รักร้อนร้อยเสน่หา

รักต้องฉ่ำ ตอนที่ 2

          “โอว... ซี้ด... โอว... พี่อาร์ตขา... ผัวขา... โอว...”

          เธอมองเห็นสายรุ้งที่พาดผ่านลงมา พร้อมๆ กับโพรงดอกไม้ที่ตอดตุบจนหยุดไม่อยู่ จนต้องบดเบียดหน้าขาเข้าหากันแน่น เพื่อหวังให้ความซ่านเสียวนั้นชะลอตัวลง

          เมื่อความซ่านเสียวสิ้นสุด นกยังนอนอยู่แบบนั้นอีกครู่ใหญ่ ความเย็นจากพื้นกระเบื้องไม่มากเท่าความเย็นยะเยือกในหัวใจของเธอ เพราะความละอายกำลังตรงเข้าเกาะกุมหัวใจ

          ‘นี่เราทำบ้าอะไร’

          หยาดน้ำตาคล้ายจะเป็นเพื่อนในยามนี้ เมื่อความต้องการที่มีอย่างมากล้นไม่ได้รับการตอบสนองจากผัว จนเธอต้องหาทางออกด้วยการ ‘กระทำ’ กับตัวเอง และนกก็รู้ตัวดีว่านี่มันยังไม่สิ้นสุด แม้ว่าเธอจะฝืนหรืออดทนมากแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ต้องได้มันอย่างสาสมกับความอยาก เพราะนั่นคือสิ่งที่เธออยากได้เหลือเกิน  

          ‘ความอยาก’ ที่มีอย่างท่วมท้นตั้งแต่เริ่มรับรู้รสชาติความเสียวเป็นครั้งแรกในวัยสาว นับตั้งแต่นั้นเธอก็อยากให้อาร์ตทำกับเธอทั้งวันทั้งคืน เพราะเขาจุดติดไฟแห่งความร่านร้อนให้กับเธอซะแล้ว

          ยามใดก็ตามที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่ว่าจะที่ใดก็ตาม เธอก็มีความอยากได้ทุกเมื่อ ทุกเวลา ไม่เลือกสถานที่ ไม่ว่าอาร์ตจะทำกับเธออย่างไร ท่วงท่าไหน ยากหรือง่าย เธอก็พร้อมจะโลดแล่นไปกับเขาได้ตลอด

          หรือแม้จะอยู่ร่วมกับผู้อื่น แค่เธอได้กลิ่นกายของเขา ได้เห็นท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ได้เห็นท่อนขายาวที่แข็งแกร่งไปทุกสัดส่วน หรือแค่สายตามองผ่านความเข้มแข็งของเขา เธอก็ตื่นเต้นเสียจนอยากให้ความเข้มแข็งนั้นมาแทงเข้าแทงออกในโพรงฉ่ำน้ำของเธออย่างรุนแรง ซึ่งทั้งหมดนั้นอาร์ตก็ตอบสนองให้เธอจนเต็มอิ่ม

          แต่วันนี้ล่ะ เหงาเหลือเกิน บ้านหลังน้อยที่มีเธอกับอาร์ตอยู่ด้วยกันเพียงสองคน กลับเหลือเธออยู่คนเดียว เพราะอาร์ตต้องไปออกบูธแสดงสินค้าที่ต่างจังหวัด กิจกรรมในวันหยุดของเขาและเธอจึงขาดหายไป ทำให้เธอต้อง ‘กระทำ’ กับตัวเองแบบนี้ แม้ว่าอาร์ตจะบอกว่ามันไม่ผิดก็ตาม แต่ความเป็นหญิงก็ทำให้เธอรู้สึกละอาย

          ‘อะ... อะไรคะพี่อาร์ต’ เธอถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทั้งที่กลืนน้ำลายลงคออย่างอัตโนมัติ เพราะสิ่งที่เห็นนี้มันใช่... อย่างแน่นอน เพียงแต่เธอเคยเห็นในอินเตอร์เน็ต ไม่เคยได้เห็นของจริงใกล้ๆ ขนาดนี้

          ‘ตัวแทนของพี่ไงจ๊ะ นกลองจับมันดูสิ’ อาร์ตยื่นสิ่งนั้นมาตรงหน้าพร้อมกับคว้าฝ่ามือเธอให้ไปกำเจ้าสิ่งที่นั้น ซึ่งเธอก็รับมันมาอยู่ในอุ้งมืออย่างกล้าๆ กลัวๆ

          ‘เป็นไงจ๊ะ ดีมั้ย’ เขาพูดพร้อมจับฝ่ามือของเธอรูดเจ้าแท่งสีชมพูที่แข็งแต่ยืดหยุ่นหนุบหนับได้ไม่แพ้ของจริง

          ‘ขนาดมันอาจจะเล็กกว่าพี่ไปหน่อย เพราะพี่ไม่อยากให้นกได้ของที่ใหญ่กว่าของพี่ นกเอาไว้ใช้แก้ขัดนะ’

          ‘มัน... มันจะดีเหรอคะ’ แทนที่เธอจะพูดว่า ‘ไม่เอา’ เธอกลับไม่ปฏิเสธ สายตาใคร่รู้ พร้อมก้อนน้ำลายเหนียวๆ ที่กลืนแทบไม่ลงคอ มันคือความกระสัน เพราะในเวลานั้นก็อยากลองเหลือเกิน

          เธออยากมีความรู้สึกยามสิ่งแปลกปลอมที่ไม่ใช่ของผัวรักถูกสอดใส่เข้าไป มันจะซ่านเสียวหรือเรียกความกระสันอยากจากเธอได้มากแค่ไหนกัน จะทำให้เธอร่ำร้องให้เขากระแทกใส่ดอกไม้ของเธออย่างบ้าคลั่งหรือเปล่า

          ‘ดีสิ ไม่เชื่อต้องลอง’

          ‘ไม่ใช่ค่ะ นกหมายถึง นก... นกไม่กล้า ไม่กล้าเอาเข้าไป’ หากจะให้คลี่กลีบดอกไม้แล้วจับส่วนปลายหัวแทงเข้ามา เธอก็คงไม่กล้า ปล่อยให้ผัวเป็นฝ่ายทำให้ดีกว่า

          ‘ต้องลอง’

          เสียงทุ้มของผัวรักที่เอ่ยบอกไม่ต่างจากเสียงสวรรค์ที่เธอรอคอย เพราะเขานำเจ้าแท่งสีชมพูนั้นลูบไล้ไปทั่วๆ ร่างกายของเธอ เริ่มจากเกลี่ยบนริมฝีปากจนเธอต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะนั่นมันจะต่างอะไรกับที่เธอกำลังสัมผัสท่อนเนื้อของคนอื่นกันเล่า แต่อาร์ตก็ไม่หยุด

          เขาพาท่อนยืดหยุ่นเคลื่อนลงมาตามต้นคอ ลากไปบนหัวไหล่ก่อนจะลงมาเกลี่ยไล้ที่เนินอกอวบอิ่ม ฝ่ามือข้างหนึ่งของอาร์ตบีบเคล้นเต้าอวบ อีกข้างพาท่อนเนื้อไปหยอกเย้าที่ยอดอกสีแดงคล้ำ จนเธอต้องบิดกายด้วยความซ่านเสียว ปากก็ส่งเสียงซี้ดซ้าดไปมาไม่หยุดเช่นกัน

          ทุกสิ่งที่อาร์ตทำกับเธอไม่ต่างจากเขาพาความแข็งแกร่งของเขาเยือนไปทั่วร่างกายของเธอ เพียงแต่ว่าในครั้งนี้ไม่ใช่มีเพียงท่อนเดียว แต่กลับมีท่อนที่ขนาดย่อมกว่าของจริงเล็กน้อยหยอกเย้าร่างกายของเธอไปทั่วเช่นกัน

          ความเสียวเข้าจู่โจมร่างกายของเธอไม่มีหยุด เมื่อสายตามองเห็นอาร์ตแทรกร่างเข้าไปนั่งอยู่ตรงหว่างขา ก่อนจะกดความยืดหยุ่นจำลองนั้นแทรกเข้าสู่โพรงดอกไม้ของเธอ ทั้งที่ของจริงนั้นก็แตะต้องสัมผัสดุนดันอยู่ที่บั้นท้าย

          “โอว... พี่อาร์ตขา... โอว... ผัวขา... ซี้ด... ซี้ด...”

          เปลือกตาสวยหวานที่หลับพริ้มเปิดขึ้นมองก้อนเมฆด้านบน จนเธอต้องสะท้านไปทั้งร่างเพราะสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นี้คือ แทรกปลายนิ้วสู่โพรงดอกไม้ของตัวเอง และหากเธอไม่หยุด ก็มีหวังว่าเธอคงจะเสร็จสมอีกครั้งที่พื้นกระเบื้องเย็นเยียบนี้แน่

          นกพยายามแข็งใจทลายความอยากของตัวเอง ส่ายศีรษะขับไล่ความคิดกระเจิดกระเจิงที่มีแต่จะชักพาให้เธอกระทำกับตัวเองต่อไปอีก

          จิตใจพาร่างกายอ่อนระโหยเพราะความต้องการอันมากล้นให้ลุกขึ้นเดิน ก้าวเข้าสู่ม่านน้ำจากฝักบัวที่กระจายเป็นฝอยละเอียด เพียงแค่เธอสัมผัสฝ่ามือที่ปุ่มบนผนังอย่างแผ่วเบา