น้ำมนต์มองไปที่ตึกแล้วถามขึ้นมา พลอยก็พูดเสริมด้วย ฉันกลัวพวกนี้มากน่ะใช่ แต่ฉันไม่อยากให้เพื่อนต้องเสียเวลาด้วยหรอก

พวกนั้นคงไม่ทำอะไรผู้หญิงหรอกมั้ง...

"อยู่ได้ดิ พวกแกไปเถอะ เดี๋ยวฉันถึงห้องแล้วจะไลน์ไปหา" ดันหลังเพื่อนรักทั้งสองคน

พลอยและน้ำมนต์มองหน้ากัน แล้วค่อยพยักหน้าให้ฉัน ยืนมองเพื่อนรักเดินออกไปจนสุดสายตา ถึงจะเดินขึ้นมาบนตึก

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นสาม เห็นกลุ่มวิศวะกำลังจับกลุ่มคุยกัน น่าจะเครียดกันพอสมควรเลยแหละ

"อาจารย์พรสุขให้ฉันมาเช็กชื่อและตรวจความสะอาดค่ะ" ฉันเอ่ยขึ้นมาเพื่อให้พวกเขารู้ตัว

แต่พอพวกเขารู้ตัวแล้วหันมามองที่ฉัน ฉันถึงกับค้างเติ่ง ทำตัวไม่ถูก หน้าตาดีกันทั้งนั้น แต่แฝงความน่ากลัวเอาไว้

ฉันว่าฉันคุ้น ๆ พวกเขา ไล่สายตามองทีละคน จนคนสุดท้ายที่ยืนพิงผนังอยู่ เขามองหน้าฉันนิ่ง ๆ สองมือล้วงกระเป๋าเสื้อช็อป

ใช่แล้ว เขาคือคนที่ฉันเห็นเมื่อหลายวันก่อน ที่เหวี่ยงคู่อริเข้ากับมุมโต๊ะ ฉันตกใจไม่น้อยที่ฉันจะต้องมาเจอกับพวกขาโหดเป็นเดือน ๆ

และในตอนนี้ ฉันไม่อยากอยู่ที่ตรงนี้แล้ว ขอกลับไปตั้งตัวก่อนดีกว่า ก้มหน้าติ๊กรายชื่อว่ามากันครบ ความสะอาดให้เต็มไปเลยก็แล้วกัน หมุนตัวหันหลังให้พวกเขา รีบสาวเท้าก้าวเดินมาที่บันได แล้วลงไปด้านล่าง

แต่ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินตามมา ฉันไม่กล้าหันไปมองด้านหลัง จนลงมาถึงขั้นสุดท้าย เอี้ยวตัวมองเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครอยู่ข้างหลังได้ยินแต่เพียงเสียงเดิน ฉันเลยรีบไปแอบตรงหลังบันได

#เหตุการณ์ปัจจุบัน

"หายไปไหนวะ โคตรไว" ได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นมา ฉันค่อย ๆ โผล่หน้าออกไป เพื่อที่จะมองว่าเป็นใคร

เห็นเขาด้านข้าง ก็รู้เลยว่าคือนายโหดคนนั้น สองมือเขายังคงล้วงกระเป๋า ชะเง้อมองหาฉัน และจังหวะที่เขาหันมาทางบันได ฉันก็รีบหลบเข้าที่เดิม

"เดี๋ยวเจอตัวอีกจะจับตีสักสองที โทษฐานที่เดินหนี" เขายืนพูดอยู่หน้าบันได สักครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงเดินออกไปทางด้านหลังตึก

ฉันค่อย ๆ โผล่หน้าไปมอง ไม่เจอใครตรงนี้แล้ว ฉันจึงรีบออกจากที่ซ่อน วิ่งไปที่ตึกคณะพยาบาลศาสตร์ เอาจักรยานคู่ใจมาปั่นกลับหอ

ฉันอยู่ซอยเดียวกับน้ำมนต์ เพียงแต่ว่าน้ำมนต์อยู่ท้ายซอย เธอมาหาหอพักช้าไปหน่อย ต้น ๆ ซอยเต็มหมดแล้ว

กลับเข้าห้องตัวเองที่อยู่ชั้นห้า อาบน้ำชำระล้างร่างกาย ในสมองก็คิดถึงแต่คำพูดของนายคนนั้น เขาบอกว่าถ้าเจอฉันอีก เขาจะตีฉัน แล้วแบบนี้วันจันทร์หน้าไปเช็กชื่อ ฉันจะทำอย่างไรดีล่ะ...